عصرایران؛ جعفر محمدی* - فرض کنید اکنون در سال 1264 خورشیدی هستیم و حاج محمدحسین امین‌الضرب می خواهد اولین نیروگاه خصوصی برق در ایران را تأسیس کند.
همزمان عده ای مخالف این امر هستند، چون برق را یک پدیده غربی می دانند که معلوم نیست در پس پرده آن چه توطئه ای نهفته است؛ حتی گزارش هایی را بیان می کنند مبنی بر این که تا کنون چند نفر در ینگه دنیا به دلیل برق گرفتگی فوت کرده اند، از جمله چند طفل معصوم.
عده ای دیگر، برق را صنعت آینده جهان و زیرساخت توسعه کشور می دانند و می گویند اگر جلوی برق را بگیریم، در واقع جلوی منافع بعدی که بر روی برق سوار هستند را گرفته ایم.
اگر شما در مقام صدور یا عدم صدور مجوز برای تأسیس این نیروگاه باشید چه تصمیمی می گیرید؟
تصمیم شما سرنوشت آینده ایران را معلوم خواهد کرد.
***
بشر تا کنون 3 انقلاب صنعتی را پشت سر گذاشته است. از حدود نیمه قرن هجدهم به مدت 120 سال، جهان شاهد تحولی شگرف بود؛ اختراع موتور بخار نگاه انسان به "حرکت" و "صنعت" را دگرگون ساخت و بر اساس این تحول نگرش، کارخانه های جدید و راه آهن شکل گرفتند. در آن سال ها برخی تصور می کردند که علم بشر به نهایت حد خود رسیده و پرونده اختراعات بشری بسته شده است! این دوره را "انقلاب صنعتی اول" نامیده اند.
برق که اختراع شد، بشر مفاهیم جدیدی از تولید و توسعه را دریافت، تولید انبوه یک پدیده عادی گشت و انقلاب دوم صنعتی شکل گرفت. این انقلاب از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم، جهان را وارد عصر جدیدی کرد.
در اواسط قرن بیستم، جهان وارد عصر جدیدتری شد که تا پیش از آن سابقه نداشت؛ اختراع کامپیوتر و بعدها موبایل، سیستم تراکنش های مالی و تعاملات اقتصادی را متحول کرد. انقلاب صنعتی سوم، نامی است که بر این دوران نهاده اند.
اینک و در اوایل قرن بیست و یکم، جهان در حال تجربه های نخستین انقلاب صنعتی چهارم است که پایه آن اقتصاد دیجیتال است. افزایش بی نظیر سرعت اینترنت و رسیدن به 5G، فراگیری فراطبقه ای اینترنت، گسترش تلفن های همراه هوشمند، اختراع و تکامل هوش مصنوعی، رواج شبکه های اجتماعی و نیز مرتبط شدن همه صنایع و رشته ها از زمین شناسی تا پزشکی و از آموزش تا حمل و نقل با شبکه جهانی اینترنت، مشخصه های این دوران جدید هستند؛ دورانی که در آن اقتصاد دیجیتال حرف اول را می زند.
***
اینک در سال 1264 خورشیدی نیستیم و قرار هم نیست درباره برق تصمیم گیری کنیم؛ اما به لحاظ تاریخی دقیقاً در شرایط مشابهی قرار داریم. تصمیم امروز ما درباره نحوه مواجهه با اینترنت (به معنای عام آن)، تعیین کننده آینده کشور و سرنوشت توسعه آن است.
کسانی که امروز به هر دلیلی مخالف گسترش اینترنت، افزایش سرعت آن و شبکه های اجتماعی هستند، مانند آن است که در 1264 خورشیدی، با برق مخالفت کرده باشند. تصور کنید که اگر در آن سال، با عمومی شدن در برق در ایران مخالفت می شد؛ آنگاه آیا روند توسعه ایران در همان قرن گذشته متوقف نمی ماند؟!
آینده جهان و از جمله ایران، به انقلاب چهارم صنعتی گره خورده است؛ هر کشوری که درهایش را به روی اقتصاد دیجیتال باز کند، سهم خود را از این آینده خواهد ستاند و آنان که با ترس به این پدیده جهانشمول می نگرند و هر روز مانعی بر سر آن می تراشند، در واقع راه توسعه کشورشان را سد می کنند.
ایران و فرزندان مان را از انقلاب چهارم صنعتی محروم نکنیم که اگر چنین کنیم وارد یک عقب ماندگی تاریخی و غیر قابل جبران خواهیم شد: عصر تاریکی.
*صاحب امتیاز و سردبیر عصر ایران
فرضا در همین مسئله پیام رسان ها ،دولت بجای حمایت از پیام رسان داخلی تمام همتش و دغدغه اش را گذاشت روی تلگرام گویی که دارد از ناموسش حمایت میکند
این باعث میشه که آدم فکر کنه که پس پرده خبرایی هست که سیاسیه و ربطی به تحجر و عقب ماندگی نداره
عصر ایران هم جوری مطلب میزنه که انگار دولت تمام قد وایستاده واسه حمایت و پیشرفت تکنولوژی و اصولگرایان مانع این پیشرفت هستند
نخیر جناب محمدی
حرف اصولگرایان اینه که اگه تو صنعت هسته ای ،شهریاری داشتیم و اگر تو صنعت موشکی تهرانی مقدم داشتیم باید بستری توسط دولت فراهم بشه که در تمام زمینه ها منجمله IT هم دانشمندانی فرصت ظهور و بروز پیدا کنن
اما تا وقتی که رانت خواران دولتی و غیر دولتی هستند که بگن خوب حالا اونور دنیا هست میاریم که هم سود کنیم هم استفاده، این میشه که هنوز که هنوزه تو صنعت خودرو داریم لنگ میزنیم
نمونش عدم حمایت دولت از اون آقایی که خودروی برقی تولید کرد
خخخخخخخخ!!