اغلب اوقات اصطلاحات حمله قلبی و ایست قلبی به جای یکدیگر استفاده می شوند، اما حقیقت این است که آنها شرایطی یکسان نیستند. دلایل و علائم انواع مختلف رخدادهای قلبی متفاوت هستند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "اکتیو بیت"، آگاهی از تفاوت ها می تواند عامل مهمی در چگونگی ارائه واکنش و نحوه رسیدگی متخصصان پزشکی به مشکل باشد. در ادامه با ایست قلبی، حمله قلبی و نارسایی قلبی بیشتر آشنا می شویم.
به گفته انجمن قلب آمریکا، یک حمله قلبی در زمان انسداد یک شریان حامل خون سرشار از اکسیژن به قسمتی از قلب رخ می دهد.
این انسداد موجب نقص عملکرد در آن قسمت قلب می شود و اگر رسیدگی سریع به آن صورت نگیرد، دچار مرگ می شود. هرچه انسداد زمان بیشتری طول بکشد، آسیب بزرگ‌تر و شدیدتر خواهد بود. قلب به طور معمول طی یک حمله قلبی همچنان می تپد.
برخلاف حمله قلبی، ایست قلبی همان گونه که از نام آن مشخص است به شرایطی گفته می شود که تپش قلب متوقف می شود یا دارای ریتمی خطرناک است.
ایست قلبی می تواند به واسطه یک حمله قلبی شکل بگیرد. علائم و چگونگی رسیدگی به این شرایط متفاوت هستند.
در نارسایی قلبی، قلب همچنان می تپد، اما وظیفه خود را به درستی انجام نمی دهد. در این شرایط قلب توانایی پمپاژ موثر خون را ندارد.
دو نوع نارسایی قلبی وجود دارند که شامل نارسایی قلبی سیستولیک و نارسایی قلبی دیاستولیک می شوند. نارسایی سیستولیک زمانی رخ می دهد که قلب برای پمپاژ درست خون بیش از اندازه ضعیف شده است، و نارسایی دیاستولیک زمانی است که بطن اصلی قلب به درستی ریلکس نمی شود، که این شرایط حجم خون را در قلب کاهش داده و فشار خون را در ریه ها افزایش می دهد.
یک حمله قلبی به دلیل انسداد فیزیکی، به طور معمول یک لخته خون یا تجمع چربی، در یک شریان کرونری شکل می گیرد.
این در شرایطی است که ایست قلبی در نتیجه یک ریتم غیر طبیعی شدید قلب رخ می دهد. تکانه های الکتریکی مسئول انقباض قلب هستند، و ایست قلبی زمانی رخ می دهد که اختلالی در این هدایت الکتریکی رخ داده باشد.
نارسایی قلبی نیز می تواند به واسطه آسیب ناشی از یک حمله قلبی، دیابت، یا حتی بیماری های تیروئید شکل بگیرد.
تجربه یک حمله قلبی می تواند با احساس فشار، تنگی و درد در ناحیه سینه و دست ها که به گردن یا آرواره نیز گسترش می یابد، همراه باشد.
از دیگر نشانه های یک حمله قلبی می توان به حالت تهوع، سوزش سردل، درد شکمی، تنگی نفس، خستگی، و حتی سرگیجه ناگهانی اشاره کرد. علائم ممکن است از بیماری به بیمار دیگر متفاوت باشند و در شرایطی که برخی حملات قلبی به ناگاه شکل می گیرند، موارد دیگر ممکن است چند روز یا چند هفته قبل از وقوع حمله نشانه های هشداردهنده ای را ارائه کنند.
در شرایطی که برخی مسائل جسمانی می توانند به ایست قلبی منجر شوند، به طور کلی این شرایط ناگهان رخ می دهد و به اقدامات فوری برای نجات جان بیمار نیاز است. غش کردن اغلب نخستین نشانه ایست قلبی است.
از دیگر نشانه ها می توان به فقدان نبض، سرگیجه، تنگی نفس، یا استفراغ پیش از وقوع رخداد قلبی اشاره کرد. افراد بسیاری نیز هیچ نشانه ای بروز نمی دهند و تنها به زمین می افتند.
