صفحه نخست

عصرايران دو

فیلم

ورزشی

بین الملل

فرهنگ و هنر

علم و دانش

گوناگون

صفحات داخلی

کد خبر ۶۱۴۳۰۸
تعداد نظرات: ۳۶ نظر
تاریخ انتشار: ۰۹:۰۶ - ۲۲ خرداد ۱۳۹۷ - 12 June 2018

5 نکته درباره مذاکرات "ترامپ - اون" : سیب سیاست، سگ و چاقالو، نوکیا، اعتماد و شاید کمی امید!

آنچه در هتل "کاپلا"ی جزیره "سنتوزا"ی سنگاپور رخ داد، برای چندهزارمین بار به ما یادآوری می کند که در عرصه روابط بین الملل، نه دوستی ها دائمی اند و نه دشمنی ها؛ آنچه دائمی است، "منافع ملی" است.

عصر ایران؛ جعفر محمدی - سرانجام بعد از ماه ها کش و قوس، تهدید، آزمایش های اتمی و موشکی، تشدید تحریم ها، نثار کردن جملات موهن به یکدیگر و ... سران آمریکا و کره شمالی در برابر 2500 خبرنگار با یکدیگر دست دادند و از تمایل خود برای برقراری روابط عالی، سخن گفتند.

 در این باره نکاتی چند قابل تأمل است:

1 - دونالد ترامپ و کیم جونگ اون، در شرایطی در سنگاپور با یکدیگر دیدار کردند که تا همین چند وقت پیش، بسیاری بر این باور بودند که با تشدید تنش بین آمریکا و کره شمالی، جهان می تواند شاهد یک جنگ اتمی ویرانگر باشد، خاصه آن که افکار عمومی دنیا نه رئیس جمهور آمریکا را فردی با رفتارهای استاندارد می داند و نه رهبر کره شمالی را.
با این حال، وقتی این دو با هم دست دادند، مشخص شد که سیب سیاست، هنگامی که به هوا پرت می شود تا به زمین بخورد، همچنان هزار بار دور می زند و پیش بینی آینده، چندان آسان نیست، کما این که پیش بینی نتایج مذاکرات دو کشور کار دشواری است.

2 - آنچه در هتل "کاپلا"ی جزیره "سنتوزا"ی سنگاپور رخ داد، برای چندهزارمین بار به ما یادآوری می کند که در عرصه روابط بین الملل، نه دوستی ها دائمی اند و نه دشمنی ها؛ آنچه دائمی است، "منافع ملی" است. اگر این یک درس را از رشته دانشگاهی روابط بین الملل یاد بگیریم، آن گاه از دیدار دو سیاستمدار غربی و شرقی که تا چند ماه قبل  فحش هایی مانند "چاقالوی حقیر" و "سگ پیر خرفت" به یکدیگر می دادند، شگفت زده نخواهیم شد.
متاسفانه برخی از سیاستمداران ایرانی، روابط بین الملل را از این منظر نگاه نمی کنند و همین، یکی از نقاط آسیب پذیری سیاست خارجی ایران است.

3 - روزگاری "نوکیا" سلطان بلامنازع تلفن همراه در جهان بود اما در یک فرایند عجیب و غریب، چنان سقوطی کرد که در درس های مدیریت و کسب و کار از آن به عنوان یک "عبرت" یاد می شود.
بررسی های متعددی درباره علل این فروپاشی تاریخی انجام و دلایل جالبی مشخص شده است. یکی از دلایل این بود که مدیران نوکیا، تعصب خاصی بر روی سیستم عامل "سیمبین" داشتند. این در حالی بود که کارشناسان شرکت، مدام هشدار می دادند این سیستم عامل، آینده دار نیست و باید "اندروید" را جایگزین آن کرد.
مشکل اما این بود که در ساختار مدیریتی نوکیا، "تعصب" حاکم شده بود و نه "تعقل". این بود که همچنان متعصبانه بر روی "سیمبین" تاکید کردند و زمانی به خود آمدند که 98 درصد از ارزش سهام شرکت کاسته شده بود. آنها این روزها در کشورهای مختلف دنیا - و از جمله در ایران - بیلبورد می زنند: نوکیا، با سیستم عامل اندروید!

دیدار تاریخی «ترامپ» و «اون» یادآور درس دیگری از روابط بین الملل است: "تعصب"، نه فقط آفت شرکت داری که آفت کشورداری نیز هست خاصه آن که از مرزها درگذرد و به سیاست خارجی برسد.

4 - گفته شده است که "اون" نباید به "ترامپ" اعتماد کند، کسی که تا کنون شمار مهمی از عهدنامه های کشورش، مانند برجام و آسیا-پاسیفیک را نقض کرده است.
این سخن درستی است اما فقط ناظر به ترامپ و آمریکا نیست؛ به هیچ فرد و حکومتی در روابط بین الملل نباید اعتماد کرد، عرصه بین الملل، عرصه اخلاق و مفاهیم مرتبط با آن مانند اعتماد نیست. آنچه کشورها را قابل اعتماد می سازد این است که صحنه بازی به نوعی چیده شود که منافع دو طرف ایجاب کند که به همدیگر احترام بگذارند.

