کارگردان فیلم "فراری" گفت: من مخالف اختلاف طبقاتی موجود در جامعه و وجود افرادی که صاحب مال و ثروت و دارا بودن ماشین‌هایی مانند "فراری" نیستم ولی سوالم این است که این ثروت چگونه به دست می‌آید؟ به گزارش عصر ایران به نقل از ایسنا، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «فِراری» با حضور علیرضا داوودنژاد کارگردان،کامپوزیا پرتوی نویسنده، ترلان پروانه بازیگر و کوروش جاهد منتقد، یکشنبه ۲ اردیبهشت ماه در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این نشست ترلان پروانه بازیگر فیلم سینمایی «فِراری» در ارتباط با نقش خاص خود در این فیلم سینمایی گفت: به شخصه من بازی خاصی نکردم و شخصیتی که ساختیم بیشتر رفتارهای شخص گلنار بود و ترلان پروانه نقش خاصی را ایفا نمیکرد. کاری بسیار سخت و تجربهای فوق العاده را در کنار بزرگان کسب کردم.
وی افزود: از سختی های کار میتوان گفت که بیشتر کار در یک ماشین میگذرد و شما نمی توانید اَکت خاصی داشته باشید. همچنین در آلودگی های شهر تهران ما با کثیف ترین ماشین کار را جلو می بریدم که چندین بار باعث مریضی من نیز شد.
کامپوزیا پرتوی نویسنده این اثر درخصوص ایده نگارش فیلمنامه این فیلم سینمایی توضیح داد: یک شب با آقای داوودنژاد در کنار هم نشسته بودیم که آقای داوود نژاد به من گفتند شنیدید که فلان ماشین توسط فلان شخص وارد شده است و من گفتم که بله در جریان هستم، آقای داوودنژاد گفتند که این موضوع را می خواهم کار کنم و از من خواستند که این موضوع را بنویسم.
وی ادامه داد: هر مطلبی که در فیلم دیدید نگاه آقای داوود نژاد بود که من سعی کرده بودم به آن نزدیک شوم. وقتی بیشتر به ایده داوودنژاد فکر کردم، آن ایده برای خودم هم دغدغه شد. اینکه ایده یا سوژه یک فیلم برای نویسنده نیز دغدغه باشد، بسیار مهم است، چرا که کیفیت فیلمنامه را بسیار بالا می برد. یکی از اتفاقات بسیار خوب فیلم «فِراری» تمرین‌های پی در پی بازیگران بود، به صورتی که آن قدر متن فیلم را تمرین کرده بودند که شخصیت‌ها در آنها نهادینه شده بود.
در ادامه این نشست تعدادی از افراد حاضر در جلسه درخصوص لهجه های بازیگران این فیلم نظرات مخالف و موافقی را ارائه دادند.
علیرضا داوودنژاد کارگردان این فیلم سینمایی در پاسخ به سوال برخی از حضار مبنی بر نشان دادن اختلاف طبقاتی در جامعه در این فیلم گفت: من مخالف اختلاف طبقاتی موجود در جامعه و وجود افرادی که صاحب مال و ثروت و دارا بودن ماشین هایی مانند فراری نیستم، ولی سوالم این است که این ثروت چگونه به دست می آید؟ اگر شما با تفکر،تامل،شناخت،علم،فن،ابداع،خلاقیت،ساخت و ساز و تولید به ثروت رسیده باشید نوش جانتان اما اگر با دروغ، ریاکاری ،زد و بند، دزدی،اختلاس، پولشویی، نزول و قاچاق به ثروت رسیدهاید بحث آن چیز دیگری است.
وی افزود: تفاوت این دو قشر که در رسیدن به ثروت با هم متفاوت هستند در رفتارهای آنها هم کاملا قابل مشاهده است، افرادی که با زحمت به ثروت می رسند کارهای با سلیقه و خوب را هم از خود به جای می گذارند و برعکس افرادی که با راه های دیگر به ثروت رسیده اند مطرب بازی و شیش و هشتی را در کارهایشان می توان دید. مانند فیلم هایی که در حال حاضر در سینمای ما بسیار موفق است و ترویج هم می شود.
وی ادامه داد: اصولا زمانی که رابطه سینما با زندگی قطع شود، سینما به سمت تقلید و کپی برداری از سینما و سریال های خارجی می رود و آرام آرام قافیه را به نمونه های اصلی می بازد. کانال های ماهواره ای فیلمهای ایرانی را نشان می دهند و بعد یک سری از کالاها را تبلیغ می کنند و بعد کالاها را به فروش می رسانند! این شبکه ها فیلم های ما را می دزدند و در کنار آن کالای خود را هم تبلیغ می کنند!! این همان طبقه‌ای ست که به آن اشاره کردم،چون به آن طریق پولدار شده است به این روش هم برخورد می کند. دختر بچه حاضر در این فیلم هم دست پرورده چنین سبکی از زندگی است و این دختر محصول دورانی است که دیگر ربطی به دوران جنگ ندارد.
کارگردان «فراری» در پایان افزود: من در این فیلم می خواستم نشان دهم که طبقه ای که با روش های نامناسب به ثروت می رسد هیچ اثری از آرمان و فرهنگ به جای نمی گذارد و همه را به باد می دهد. اگر بخواهیم تولید کننده باشیم باید نیروی انسانی متخصص، خوش قریحه و خلاق داشته باشیم،این نیروها باید در مدارس پرورش پیدا کنند و در حال حاضر در مدارس‌مان دیگر خلاقیتی وجود ندارد و این از مدرسه ادامه پیدا می کند تا فرد وارد جامعه می شود،چه طور میخواهیم با وجود نپرداختن به آموزش و پرورش و شرایط فعلی به این نیروهای مولد دست پیدا کنیم؟ با این وضعیت آموزش چه طور توقع داریم با کشورهای دیگر رقابت کنیم؟ آموزش و پرورش و معلمان خیلی مظلوم هستند. نمی شود ملتی را نساخت اما مملکت را ساخت. ساخت مملکت نیاز به ساخت ملت دارد.
ترلان پروانه در پایان درباره علت دیده نشدن فیلم «فِراری»گفت: ما حقیقتی را در این فیلم بیان می کنیم که تلخ است و در جامعه وجود دارد. در حال حاضر پاک کردن صورت مسئله راحت ترین راه حل موجود در جامعه ما شده است. به نظرم نسبت به دیده نشدن «فِراری» هم این اتفاق افتاد.