به گزارش عصرایران، واقعیت این است که برای ساخت یک ویژه برنامه محدودیت های زیادی وجود دارد. مثلا اینکه بسیاری از چهره های هنری و موسیقی بنا به دلایلی اجازه حضور در برنامه های تلویزیونی را ندارند. عده ای دیگر نیز علاقه دارند تا هر سال، روز تحویل سال در کنار خانواده هایشان باشند. عده ای هم بنا به دلایلی با رسانه ملی میانه خوبی ندارند و ترجیح می دهند از راه دیگری با مردم در ارتباط باشند. این سه عامل در مجموع باعث می شود تا دست اندر کاران یک برنامه در بخش هایی از ساخت برنامه خود به تکرار بیفتند. با این وجود اما هر سال و با پخش ویژه برنامه های سال تحویل نوآوری هایی هم صورت می گیرد. نوآوری هایی که حاصل تلاش عواملی است که می خواهند با تمام محدودیت ها حرف تازه ای بزنند و به ورطه تکرار نیفتند. در ویژه برنامه های امسال نوروز هم از این نوآوری ها و شاید بهتر بگوییم ساختارشکنی ها کم نبود که به برخی از آنها اشاره می کنیم.
برنامه«یک یک» که با اجرای علی ضیا روی آنتن رفت توانست بعد از سالها علیرضا عصار را به عنوان مهمان به برنامه خود دعوت کند. عصار یک تیتراژ عاشقانه برای این برنامه خواند که اگرچه حال و هوای نوروزی نداشت اما توانست مخاطبان زیادی داشته باشد. نکته قابل توجه اما این بود که هنگام اجرای قطعاتی با پیانو تصویر این ساز بعد از سالها از تلویزیون پخش شد که این موضوع در نوع خود قابل تامل است.
مورد دوم مربوط به ویژه برنامه شبکه دو و برنامه دورهمی بود. در حال حاضر خواننده های زیادی هستند که با وجود برگزاری کنسرت های مختلف اما همچنان در تلویزیون فرصت حضور نمی یابند و اجازه حضور در برنامه های مختلف را ندارند.
یکی دیگر از ویژگی های برنامه های نوروز این است که عوامل برنامه برای حضور این خواننده ها از رسانه ملی مجوز بگیرند.(مجوزی که به سختی گرفته می شود) به عنوان مثال امسال رستاک تیتراژ عیدانه ویژه برنامه « اینک بهار» شبکه دو را به همراه کامران تفتی خواند و البته برای اولین بار هم در این برنامه حضور پیدا کرد. تیتراژی که با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد و باعث شد چهره ای تازه از طریق تلویزیون با مخاطبان ارتباط برقرار کند. قطعه«عید» شاید تنها تیتراژی بود که با حال و هوای عید نوروز همخوانی داشت و مخاطب را در فضای بهار قرار می داد.
امیرعباس گلاب هم برای اولین بار در برنامه دورهمی حضور پیدا کرد و توانست قطعاتی را اجرا کند. هم چنین شبکه دو تلاش کرد تا مهمان هایشان که همگی از چهره های سینما و تلویزیون بودند با یک دلیل مشخص به استودیو بیایند. تغییر چهره بازیگران و حضور آنها در بین مردم برای ترویج آموزه های اخلاقی یکی از این نوآوری ها بود. دیگر مهمان ها هم با ارائه یک مانیفست اجتماعی در برنامه حضور پیدا کردند تا درباره موضوعات مشخص شده، مثل امیدواری، صبوری، ایجاد یک حال خوب و ... در برنامه حرف بزنند.
نوآوری دیگر هم مربوط به برنامه بهارنارنج با اجرای احسان علیخانی بود. هرچند خیلی ها با ارائه ویژه برنامه تحویل سال به این سبک مخالف بودند اما واقعیت این است که یادآوری برخی نکات در روزی که همه خود را آماده سالی نو می کنند، اقدام اشتباهی نیست. آزادی یک زندانی که سالها از دیدن فرزند خود محروم بوده اگرچه خیلی ها را منقلب کرد اما باعث شد تا تغییری در روند برنامه های مختلفی باشد که به زعم خیلی ها به تکرار افتاده است.
به هر حال پشت پرده برنامه های تحویل سال مساله ای کاملا متفاوت از آنچه است که در یک برنامه چند ساعته ارائه می شود. محدودیت ها هم چنان پابرجاست و ارائه یک برنامه که قابلیت رقابت با رسانه های دیگر را داشته باشد، کار دشواری برای برنامه سازان است که خیلی ها ممکن است از آن بی خبر باشند.