عصر ایران؛ مصطفی داننده- درلغت‌نامه دهخدا در تعریف مجلس آمده است:« مجلس لفظی عربی به معنای محل نشستن و محل اجتماع و انجمن گروهی از مردم برای مشاوره و مذاکره است»
مشاوره و مذاکره؛ این یعنی نمایندگانی که مردم به عنوان وکلای خود راهی مجلس کرده‌اند برای تصویب قوانین باید باهم گفت‌وگو کنند و بعد تصمیم بگیرند.
دیروز اما در پارلمان اتفاقی افتاد که با این تعریف از زمین تا آسمان تفاوت داشت. در جریان بررسی لايحه الحاق ايران به کنوانسيون مقابله با تأمين مالي تروريسم (CFT) نمایندگان مخالف طومار به دست به صحن علنی مجلس آمدند تا با این کار مخالفت خود را نشان دهند.
طومار بازی نمایندگان صدای رییس مجلس را هم در آورد. «اين کارها چيه که مي‌کنيد؛ جمع کنيد».
حرکت دیروز برخی از نمایندگان که منتسب به کمیسیون ولایی مجلس یا همان اصولگرایان پارلمان هستند نشان داد آنها برای پیشبرد اهداف خود چندان رابطه‌ای با گفت‌وگو و استدلال ندارند.
طومار نوشتن و طومار پهن کردن باید جلوی مجلس انجام شود نه داخل مجلس. این نمایندگان اگر استدلال قانع کننده‌ای برای مخالفت با این لایجه داشتند می‌توانستند از پشت تریبون به گوش نمایندگان و مردم برسانند. وقتی قدرت منطق ضعیف است و یک جریان سیاسی می‌بیند که از طریق گفت‌وگو نمی‌توانند راه خود را باز کنند دست به شوآف سیاسی میزنند.
آنها وقتی می‌بینند که نمی‌توانند با گفت‌وگو اهداف خود را پیش ببرند به سمت «هوچی گری» می‌روند. همین طومار بازی آنها و شلوغ شدن مجلس باعث شد بررسی این لایحه 2 ماه به عقب بیفتد.
سیاست کوچه، خیابانی این جریان باعث شده است، منطق و مذاکره هرچه بیشتر در گوشه رینگ قرار بگیرد وهر که زورش در شلوغ کاری بیشتر باشد، اسبش بیشتر می‌تازد.
این استراتژی یک راهبرد خطرناک سیاسی برای جامعه ایران است.
این نشان میدهد گروه اقلیت به جای تن دادن به نظر اکثریت، شروع به کارشکنی میکند. کارشکنی که تهی از منطق و استدلال است. مجلسی که قرار است در آن قوانین کشور تصویب شود تبدیل به محلی برای تسویه حساب‌‌های سیاسی شود.
این رفتار نمایندگان می‌تواند خطی برای جریان‌های حامی آنها نیز باشد. حضور عده‌ای جلوی دفتر علی لاریجانی در قم نمونه بارز این معناست.
بعد از آتش زدن برجام و پرچم آمریکا در صحن علنی پارلمان آن هم در پشت تریبون، نشانه‌ای از تغییر گفتمان نمایندگان اصول‌گرای افراطی مجلس بود.
آنها که از خروج آمریکا از برجام خوش‌حال هستند می‌خواهند بر هر طریق ممکن تمام تصمیمات روحانی که منوط به تصویب مجلس است را به کما ببرند تا دولت نتواند سیاست‌های خود در کشور اجرا کند.
دولت و اکثریت مجلس باید خود را آماده مقابله با هوچی‌گری سیاسی کنند. استراتژی که به نظر می‌رسد تا پایان دولت دوازدهم در دستور کار مخالفان رییس جمهور قرار گرفته است.
ناتوانی هیئت رئیسه در اداره مجلس
خاک بر سر من با این نماینده هایی که دارم.
استفاده ابزاری از شعاعر اسلامی برای رسیدن به هدف
ده نماینده با غیرت در مجلس بودند اجازه نفس کشیدن به این لمپن ها را نمی دادند اما دریغ که عافیت طلبی بد دردی است