عصر ایران؛ مصطفی داننده- این روزها دو دسته آدم در ایران وجود دارد که مردم را به خاطر سفر رفتن و خرج کردن پول در مناسک مذهبی محکوم میکنند. دسته اول که برخی از مقامات هم در آن حضور دارند، مردم را مواخذه میکنند که چرا سفر خارجی می‌روند؟
گویا رفتن سفر خارجی یک منکر بزرگ است درحالی که دیدن جهان و آشنا شدن با فرهنگ‌های مختلف از پسندیده ترین کارهاست. دوستی که در دانمارک معلم بود تعریف میکرد که خانواده‌ای برای رفتن به سفر خارجی برای فرزندشان مرخصی یک ماه می‌خواستند و مدرسه هم موافقت کرد و گفت، نمره‌های او را هم خواهند داد، چون یک سفر خارجی به اندازه چندین واحد درسی می‌تواند به رشد فرزندان کمک کند.
آشنا شدن با فرهنگ‌های دیگر کشورها و انتقال آن می‌تواند کمک بسیاری به جامعه درحال رشد ایران کند. آنها که مخالف رفتن سفر خارجی هستند بر این باوراند که مردم به جای سفر خارجی، سفر داخلی بروند و این حرف یعنی آنها نمی‌دانند اصلا فلسفه سفر خارجی چیست!
این دو سفر، دو جنس مخالف است و نمی‌شود اشتراکی چندانی بین آنها شاید به جز بستن چمدان پیدا کرد.
دسته دوم که برخی از هنرمندان سرشناس هم در آن حضور دارند، هر وقت فصل حج یا محرم میرسد، گوش فلک را کر میکنند که پول حج و غذای نذری را به فقرا کمک کنید. ربط این دو را با هم نمی‌فهمم. یکی دوست دارد پولی که دارد را در غذای نذری هزینه کند. پیرمرد و پیرزنی دوست دارند بعد از سال‌ها به حج بروند، چرا می‌خواهیم آنها را مواخذه کنیم؟
واقعا همان‌هایی که این افراد را محکوم میکنند حاضر هستند یک حقوق خود و یا دستمزد بازیگری‌شان را به صورت کامل به فقرا کمک کنند. اصلا بیایند کمپینی راه بیندازند و هر هنرمند حقوق یک فیلم خود را به فقرا کمک کنند و اجازه بدهند آنها لذت زندگی لاچکری با بچشند.
اتفاقا با همین غذاهای نذری، بسیاری از فقرا غذاهای خوب و چرب می‌خورند، غذاهایی که شاید در روزهای عادی برای آنها آرزو باشد.
بسیاری از ما عادت کرده‌ایم یا از آن سوی بام بیفتیم یا از این سو.
هر کسی تا زمانی که تصمیمات فردی‌اش برای جامعه مشکل ایجاد کند، می‌تواند کارهایی که دوست دارد انجام دهد. هم می‌تواند پولش را در سفر خارجی خرج کند هم می‌تواند در سفره نذری امام حسین.
هر وقت خواستیم کسی را محکوم کنیم یک بار از خودمان بپرسیم آیا حاضریم از خرید یک کفش، رفتن به یک سفر خارجی، از یک حقوق خود بگذریم و آنها را به فقرا بدهیم. هر وقت توان این کار را داشتیم و انجام دادیم به دیگران حق داریم تنها و تنها به دیگران توصیه کنیم لذت کمک به هم نوع خود را تجربه کنند.
ما نباید برای مردم تکلیف معلوم کنیم
از کامنت ها تفکر و چگونگی تعقل مخاطبینت مشخص شد.
مشخص شد که بعضی هاشون فقط گیرند، بیشتر گیرشون هم به مذهب و مذهبیهاست.
کسی را سراغ دارم که در دهه 70 بواسطه ارتباطاتی که از قدیم با یکی از احزاب مذهبی قدیمی داشت ، فصل محرم و نذری که میشد از چند ماه قبل برای نذری های محرم که بسیار مفصل انجام میداد (روزانه حداقل 2000 غذا نذری میداد ) مجوز واردات برنج-روغن-شکر- و سایر مایحتاج مورد نیاز را میگرفت و با دلار دولتی آنها را وارد میکرد و چون برای نذری بود مالیات و گمرک هم نمیداد . بعد از چند سال حاجی قصه ما دارای کارخانه های متعدد شد و املاک و مستغلات بسیار . بعدها ما از نزدیکانش شنیدیم که ایشان هر موقع مجوز واردات میگرفت چندین برابر نیاز نذری مجوز میگرفت و بخشی از آن نذری میشد و بقیه سر از بازار آزاد در می آورد و قص علی هذا
اصلا به کسی چه که من نوعی پولم را خرج سفر میکنم ویا خرج نذری . هر کس حق دارد مالش را هر گونه که فکر میکند صحیح است خرج کند . اینکه یک فرمول توصیه کنیم برای همه غلط است. ولی هیچکس حق ندارد روش و منش خود را برتر و ارجح تر از دیگران بداند . نه نذری دادن و مکه رفتن و زیارت عتبات رفتن و راهپیمائی اربعین به خودی خود مزیت است که هر کس را به صرف انجام این کارها تمجید کنیم ونه سفر رفتن و زندگی لاکچری داشتن و پولدار بودن به خودی خود اینقدر مذموم است که دیگران را بخاطر آن منکوب کنیم .
