عصرایران؛ احسان محمدی- تعارف پیکان و سپاهان به همدیگر باعث شد تا پرسپولیس با هفت امتیاز کماکان در صدر جدول بماند. امیر قلعه نوئی که سپاهان را برای قهرمانی بسته است از سبک بازی شاگردان مجید جلالی گله کرد که با تکیه بر وقت کُشی توانستند یک امتیاز بازی را بگیرند.
در هفته ای که فقط هشت گل از خط دروازه ها گذشت همه چیز تحت تاثیر بازی آغشته به خون استقلال خوزستان- پرسپولیس قرار گرفت. یک بازی غیرمعمولی و کسالت بار که گرچه گل نداشت اما پر از حاشیه بود. سنگ پرانی و شعارهای تند و افشاگری توئیتری و .. آنقدر آزاردهنده بود که روزنامه ورزشی شوت با درشت ترین تیتر ممکن در کنار عکس هایی از درگیری های روی سکو نوشت: لکه سیاه لیگ!
این نخستین بار نیست که در اهواز و در خلال لیگ برتر واژه «سنگ» هم پای «توپ» در یک مسابقه فوتبال تکرار می شود. تعدادی از تماشاگران در ورزشگاه های خوزستان چند سال است با پرتاب های موفق باعث شکستن سر بازیکنان، هواداران رقیب و حتی سرمربی می شوند! سال 91 در نتیجه همین سنگ پرانی ها سر حسین فرکی مربی محجوب فولاد را شکستند و اردیبهشت امسال در آبادان و در فینال جام حذفی چشم اسماعیل بهداروند هوادار استقلال در نتیجه پرتاب سنگ کور شد!
این فقط خوزستان نیست که به این طاعون مبتلا شده است، سال ها پیش سرباز احمدی را در اصفهان با پرتاب ترقه کور کردند و تقریباً در تمام ورزشگاه های ایران دستکم یک بار با پرتاب ترقه و سنگ و صندلی و ... خونی به زمین ریخته است! چرا؟! جز اینکه ورزش برای لذت است؟ کار را به جایی رسانده اند که ورزشگاه ها نه تنها برای زنان که حتی برای مردان هم خطرناک شده! اطلاق واژه «تماشاگرنما» خودفریبی است. همه چیز هم در سنگ خلاصه نمی شود، فحاشی های جنسی شاید زخم به جا نگذارد اما روان قربانیان را کبود می کند. برای کسی مهم است؟
تا روزی که از ورزشگاه هایمان جنازه بیرون نکشیم همین ماجرا ادامه خواهد داشت. همین سرشکستن ها، فحاشی ها، تخریب صندلی و نرده و ...چه خشم متراکمی دامن جامعه را گرفته است و بیچاره فوتبال که به عرصه ای برای خالی کردن این عصیان و بیزاری تبدیل شده است.
در میان این هیاهو اما نمایش استقلال شفر باشکوه بود. هواداران استقلال حق دارند او را با هر لقبی تحسین کنند. در حالیکه تراکتورسازی با تمام قوا به تهران آمده بود آبی ها در غیاب انبوه ستاره های مصدوم و پرکشیده یکی از کم دردسرترین پیروزی هایشان را جشن گرفتند.
حضور اشکان دژاگه و مسعود شجاعی با لباس تراکتور هم نتوانست توفان آبی را متوقف کند. آنها با سه گل عبدالله زاده(مدافع حریف)، مرتضی تبریزی و فرشید اسماعیلی برای رقیبان خط و نشان کشیدند. در کنار نمایش شایسته استقلال بازی پراشتباه بازیکنان تراکتور، فاصله بسیار زیاد بین خطوط سه گانه و البته تک روی های بیهوده از علل ناکامی قرمزپوشان تبریز بود. تیمی که البته استعداد این را دارد که به کورس قهرمانی برگردد اگر جان توشاک روی نیمکت همیشه لغزان این تیم دوام بیاورد.
تساوی های پرتعداد این هفته اما تحت الشعاع دومین پیروزی پدیده با یحیی گل محمدی مقابل صنعت نفت آبادان قرار گرفت تا آنها به رده دوم جدول برسند. تیمی که با مربی کم حرف و کم ادعا اما کاربلد و خوش فکر می تواند همه را غافلگیر کند آنها حتی در هفته اول که مقابل پرسپولیس شکست خوردند سزاوار کسب حداقل یک امتیاز بودند.
با این آرزوها به استقبال هفته چهارم لیگ برویم که خون کمتری بریزد!