مهسا ریحانی
سِرّ من از ناله ی من دور نیست
لیک چشم و گوش را آن نور نیست
(مولانا)
دوران سخت و در عین حال عجیبی را تجربه می‌کنیم
انگار همه جا را سکوت ناشناخته ای فرا گرفته است.
البته، این بار نه از سمت مردم، که از سمت مسئولین!
هرچند سِرّ مگویی نیست و تمام دردها، ظاهر و باطن٬ در طبق اخلاص پیش روی همگان است.
در بحث اقتصاد، گلایه از «تورم» می کنند، جوابی داده نمی شود،
در دل جامعه، از ندادن حقوق ها اعتصاب میکنند، عذر خواهی رخ نمی‌دهد،
به نگرانی فرهنگ، از «تجاوز»، خشم و خروش می شود، کلا انکار می شود،
خاک در ریه ی اهوازی ها جای هوا می نشیند، رسیدگی نمی شود٬
بی آبی، تیغ به گلوی نازک تر از موی جنوبیها می چسباند، دیده نمی شود،
در سیاست هم که مسوولان همیشه از «ضعف مدیریتی» می نویسند، ولی استعفایی اتفاق نمی افتد!