دیروز اشکنه، امروز گلایه

عصر ایران؛ مصطفی داننده- این روزها اوضاع اقتصادی کشور خوب نیست. بخشی از مردم نسبت به شرایط اقتصادی اعتراض دارند. این معترضین تنها مخالفین دولت روحانی نیستند بلکه بسیاری از کسانی که به رییس جمهور رای دادند هم از شرایط موجود گلایه دارند.

گلایه مردم از شرایط اقتصادی قابل پذیرش است اما در این میان برخی مخالفان روحانی به طور خاص اصول‌گرایان در حال دمیدن به آتش این نارضایتی هستند.

آنها این روزها در بسیاری از سخنرانی‌ها، یادداشت‌ها و نظرات خود دم از شرایط نامساعد اقتصادی می‌زنند و می‌گویند روحانی در زمینه اقتصادی کاری برای کشور نکرده است و این وضع زندگی لایق مردم ایران نیست.

شنیدن این سخنان باعث می‌شود آدمی انگشت به دهان بماند که آیا اینها همان‌هایی نیستند که می‌گفتند: « اگر مرغ در دسترس نيست آن را با يك ماده پروتئيني ديگر جايگزين كنيد.»، «  مشهدي‌ها مگر اشكنه پياز داغ را يادتان رفته و آن زندگي را فراموش كرده‌ايد؛ مگر قرار است برنامه همان باشد كه قبلاً ‌بوده است.» ،«ممکن است زمانی فرا برسد که ما روزی دو وعده غذا بخوریم؛ چه اشکالی دارد حتی اگر شرایط بدتر شود ما روزی یک وعده غذا بخوریم همان‌طور که الان نیز برخی روزی یک وعده غذا می‌خورند؛ مردم ما تاب و تحمل را دارند»

بله، این افراد همان افراد هستند اما دولت فرق کرده است. زمانی که مردم برای شرایط بد اقتصادی کشور باید اشکنه می‌خوردند. فرد دیگری رییس جمهور بود و امروز حسن روحانی.

این نگاه است که آزار دهنده است. این نگاه است که برخی می‌گویند شرایط زندگی مردم دستخوش بازی‌های سیاسی شده است.

مگر می‌شود یک روز مردم را دعوت به کم خوردن کرد و دگر روز هر روز دم از شرایط نامساعد اقتصادی و ناکارآمدی دولت زد.

بالاخره مردم کدام حرف را گوش بدهند. بالاخره مردم اشکنه بخورند یا به سراغ مرغ بروند؟

نباید فکر کنیم مردم فراموش کار هستند. بسیاری از مردم مشهد خطبه‌های معروف امام جمعه‌شان را فراموش نکرده‌اند. خطبه‌هایی که آنها را به قناعت توصیه می‌کرد.

شاید مردم همین تضادها را دیدند که تابلوی ورود ممنوع را جلوی اصول‌گرایان گرفتند و اجازه ندادند آنها به ریاست جمهوری و شورای شهر برسند.

مردم فراموش نمی‌کنند شاید به روی‌ خیلی‌ها نیاورند اما به وقتش به یاد می‌آورند که چه کسی چه گفته و چه کار کرده است.

بله، مردم حق دارند از شرایط اقتصادی ناراضی باشند چه در دولت خاتمی، چه در دولت احمدی نژاد و چه در دولت روحانی. برای مردم زندگی آرام و بدون دغدغه مهم است و هر کسی بتواند این شرایط را برای مردم فراهم کند تبدیل به عزیز مردم می‌شود.

کاش مردم و زندگی آنها قربانی سیاست زدگی نمی‌شد.