دینداری و بی دینی افراد هم به هیچکدام از این دو شیوه زندگی ربطی ندارد .
چرا اونایی رو که برای خودنمایی برای بار بیستم و گاها سی ام میرن مکه رو مثا ل نمیزنی . چرا سلبریتایی رو که اصلا یک درصد به این اعتقادات پایبند نیستن اما برای عوامفریبی میرن مکه رو مثال نمیزنی
مشکل جامعه ی امروز ما عوامفریبی و کسب موقعیت بهتر با سوء استفاده از اعتقادات مردمه
کسی که تمام سال با دروغ رانت احتکار و کم فروشی و سر مردم کلاه میذاره بعدش یک ماه تو ماه رمضون افطاری میده و یا ایام محرم نذری میده دلیلش به جز عوامفریبی چی میتونه باشه؟؟؟؟؟؟؟
کاش بریز و بپاش ها و اسراف ها را میدیدید.کاش میدیدید برخی نذری دهندگان پول برنجی را هم که به مردم میدهند نپرداخته اند.بد حسابند و فقط از سر خود نمایی عمل میکنند.
کاش اندکی مطالعه داشتید و مقاله آبکی نمینوشتید.از عصرایران بعید است
از اینکه تلاش کردید بی طرفانه این مسئله رو بررسی کنید متشکرم.
در ضمن سوال آخر متن هم یه سوال جدی هست که مطرح کردین. به نظر میرسه اغلب افرادی که چنین انتقادی میکنن خودشون اهل کمک به دیگران نیستن الا در برگزاری جشن پارتی و از این قبیل جلسات!!!
بحث اول این است که هدف بیان شده در هر نوع از خرج کردن چیست؟
در نذری دادن و یا حج رفتن به نظر میرسد هدف بیان شده کسب رضای خداست.حال واقعا رضای خدا در کدام اولویت است؟
اما در سفر خارجی هیچ ادعایی بر کمک به هم نوع و یا کسب رضای خدا وجود ندارد.
با این مقایسه آنچه آزار دهنده است حج رفتن پیرزن و پیرمردی است که فرزند بی جهیزیه و یا بیکار در خانه دارند و یا نذری دادن حاجی است وقتی انبارش پر از دارو و پوشک است.
وگرنه دکتر سالی سه بار هم به ایتالیا سفر کند نه او ادعای نوع دوستی در سفرش دارد و نه مردم ریا و حماقت در کارش میبینند.
بیان برخی مطالب بیانگر پندار نیک نیست که باعث کردار غیر نیک می شه
چرا فکر میکنید مردم شعور ندارند .
احتمالا از فقرای امارات و خودتان را با انها مقایسه میکنید
"عَلَیکُم اَنفُسَکُم..."
"بر شما مراقبت از خودتان واجب است..."
وقتی کسی محکوم می کند غذای نذری را محکوم نمیکند، اتلاف، اسراف و چشم و هم چشمی را محکوم میکند.
من خودم به شخصه هزاران و هزاران غذای نذری دیده ام که ظرف ظرف دور ریخته شده است و ارزش خوردن نداشته است
من کاسه کاسه شله زرد دیده ام که در جوب های خیابان ها ریخته شده و آنقدر بدمزه و بی ملاحظه درست شده بودند که ارزش خورده شدن نداشتند
کسی که سفر حج را محکوم میکند برای پیرمرد و پیرزنی که برای اولین و آخرین بار به حج می روند را توبیخ نمیکند بلکه افرادی را توبیخ میکند که بارها و بارها به حج رفته اند و دست از این کار هم نمیکشند
یکی از بستگاه نزدیک من صدهابار مکه رفته و می رود ولی از خواهر تنها و بی فرزند و بی شوهر خود که منبع درآمدی هم ندارد خبر ندارد و سراغی نمیگرد!!!!!!!
این مکه رفتن ها را توبیخ میکنند
لطفا مقاله ای بنویسید که پشتش فکر و اندیشه باشد و ارزش وقت کسی که میخواند را داشته باشد
کسانی که ضد محرم حرف میزنن فقط عقده خودشون را خالی می کنند و از عزاداری بدشون میاد. و تو این ایام حس انساندوستیشون گل میکنه. اکثر نذری ها را خود مردم عادی تهیه می کنند و از هزینه های زندگی خودشون تامین می کنند و من بارها دیدم با همین نذری ها بسیاری از فقرا و افراد بی خانمان تغذیه می شوند. تو همین هیات ها کمک برای مستمندان جمع میشه و ...
اباعبدالله همه چیز مردم است و جان و مالشان را تقدیم او می کنند.
کمک به فقرا سر جای خودش اما بدانید که اکثر مجالس امام حسین با پول خود فقرا اداره می شود!!