*مرتضی نظری
رییس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش
رفتار «مائده» و سبک زندگی هم نسلی های او، گواه روشنی بر نارسایی الگوهای رسمیِ فرهنگی و تربیتی حاکم است. جهان بینی این نسل با دنیای ذهنی مدیریت سنتی کشور متفاوت است. در همین رابطه، اجمالاً دو نارساییِ ارتباطی در نظام تدبیر کشور در ارتباط با نسل نوپای ایران قابل شناسایی است:
یکم: مسأله «ناهمزبانی» با نسل جدید
به عنوان مثال دستگاه های رسمی فرهنگی مانند رسانه ملی در پیدا کردن زبان مشترک با این نسل دچار نارسایی شده است و همین مسأله به افزایش فاصله برنامه ریزان از واقعیت جاری در جامعه شده به نحوی که نسل نوی ایرانی، «سبک زندگیِ صداوسیمایی» را در مسیر جریانِ جاریِ جامعه نمی بینند.
دوم: مسأله «ناهمزمانی» با نسل جدید
زیست‌جهانِ نسل جدید و تصویر ذهنی این دختران و پسران از زندگی، با تصویری که داعیه داران ارشد فرهنگی و اجتماعی در سر دارند، مربوط به دو زمانه جدا از هم است.
مساله ناتوانیِ نظام رسمی تدبیر فرهنگی کشور در فهمِ مختصات و اقتضائات نسل جدید به افزایش فاصله ها و هرچه عجیب و غریب تر شدن سکنات جوانان برای دستگاه های فرهنگی و رسانه ای کشور شده است.
و شگفت اینکه رسانه ملی به عنوان نمونه بارز، هیچ تمایلی برای شناخت مسأله از خود نشان نمی دهد و دنیا را آنگونه می بیند که می خواهد نه آنگونه که هست.
قضاوت سیاستگذاران و مدیران فرهنگی کشور از رفتار و سبک زندگی نسل مائده، هنجار شکنی و بی اعتنایی به ارزش ها و هنجارهای اخلاقی و ارزشی است.
شاید نخستین گام برای کاهش فاصله، تغییر مدل ارتباطی با نسل جدید باشد.
فراموش نکنیم تنها در اتمسفری سرشار از اعتماد و مفاهمه میان دو طرف است که دغدغه ها و انتظارات پاس داشته می شود.
مدلی از ارتباط که صندلی دو طرف در فضایی صمیمی، همدلانه و سرشار از درک و مفاهمه باشد نه فضایی که جایگاه یکی «صندلیِ اعتراف» باشد و جایگاه دیگری «صندلیِ ارشاد».