عصر ایران؛ احسان محمدی- فرانسه، بلژیک، انگلستان یا کرواسی؟ کاپیتان یکی از این چهار تیم جام قهرمانی 2018 روسیه را بالای سر خواهد برد و مردم کشورش را برای مدتها غرق در شادمانی می کند. 28 تیم به خانه برگشته اند. دل شکسته و با یک افسوس بزرگ. حتی آنها که کسی برایشان شانس قهرمانی قائل نبود هم در تنهایی شان رویا می بافتند.
در سال های اخیر بارها گفته شده که دنیای فوتبال یک جام جهانی به لیونل مسی بدهکار است. یک جام که کلکسیون افتخارات مردی را تکمیل کند که به فوتبال رنگ بخشید. او سال 2014 تا فینال پیش رفت و آنجا به دو صخره سخت برخورد کرد، آلمان و البته محکم تر از آلمان؛ گونزالو هیگواین! مهاجمی که چند فرصت طلایی را پرپر کرد تا مسی در حسرت فتح جام جهانی بماند.
با احترام به فرانسه جذاب، بلژیک دوست داشتنی و کرواسی پرطروات، دنیای فوتبال یک جام جهانی دیگر به فوتبال انگلستان بدهکار است. ( از 1966 به بعد دیگر دست انگلیسی ها به جام جهانی نرسیده است). بدهکاری نه فقط به خاطر کیفیت تیم ملی این کشور در ادوار گذشته که به خاطر لیگ جزیره. لیگی که همه ما عاشقش بوده ایم از منچستریونایتد تا لیورپول و آرسنال و نیوکاسل و لیدریونایتد و چلسی و ...
لیگی که ستاره هایی مانند آلن شیرر، دیوید بکام، متیو لی تیسه، پل اینس، مارک هیوز، اندی کول، رابی فاولر، پل اسکولز و ... را در دامن خودش بزرگ کرد. حتی بازیکنان بزرگی مانند اریک کانتونا، رایان گیگز، تیری هانری، دنیس برکمپ و ... را آنقدر با پیراهن باشگاهی شان در لیگ جزیره درخشان دیده ایم که خاطره چندانی از آنها در لباس ملی نداریم.
آمار نشان می دهد 1022 بازیکن از لیگ جزیره، 805 بازیکن از سری آ و 742 بازیکن شاغل در بوندس لیگا در ادوار جام جهانی توپ زده اند. آماری خیره کننده که نشان دهنده کیفیت و دیرپایی این لیگ است. استخوان بندی تیم ملی بلژیک را هم ستاره های لیگ برتری تشکیل می دهند.
شور و هیجان لیگ جزیره، استقبال تماشاگران، پوشش رسانه ها و هیجانی که تا آخرین دقیقه ها بر آن حاکم است را با هیچ لیگ دیگری نمی توان مقایسه کرد. آنها سالهاست با همین کیفیت لذت فوتبال را به دنیا بخشیده اند، وقت آن نیست دنیای فوتبال هم با انگلیسی ها کمی مهربان باشد؟
این نوشتار یک مطلب هواداری نیست، انگلستان هم تیم محبوب من نیست اما آنها با اتفاقات عجیب بارها از فتح جام جهانی بازمانده اند.
در جام جهانی 2014 تیم شگفت انگیز کاستاریکا آنها و ایتالیا را غافلگیر و قربانی جاه طلبی اش کرد.
در جام جهانی 2010 اشتباه فاحش داور که گل لمپارد را نپذیرفت، عملاً انگلستان را متلاشی کرد و در خروج را به آنها نشان داد.
در جام جهانی 2006 اشتباه کودکانه وین رونی و شیطنت کریستین رونالدو باعث اخراج ستاره انگلیسی شد اما آنها تا پنالتی ها جان سختی کردند و آنجا لمپارد و استیو جرارد دو ستاره تیم پنالتی ها را هدر دادند!
در جام جهانی 2002 گل عجیب رونالدینهو به دیوید سیمن آنها را ناکام گذاشت. گلی که خود بازیکن برزیلی اعلام کرد به قصد سانتر توپ را ارسال کرده است!
در جام جهانی 1998 رندی دیه گو سیمئونه باعث اخراج زودهنگام دیوید بکام شد و آنها علیرغم بازی درخشان در پنالتی ها شکست خوردند.
در جام جهانی 1990 ضربه آندریاس بره مه به دفاع خورد و به شکل عجیبی کمانه کرد و توی دروازه پیتر شیلتون غلتید تا آنها در پنالتی مغلوب آلمان شوند. پنالتی کلیدی را چه کسی هدر داد؟ ستاره شان؛ پل گاسکوئین!
در جام جهانی 1986 مارادونا با دست به آنها گل زد و حذف شان کرد.
در جام جهانی 1982 با سه پیروزی و دو تساوی از جام بیرون رفتند! بدون شکست و ....
وقت آن نیست که این طلسم بشکند؟ دستکم به خاطر لیگ برتر جزیره و لذتی که در همه این سالها به دنیای فوتبال بخشیده است... .
جام یکبار دیگه باید به خانه خودش برگرده
اگلیس همینجاش هم با خوش شانسی اومده...تیم است مگه؟؟؟
برای باختن همیشه یا زمین کجه یا داور بده
مثل اینکه یادتون رفته در همان جام‌جهانی ۹۰ ایتالیا که از بدشانسی انگلستان در ضربات‌پنالتی نوشتید، انگلستان به لطف گل آفسایدی که در وقت اضافه و دقیقه ۱۱۹ توسط دیوید پلات به ثمر رسوند بلژیک رو یک بر صفر شکست داد و به مرحله بعد رفت (یادم نیست مرحله یک هشتم بود یا یک چهارم)