عصر ایران؛ محسن ظهوری ـ کرخه، سومین رود بلند ایران، به شوش که می‌رسد، به مرکز قدیمی‌ترین تمدن ایران رسیده. سرزمینی باستانی که رویدادهای بیشماری به خود دیده است. چه آن‌ها که مشهورند و چه از یاد رفته‌هایی مثل داستانی که قرار است آن را بشنوید؛ قصه شاه شهید.
نه ناصرالدین‌شاهی که به تیر میرزارضا کرمانی از دنیا رفت و این لقب را گرفت. شاهی بسیار قدیمی‌تر از او که در میانه میدان جنگ کشته شد. «تپتی هومبان این‌شوشیناک»، شاه سرزمین عیلام؛ تمدنی در خوزستان امروز، جایی که آن را محوطه شوش باستانی می‌نامیم. شهری قدیمی که آن را نخستین پایتخت ایران دانسته‌اند. تمتی هومبان، ۲۶۰۰ سال پیش در این سرزمین شاه شد. همسایه یکی از قدرتمندترین حکومت‌های تاریخ باستان یعنی «آشور»، آن هم در زمان مقتدرترین شاه این حکومت یعنی «آشوربانیپال». پادشاهی بی‌رحم و زیرک، که دنیای باستان را باجگذار خود کرده بود. تمتی هومبان زیر باج و خراج آشوربانیپال نرفت و به این ترتیب یکی از مهم‌ترین نبردهای تاریخ باستان رخ داد؛ همین‌جا در کنار این رود آرام و زیبا که آن را کرخه می‌نامیم و در اسناد تاریخی آشوری‌ها، «اولای» نام گرفته. دو سپاه عیلامیان و آشوری‌ها، تابستان ۲۶۷۱ سال پیش در کنار این رودخانه به هم می‌رسند و نبردی شکل می‌گیرد که به نبرد اولای معروف است. نبردی که به شکست سنگین ایران می‌انجامد و شاه ایران به همراه پسرش «تمیریتو» کشته می‌شوند.
یک نقش‌برجسته بی‌نظیر آشوری، جزئیات این نبرد و مرگ شاه ایران را در دل آن به تصویر کشیده. سربازی در حال بریدن سر تمتی‌هومبان شاه ایران است. بر بالای سر او، پسرش «تمیریتو» از این غم پیرهن چاک کرده و سرباز آشوری دیگری با گرز بر سرش می‌کوبد...
الان چه مناسبتی برای این موضوع داره ؟
خیلی اعصاب همه خوبه شما هم بنزین بریز به اتیش قلب ما
درود بر شما