عصر ایران- شمارۀ تازۀ ماهنامۀ «نسیم بیداری» با 4 پروندۀ ویژه منتشر شده است. اولین پرونده دربارۀ «صد سالگی قحطی بزرگ در ایران» است و با عنوان «جان، در برابر نان».
پروندۀ دوم که به مناسبت «سالروز تأسیس شورای نگهبان» گشوده و عرضه شده این عنوان را بر پیشانی دارد: «یک شورا، هزار داستان».
سومین پرونده اما به جام جهانی و فوتبال اختصاص دارد و چون این نشریه معمولا به مباحث ورزشی و فوتبالی نمی‌پردازد و بیشتر دل‌مشغول سیاست و فرهنگ و تاریخ است طبیعی است که عنوان آن چنین باشد: «فراتر از ورزش».
چهارمی اما در جست و جوی پاسخ این پرسش است که «چرا تمدن ایرانی در رقابت با دنیای غرب بازماند» و 9 تحلیل و گفت و گوی خود را ذیل عنوان «اسرار انحطاط » عرضه کرده است.
با توجه به این که این سومین شمارۀ ماهنامه در سال جاری است می توان گفت «نسیم بیداری» به نظم و روال گذشته بازگشته و همین خبر خوبی است و برای آنها که با دشواری های کار مطبوعات آشنایند، خیلی خوب.
چرا که سال پیش «نسیم بیداری» 6 ماه روی دکه نیامد و وقتی هم آمد از کیفیت گذشته فاصله گرفته بود و بیم آن می‌رفت که از نفس بیفتد. در سال 97 اما «نسیم بیداری» متنوع و حرفه ای‌تر یادآور همان دوران قبل از اُفت سال 96 ظاهر و حاضر شده و جالب است که این اتفاق در روزگاری رخ می‌دهد که نشریات چاپی با افزایش قیمت کاغذ و بحران کاهش مخاطب و منابع درآمدی رو به رویند چندان که برخی از سرمایه‌گذاران، عطای این کار را به لقای آن بخشیده‌اند و مخاطبان را با شبکه‌های اجتماعی -که راست و دروغ در آن آمیخته است - تنها گذاشته‌اند.
البته تنها شمارۀ تازه منتشر شدۀ «نسیم بیداری» نیست که از بازگشت به حال و هوای گذشته و بهره گیری از نویسندگان حرفه‌ای و پرداختن به موضوعات متنوع و توقف نکردن در سوژه‌هایی که کم کم طراوت خود را از دست می‌داد، حکایت می‌کند که شمارۀ قبلی با پروندۀ ویژه‌ای دربارۀ مرحوم سید احمد خمینی با روایت های متنوع و متفاوت و همچنین موضوع «تبعیدی ها» یا شمارۀ قبل‌تر که به «تهران» پرداخت نیز گواه این مدعاست.
در شمارۀ تازه نخستین مقاله دربارۀ شورای نگهبان را «مهرداد خدیر» نوشته و در بخشی از آن آورده است:
« در مَثَل، مناقشه نیست اما از زبان برخی روحانیون که در گرایش های شیعی اغراق می‌کنند یا نمی‌توانند علایق ویژۀ خود به مولای متقیان را ذر قالب‌های معمول ابراز دارند، شنیده‌ایم که می‌گویند همۀ قرآن در سورۀ فاتحه خلاصه شده و همۀ سورۀ فاتحه یا حمد در آیۀ اول و همۀ آیۀ نخست یا همان بسم الله الرّحمن الرّحیم در بای بسم الله و حرفِ "ب" هم در نقطۀ آن و آن نقطه کسی نیست جز علی ع.
از این همه نقش آفرینیِ شخصِ آیت الله احمد جنتی و نهاد متبوع او و دخالت و تأثیر گذاری حتی در رأی دیوان عدالت اداری دربارۀ ادامۀ عضویت سپنتا نیک‌نام در شورای شهر یزد نیز این تلقی در‌می‌گیرد که انگار همۀ جمهوری اسلامی در شورای نگهبان خلاصه می شود و همۀ شورای نگهبان هم در فقیهانِ آن و همۀ فقیهان نیز در یک تَن که همانا آقای جنتی است.»
در بحث «فراتر از ورزش» نیز با نگاه متفاوت و تأمل برانگیزی رو به روییم. از جمله در مقالۀ «علی مُغانی» با عنوان «بالا و پایینِ فوتبالِ ایرانی» که ضمن مهم دانستن حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی اخیر در روسیه به موضوعات متفاوتی پرداخته و از جمله نوشته است:
« آمار لیگ هفدهم نشان می‌دهد تعداد کل تماشاگران لیگ چیزی حدود یک میلیون و هشتصد هزار نفر بوده و اگر شمار تماشاگران استقلال و پرسپولیس را کم کنیم میانگین تماشاگری بازی‌هایی که مربوط به یکی از این دو نبوده حدود دو هزار نفر برای هر بازی است».
نویسنده ادامه می‌دهد: « اگر بخواهیم با جزییات بیشتر تیم‌هایی چون تراکتورسازی تبریز و نفت آبادان را با تماشاگران قابل توجه وارد این آمار کنیم جای طرح این پرسش هست که تیم هایی با 50 تا 100 هوادار چرا باید در لیگ حضور داشته باشند؟»
صاحب امتیاز و مدیر مسؤول «نسیم بیداری» سید محمد مهدی طباطبایی است و هر چند برای خود عنوان سردبیر را نمی‌آورد اما عملا سردبیر یا رییس شورای سردبیری است و چنان می نماید که نه تنها خسته نشده که دست‌در‌کار انتشار هفته‌نامه یا روزنامه هم هست و انگار طاقت نمی‌آورد برای دیدار با خوانندگان یک ماه صبر کند و می‌خواهد این دیدارها زودازود باشد.
یک روزنامه‌نگار چندی پیش برای این مجله صفت «نجیب» را به کار برد و با تورق و مطالعه همین دو شماره اخیر می‌بینیم که بیش از هر ویژگی دیگر همین «نجابت» به چشم می‌خورد.
دربارۀ قیمت هم می‌توان گفت 15 هزار تومان، قیمت یک پیتزاست با این تفاوت که طعم پیتزا را ساعتی بعد فراموش می‌کنیم و چه بسا مواد نگه‌دارندۀ آن خورنده را اذیت کند اما با مجلاتی از این دست می‌توان روزهایی را سپری کرد البته اگر باور داشته باشیم ذهن ما هم به خوراک نیاز دارد و اگر از خواندن لذت ببریم و البته اگر در وانفسای سکه و دلار حوصله‌ای باشد.
اما اگر هم حوصله یا فرصت نیست لازم نیست همۀ یک مجله را بخوانیم چنان که در مواجهه با سفره‌ای الوان یکی دو خوراک مقبول‌تر کفایت می‌کند!
یه خبر دیگه هم اینکه شماره ٩ " سیاستنامه" هم منتشر شد.
حسب تیتر اصلی این شماره از عصر ایران ممنون میشم اگر روی این مسئله هم کار کنه که چرا ما ایرانی ها دست روی دست میذاریم و منتظر می مونیم تا ترکیه، جمهوری باکو و بقیه کشورهای همسایه مفاخرمون رو مصادره کنن؟