نارسایی قلبی به طور کلی تدریجی‌تر از یک حمله قلبی یا ایست قلبی است، اما همچنان می توانید برخی علائم را تجربه کنید. بنابر گزارش کلینیک مایو، نارسایی قلبی می تواند شرایطی مزمن یا حاد (ناگهانی) باشد.
از نشانه های نارسایی قلبی می توان به تنگی نفس، خستگی، تورم پاها، خس خس مداوم سینه، افزایش وزن سریع (به واسطه احتباس مایع در بدن)، حالت تهوع، و حتی دشواری در تمرکز یا حفظ هوشیاری اشاره کرد.
عوامل خطرآفرین برای حمله قلبی، نارسایی قلبی و ایست قلبی می توانند متفاوت باشند. به عنوان مثال، یک حمله قلبی بین مردان در بازه سنی 45 تا 55 سال رایج‌تر است، از این رو سن و جنسیت دو عامل خطرآفرین هستند. سیگار کشیدن، چاقی، و پرفشاری خون نیز از دیگر موارد مشکل آفرین هستند.
در همین حال، مصرف الکل می تواند موجب نارسایی قلبی شود، همانگونه که بیماری عروق کرونر و عفونت های ویروسی می توانند به سفتی عضله قلب منجر شوند. ایست قلبی می تواند به واسطه برخی عوامل مشابه مانند سیگار کشیدن و پرفشاری خون شکل بگیرد، اما ورزش نکردن، کلسترول بالا، یا یک حمله قلبی نیز می توانند زمینه ساز این شرایط شوند.
زمان در حملات قلبی عنصری کلیدی محسوب می شود. حملات قلبی به ناگاه رخ می دهند و می توانند جریان خون به مناطق مهم را قطع کنند، که این شرایط می تواند کشنده باشد. نارسایی قلبی به تدریج و با ضعیف‌تر شدن عضله قلب و کاهش کارایی آن شکل می گیرد که گاهی اوقات یک حمله قلبی پیشین دلیل آن است.
ایست قلبی بسیار ناگهانی است و می تواند به ناگاه از ناکجاآباد و بدون هیچ نشانه هشدار دهنده ای رخ دهد. این شرایط اغلب به نام ایست قلبی ناگهانی شناخته می شود.
همان گونه که آغاز رویدادهای قلبی متفاوت است، روش هایی که برای درمان و رسیدگی به آنها اتخاذ می شوند نیز متفاوت هستند. برای حملات قلبی و زمانی که علائم برجسته می شوند، مصرف آسپرین می تواند به خریدن زمان بیشتر پیش از انتقال به بیمارستان کمک کند. عامل کلیدی بازگرداندن جریان خون به قلب در کوتاه‌ترین زمان ممکن است که می تواند شامل ترومبولیز (تزریق عوامل حل کننده لخته خون) یا جراحی اورژانسی باشد.
اگر بیمار در نتیجه ایست قلبی به زمین افتاده است، الکتروشوک موثرترین اقدام اولیه درمانی است. این کار با هدف کمک به تنظیم مجدد ریتم قلب توسط شوک الکتریکی صورت می گیرد.
برای نارسایی قلبی، درمان ها بر دلیل زمینه ای مانند پرفشاری خون یا دیابت متمرکز می شوند. تغییرات در سبک زندگی و رژیم غذایی به طور معمول در بهبود شرایط نقش دارند.
به گفته انجمن قلب آمریکا، پیوندی بین حمله قلبی و ایست قلبی وجود دارد. ایست قلبی ناگهانی می تواند در نتیجه یک حمله قلبی شکل بگیرد، که این اتفاق بلافاصله پس از حمله یا طی مرحله ریکاوری رخ می دهد.
بیشتر حملات قلبی به ایست قلبی ناگهانی منجر نمی شوند. اما زمانی که ایست قلبی ناگهانی رخ می دهد، حمله قلبی یک دلیل شایع برای آن است. ایست قلبی ناگهانی می تواند با عوارض ناشی از نارسایی قلبی نیز مرتبط باشد.