اگر بگوییم وقتی با کشوری مذاکره می کنیم که بتوانیم به آن اعتماد کنیم، تحقق چنین گفت و گویی مبهم خواهد بود. آمریکا و کره شمالی، در شرایطی با یکدیگر گفت و گو می کنند که اعتمادی بین آنها وجود ندارد و اتفاقاً به همین دلیل با یکدیگر مذاکره می کنند تا بلکه بتوانند فضای سنگین حاکم بر روابط را مدیریت کنند و از حجم هزینه های این بی اعتمادی بکاهند.

5 - در جهانی که همه برای یکدیگر خط و نشان می کشند و صلح جهانی، بیش از هر زمان دیگری  آسیب پذیر شده است، انتشار تصاویری از دست دادن و لبخندهای دو دشمن دیرینه، می تواند کورسویی از این امید باشد که بشر، هنوز می تواند دل به  آینده ببندد، هر چند که نشانه های تاریک، بسیار بیشتر است، مانند نقض فاحش حقوق فلسطینیان توسط اسرائیل و اتفاقاً با حمایت همین ترامپ، نسل کشی در یمن، گرسنگی ساختارمند در برخی کشورهای آفریقایی، جولان جهانی تروریست ها و ... .

ارسال به تلگرام
انتشار یافته: ۳۶
در انتظار بررسی: ۱۸
غیر قابل انتشار: ۵۲
مجید
۰۷:۱۵ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
امریکا پس از برجام به دنبال منافع خود بود میخواست از طریق برجام هم بازار اقتصادی خوبی داشته باشد هم ایران را خلع سلاح کند ولی در کشور ما سیاست امریکا ستیزی حرف اول را میزند به نظر من یکی از دلایل اینکه برجام جواب نداد این بود برخلاف اروپا وروسیه که منفعت اقتصادی خود را میبردند.
ناشناس
۰۶:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
کره شمالی تمام تاسیسات اتمی خود را در زمان ریاست جمهوری جیمی کارتر نابود کرد تا از کمک های آمریکا استفاده کند که متاسفانه دولت آمریکا به تعهدات خود عمل نکرد این تجربه برای ایران در زمان ریاست جمهوری ترامپ تکرار شده در تاریخ آمریکا این وعده ها دروغین و تکراری است هیچ عاقلی به آمریکا اعتماد نمی کند
ناشناس
۰۵:۰۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
مهمترین نکته شاید این باشد که ایران هم با ترامپ میتواند مذاکره کند
سراج
۰۳:۵۰ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
کره شمالی را مثل صدام لخت میکنن بعد به این کشور حمله میکنن... تمام. در ضمن مگر ما چند سال با همین آمریکا و اروپا جلسه نگذاشتیم. آخرش کی زد زیرش؟ یادتان که هست؟ بر جام را می گویم!
ناشناس
۰۱:۳۵ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
واقعا چرا ادب و تربیت از این مملکت رخت بسته، سگ و چاقالو! برید خجالت بکشید
ناشناس
۰۱:۳۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
یک روز هم امثال شما دوست من امیدوار بودید به اینکه جنگ میشه کره شمالی به امریکا حمله میکنه چینو روسیه هم پشتش در میان شبکه خبر هم کارشناسش همینارو میگفت
علی
۰۰:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
شب دراز است وقلندر بیدار. از مذاکرات آمریکا و کره دوق زده نشوید چند وقت دیگر خواهید دید که هیچ نتیجه ای برای کره نداشته و کره را خار و ذلیل خواهد کرد این مذاکرات دو نتیجه دارد یا به بن بست خواهد خورد یا کره را بدبخت خواهد کرد. خواهیم دید. مثل خوشبینی خودمان به برجام این مدیریت داخلی کشورها توجه شان به افزایش تولید داخلی و مصرف کالای ساخت خودشان است که ان را موفق می کند نه دوستی آمریکا. مثل برجام خودمان وضع ما الان بهتر است یا آنچه قبل از برجام بود قضاوت با شما
ناشناس
۰۰:۳۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
جوجه رو آخر پاییز میشمارن ....
ناشناس
۰۰:۱۳ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
جوجه را اخر پاییز میشمرند
ناشناس
۲۲:۳۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
فکر میکنم حرف این مقاله این بود که در دنیای سیاست مذاکره کم خرج ترین راه حل رسیدن به اهدافه، من با این قسمت کاملا موافقم، حالا این که نتیجه مذاکره چی بشه و در آینده طرفین به تعهدات پایبند باشن یا نه یه مساله دیگس.
ناشناس
۲۰:۵۰ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
آقای محمدی خیلی خوب مینویسی و جهت حرفهایتان هم مشخص بود. در این مملکت باید بدیهی ترین نکات را گفت و یادآوری کرد تا عمل شود!
ناشناس
۱۸:۰۴ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
تحلیل مناسبی بود بجز دو خط آخر
هادی
۱۶:۳۰ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
با سلام
تاریخ فقط برای درس گرفتن است ! مومن از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشه ! آخر این توافق نامه هم جالب خواهد بود.
امیر
۱۶:۲۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
