عصرایران؛ احسان محمدی- بله! انتخاب بازیکنان حق طبیعی سرمربی است. در همه جای جهان این روزها به لیست های که مربیان اعزامی به جام جهانی می چینند از این نقدها می توان وارد کرد اما لیست 35 نفره بازیکنان دعوت شده به اردوی نهایی تیم ملی ایران انگار برای همه جا داشت جز مهدی رحمتی دروازه بان آماده استقلال.
او مثل همیشه چشم هایش را به دور دست دوخت و بازیکنی مثل اشکان دژاگه که مدتهاست کسی او را پا به توپ ندیده و در دو سال گذشته از شرایط مسابقه دور بوده را دعوت کرد اما چشم به روی هافبک های داخلی بست. با این همه این حق طبیعی اوست و اصولاً عوض کردن نظر آقای سرمربی بعد از کار در معدن، سخت ترین کار دنیاست.
اینکه کی روش سرمربی رئال مادرید و پرتغال و دستیار فرگوسن بوده و ما کی هستیم که او را نقد کنیم یک ماجراست، اینکه چطور امکان دارد بازیکنی مثل سعید عزت اللهی که رسماً از انجام بازی اول تیم ملی محروم است (دریافت کارت قرمز در دور مقدماتی) دعوت می شود و اینکه استیون بیت آشور چهار سال پیش که جوانتر هم بود از او معجزه یا تفاوت خارق العاده ای با بازیکنان داخلی ندیدم باز هم دعوت شده است یکطرف! بهرحال ما کی باشیم که در مورد کی روش حرف بزنیم اما چرا در این لیست نام مهدی رحمتی وجود ندارد؟
می توان آمادگی بدنی را برای بازیکنان به عنوان یک عنصر اصلی قلمداد کرد و با محاسبه میزان رفت و برگشت بازیکنی مثل آلبا در سمت چپ اسپانیا او را با بازیکن مستقیم ایران مقایسه کرد اما در همه ادوار جام جهانی دیده ایم که دروازه بان های پرسن و سال اتفاقاً در چارچوب دروازه ایستاده اند و با چنین توجیهی نمی توان روی نام مهدی رحمتی 35 ساله قلم کشید.
او و کی روش قریب به 5 سال پیش در اردوی تیم ملی با هم برخورد داشتند و کی روش دست به ریسکی خطرناک زد و رحمتی را از ترکیب تیم ملی اخراج کرد. آن روزها اگر درخشش معجزه آسای رحمان احمدی در سئول نبود امکان داشت ما به جام جهانی صعود نکنیم اما شانس مربی موزامبیکی-پرتغالی ایران را سفت بغل کرد تا از آن گذرگاه خطرناک به سلامت عبور کند.
در همه این سالها با آنکه رحمتی عذرخواهی کرد اما کی روش سرسوزنی انعطاف به خرج نداد در حالیکه در این پنج سال چندین متهم به قتل با گذشت خانواده مقتولین از طناب دار رهایی یافته اند اما به نظر رحمتی دست به کشتار دسته جمعی زده است که امکان بخشش او وجود ندارد.
حفظ نظم تیمی کار آسانی نیست و کی روش علیرغم ارائه بازی های نه چندان دلچسب به خوبی از پس مدیریت تیم برآمده است و در این سالها سرکشی از کسی ندیده ایم اما رحمتی این روزها یکی از آماده ترین دروازه بانان لیگ است و می توان با قاطعیت گفت اگر درون دروازه استقلال نبود این تیم نه جام حذفی را کسب می کرد و نه به این مرحله از لیگ قهرمانان آسیا می رسید، حذف او در نتیجه یک لجاجت فردی اگر به یک شکست ملی تبدیل شود باز هم قابل توجیه است؟
کارلوس کی روش کوتاه نخواهد آمد. فقط افرادی که اعتقاد دارند هرگز و هرگز اشتباه نمی کنند از سر تقصیر کسی نمی گذرند، او نشان داده است یک قدیس بی خطا و گناه است و کسی که یک خبرنگار را در پرتغال کتک زد یا آنکه به دلیل درگیری با افسران کنترل دوپینگ 6 ماه از فعالیتهای فوتبالی محروم شد احتمالاً یکی از ما بوده است وگرنه هیچ گَردی به دامانش نمی نشیند برای همین از خطای یک بازیکن نمی گذرد.
برتی فوکتس علیرغم جنجال های بسیار و اختلاف نظر شدید با لوتار ماتیوس او را برای جام جهانی 1998 دعوت کرد، تیته سرمربی برزیل زمانی گفت که نیمار الگوی بسیار بدی برای کودکان است و حالا او را ستاره تیمش می داند، امه ژاکه با زیدان در تیم ملی فرانسه مشکلاتی داشت و ... اما به جای پرتاب کردن بازیکنان به بیرون مشکلات را حل کردند تا یک بازی برد – برد را رقم بزنند.
نادیده گرفتن دروازه بانی مثل مهدی رحمتی، هدر دادن یک ستاره است که از خطای گذشته اش عبرت گرفته و می تواند یک سرباز برای تیم ملی کشورش در جام جهانی باشد. جایی که حق اشتباه نداریم. عدم دعوت از او هیچ دلیل فنی ندارد، تنها لجاجت فردی آقای کی روش باعث این اتفاق است.
تیم ملی ایران برای آقای کی روش تنها یک فرصت شغلی است. درست مثل زمانی که روی نیمکت امارات، آفریقای جنوبی، پرتغال و ... نشست و حالا به پشت سرش تعلق دارند، اما برای من جان و دل است. برای دوست داشتن و عاشق بودن به این تیم حقوقی نمی گیرم. نه به ریال و نه دلار. اما شکست خوردنش سخت قلبم را مچاله می کند و نمی توانم بعد از شکست و ناکامی بروم و با تیم دیگری قرارداد ببندم اما کی روش می تواند این کار را بکند و حق طبیعی اش است.
این نقد به معنای عدم کیفیت دروازه بانان دعوت شده نیست که اتفاقاً بسیار قابل احترام هستند اما مهدی رحمتی می تواند یکی از مسافران روسیه باشد. امید که درخشش دروازه بان های دعوت شده نشان بدهد که من اشتباه می کنم.
رحمتی بهترین گزینه بود برای جام حهانی
2. مثل اینکه حضور ذهن ندارید که آقای رحمتی و آقای جباری چه بلایی سر منصوریان و تیم استقلال آوردند.
مشکل فوتبال ما همین است که مهارت را با شانس اشتباه می گیریم.
گرفتن اون توپ توسط رحمان احمدی از مهارتش بود نه از شانس و معجزه و در این کار کی روش هم نقش داشت که رحمان احمدی رو در دروازه قرار داد.
ضمنا رحمتی دیگه اون دروازه بانی نیست که یک سر و گردن از بقیه بهتر باشه. حسینی قطعا 100 پله از رحمتی بهتر است فقط کم تجربه است که به نظر من شایستگی شماره یک بودن در تیم ملی را دارد. خیلی بیشتر از بیرانوند که اصلا دروازه بان مطمئنی نیست.