با فناوری چهره شناس پلیس قصد دارد هرگونه تحول و حرکت شهروندان را ردیابی و کنترل کند.
پلیس از میان جمعیت در حال حرکت دنبال مظنون به جنایت است. شبکه اطلاعاتی ویدئویی مجهز به هوش مصنوعی با دوربین‌های مخصوص خیابان را اسکن کرده و چهره‌ها را آنالیز کرده و با دیتابیس خود مقایسه می‌کند. سپس هشدار تعریف‌شده اطلاع‌رسانی شده و زنگ خطر به صدا در می‌آید. الگوریتم با یکی از چهره‌ها در خیابان مملو از جمعیت مطابقت پیداکرده است. پلیس‌ها وارد عمل شده و مظنون را از میان جمعیت بیرون کشیده و دستگیر می‌کنند.
اما تصور کنید که فرد بازداشت‌شده فقط شبیه مظنون اصلی بوده و پلیس اشتباه کرده است!
توسعه‌دهندگان فناوری واهمه دارند تا پلیس با پذیرش فناوری چهره شناس ضمن ردیابی جنایتکاران، به‌اشتباه هم بیفتد.
طرفداران حریم خصوصی معتقدند این فناوری می‌تواند به نقض حریم افراد منجر شود.
کاربران فیس‌بوک، دارندگان آیفون و گوشی‌های جدید برای باز کردن قفل، کاربران پلی‌استیشن و ... به فناوری چهره شناس مجهز شده‌اند و به‌زودی دستگاه‌های دیگری نیز به آن مجهز خواهند شد.
سال‌هاست شبیه به آن را اف بی آی و سایر نهادهای امنیتی استفاده می‌کنند و حالا بُعد تجاری قضیه مهم شده است. آی بی ام و مایکروسافت در حال توسعه سیستم‌های مخصوص خود بوده و پلیس چین نیز اخیراً برای شناسایی مظنونین از چهره شناس آنلاین بهره می‌برد.
کارشناسان معتقدند فناوری چهره شناس ضمن مزایای بی‌شمار، هزینه زیادی نیز برای پیاده‌سازی در جامعه خواهد داشت.
منبع: خبرآنلاین