به امید روزی که سیاست مداران ما درس بگیرن از
1 امضا با اعتماد به نفس ترامپ پی تمام اسنادش
2 تصمیم گیری آسوده و راحت ترامپ
3 پیمان ها و قرارداد های ساده و بدون تفسیر و تبصره و ماده و یک صفحه ای ترامپ
4 جبهه گیریهای روشن و واضح و ترامپ برخلاف جبه گیریهای ظاهری سیاسیون ما و توافقات پنهانیشون.
ناشناس
۱۶:۲۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
عصر ایران حرف نداره عالی و وزین و منطقی من که عاششششششششششششششششقم
ناشناس
۱۶:۰۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
یاد داستان کی بود کی بود من نبودم افتادم. شما برای هر شرایط یک تحلیل می زنید و آدم رو یاد پروفسور بالتازار می ندازید. یادتون هست کی مذاکره کرد.
وا دادن نیاز به امیر کبیر نداره به نظرم یک لیسانسه زبان انگلیسی رو بفرستید و بره همه چیز رو بده و برگرده و بگه دیدید ما دلواپس نیستیم
مصطفی
۱۴:۲۰ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
تحلیل و تناسخ زیبایی بود بین نوکیا و سیاست روز.
ب
پاسخ ها
ناشناس
| |
۰۰:۳۲ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۳
برخلاف نظر شما معتقدم این مثال هیچ ارتباطی با سیاست نداشت، البته نظر شما محترم است
اینگونه بررسی کردن سیاست خود فریبی است
یک شرکت تجاری برای مشتری تولید میکند پس باید به خواست او احترام بگذارد کاری که نوکیا نکرد، اما در سیاست باید خودت و خواست مردم خودت را ضمن تعامل با طرف مقابل حفظ کنی و نگاه مشتری محور که در تجارت حاکم است هیچ ارتباطی با سیاست ندارد
ناشناس
۱۳:۱۲ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
شجاعت کیم در تغییر شرایط به نفع مردمش قابل تحسین است
رحیم
۱۳:۰۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
درست گفتی باید عقلانیت باشد نه اینکه یک طرفه بتن ریزی کنیم و فرجام آن اینست که می بینیم
ناشناس
۱۳:۰۰ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
آینده ای که برای کره شمالی میشه متصور شد ، شبیه چین مائویی(بدون بمب اتم) است که در های تجاریش رو به دنیا باز کرده...
بالاخره فهمیدن با شعار دادن آبی گرم نمیشه
ناشناس
۱۲:۵۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت با دشمنان مدار
ناشناس
۱۲:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
دلواپس کجایی دقیقا کجایی ؟
فرشید
۱۲:۱۴ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
آزموده را آزمودن خطاست.
ناشناس
۱۱:۴۵ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
به هیچ فرد و حکومتی در روابط بین الملل نباید اعتماد کرد،
به جز امضای جان کری
داریوش
۱۱:۲۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
مذاکره سیاسی نباید بر مبنای اعتماد به طرف مققابل باشه، ولی توافق حاصل شده که دو (یا چند) کشور قبول و امضا شده است اعتماد نمود؟ ترامپ نشان داده است که به توافقات امضا شده توسط کشورش وقعی نمی گذارد و به راحتی آن را باطل می کند. در این شرایط چگونه می توان به نتیجه مذاکرات اعتماد نمود؟
سوادکوهی
۱۱:۱۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
الان وقت آن است که از شیر گاو شیرده(آمریکا) استفاده کنیم نه اینکه به شاخ های آن بچسبیم. به امید سربلندی ایرانن و ایرانی
محمد
۱۱:۰۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
احسنت
مهدی
۱۰:۳۴ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
این نوع سیاست،همان قانون جنگل است.
پس حقوق شهروندی وانسانی،درکجای این نوع سیاست قرار دارد.....
پاسخ ها
ناشناس
| |
۲۲:۲۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
درود
ناشناس
۱۰:۰۱ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
تشکر
بیشتر بنویس جناب محمدی.
نوشته های شما خیلی به کامنت نیازمند نیست.
ناشناس
۰۹:۴۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
الان دقیقا زمانی است که ایران باید سیکنال مثبت به اروپا بدهد
ali
۰۹:۴۸ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
سلام دو سال مذاکره و نتیجش رو هم داریم می بینیم.
ناشناس
۰۹:۴۷ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
کم کم ما میمونیم و کشوری فقیر و بحران زده که حتی آب هم نداریم بخوریم. چرا؟
ناشناس
۰۹:۴۶ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
در عالم سیاست به جای اعتماد به طرف مقابل اعتماد به نفس باید داشت
امين
۰۹:۳۹ - ۱۳۹۷/۰۳/۲۲
با سلام به عصر ايران تحليل جالبي بود احنست
واقعا" همينطور است دنياي سياست
تعداد کاراکترهای مجاز:1200