سخت ترین کار دنیا
دل کندن از کسیه که نمیدونی چرا یهو باهات غریبه شد
___________________________________________
هیچوقت ڪسے رو پس نزن ڪہ:
دوستت داره..
نگرانتہ...
مراقبتہ..
چون یہ روز بیدار میشے و
میبینے ماه رو از دست دادے
وقتے سرگرم شمردن
ستاره ها بودے....
___________________________________________
در عشق هرگز گدا نباش!
امپراتور باش!
فقط ببخش
بعد بنشین و نگاه کن،که چه معجزه ای رخ میدهد.
___________________________________________
ﺯﻥ، ﺑﺎﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻮﺍﺧﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻏﺶ ﺑﺮﻭﯼ...!
"ﺁﺳﻤﺎﻥ" ﺍﺳﺖ؛ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺭﺍ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ!
ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺑﮑﺸﯽ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﻨﯽ...!
"ﺍﮐﺴﯿﮋﻥ" ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻔﺲ ﺑﮑﺶ...
ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﺟﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﯼ...!
" ﮐﺘﺎﺏ" ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻦ...
ﺍﻭ ﯾﮏ "ﺯﻥ" ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ "ﻣﺮﺩ" ﺑﺎﺵ...
___________________________________________
در انتظارِ
آمدنِ کسی بودن
که می‌دانی نمی‌آید
حماقت نیست،
عشق است...
___________________________________________
عشق نوعی میلاد است.
اگر «پس از عشق» همان انسانی باشیم که «پیش از عشق» بودیم،
به این معناست که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم.
اگر کسی را دوست داشته باشی،
با معناترین کاری که می‌توانی به خاطر او انجام بدهی، تغییر کردن است!
باید چندان تغییر کنی که
"تو از تو بودن به در آیی" ...
___________________________________________
موسیقیِ صدایت
آرزوییست که صبح ها نوازشم کند
و آفتابِ نگاهت
خواب را از من بِرُباید
واینگونه است صبح هایِ بهشت
___________________________________________
دلتنگی من تمام نمی شود!
همین که فکر کنم
من و تو
دو نفریم
دلتنگ تر می‌شوم
برای تو...
___________________________________________
عجیب است که گاهی
رفتنِ یک نفر را برای چند لحظه تماشا میکنی ،
و بعد از آن ،
یک عمر از تمام آمدن‌ها بیزار میشوی ...!
انگار بعضی‌ها
آنقدر قدرت دارند که میتوانند با یک بار رفتنشان ،
تمام دنیا را در چمدانی با خودشان ببرند ...
___________________________________________
چرا
تمامی ِ عشق
یکباره برسرم خواهد تاخت
وقتی حس می‌کنم که غمگینم و حس می‌کنم که تو دوری...؟
___________________________________________
میگویی دوستم نداری !
اما
خیره میشوی ...
گل میخری !
با من که حرف میزنی صدایت را صاف میکنی...
شعر میخوانی !
باشد ...
قبول جانِ دلم !
اصلا تا باشد از این دوست نداشتن ها ...
___________________________________________
مَرهم زخم هایم، کنجِ لبانِ توست؛
بوسه نمیخواهم،
چیزی بگو...!
___________________________________________
زندگی باغی است
که با عشق باقی است
مشغول دل باش نه دل مشغول
بیشتر غصه های ماازقصه های خیالی ماست
اگر فرهاد باشی همه چیز شیرین ست
___________________________________________
عشق قائل به زمان و مکان نیست،
به هست و نیست هم!
ساده تر بگویمت،
بودی دوستت داشتم...
نیستی؛
هنوز هم دوستت دارم!