این احتمال وجود دارد که در برهه ای از زندگی خود به گل مژه و شالازیا مبتلا شوید. این توده های ملتهب پوست می توانند در پلک چشم شکل بگیرند و موجب درد، خشکی چشم و تحریک پذیری کلی شوند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیسن نت"، خبر خوب این است که بیشتر گل مژه ها و شالازیاها طی مدت کوتاهی بهبود می یابند. خبر بد این است که آنها می توانند برخی موانع آزاردهنده را سر راه انجام فعالیت های روزانه انسان قرار دهند. افراد کمی پیدا می شوند که هنگام حضور در کلاس یا یک جلسه کاری مهم در شرایطی که یک زخم قرمز دردناک روی بخشی از چشمشان شکل گرفته است، احساس راحتی کنند. در هر صورت، به دلیل این که گل مژه و شالازیا به طور معمول همه ما را در برهه ای از زندگی تحت تاثیر قرار می دهند، آشنایی هرچه بیشتر با آنها ایده خوبی است.
از نظر فنی، گل مژه یک عفونت است که روی پلک چشم، اغلب در پشت یا امتداد لبه پایینی پلک، شکل می گیرد. از سوی دیگر، شالازیون توده ای است که داخل پلک چشم و نه در امتداد آن شکل می گیرد. میزان درد آنها به طور معمول کمتر از گل مژه است، اگرچه از نظر اندازه می توانند بزرگتر باشند. در نتیجه، ممکن است ظاهری وخیم‌تر از گل مژه به خود بگیرند.
گل مژه و شالازیون می توانند با یک بیماری به نام بلفاریت مرتبط باشند، که یک التهاب مشهود پلک چشم را شامل می شود و اغلب به واسطه انسداد منافذ در نتیجه تولید چربی توسط پوست رخ می دهد. بلفاریت می تواند ظاهر و احساسی مشابه با آکنه داشته باشد.
گل مژه ها عفونت های باکتریایی هستند که اغلب در پایه یک پلک یا فولیکول ریشه دارند. عفونی شدن این بخش از بدن چندان دشوار نیست، زیرا تنها تماس با یک سطح حاوی باکتری و مالش دست به چشم می تواند موجب ظهور گل مژه شود.
شالازیون احتمال کمتری دارد به واسطه یک عفونت باکتریایی شکل گرفته باشد. در عوض، این توده بزرگتر که اغلب با درد کمتری همراه است به واسطه مسدود شدن غدد چربی شکل می گیرد. اگر غدد تولیدکننده چربی قسمت بالایی یا زیرین پلک چشم مسدود شوند، احتمال شکل گیری شالازیون وجود دارد. اگرچه اندازه های گل مژه و شالازیون متفاوت هستند، هر دو آنها شبیه یک جوش چرکین به نظر می رسند.
ظهور توده های بالقوه دردناک و قرمز در هر قسمت از پلک چشم بهترین نشانگر وجود گل مژه یا شالازیون در نتیجه یک عفونت باکتریایی یا مسدود شدن غدد چربی است.
با گذشت زمان، اندازه گل مژه ممکن است بزرگتر شود، درد ممکن است تشدید شود، و این می تواند بر چگونگی کارکرد چشم تاثیرگذار باشد. به عنوان مثال، چشم ممکن است دچار احساس خشکی شود. اگر گل مژه یا شالازیون اندازه بسیار بزرگی داشته باشند، احتمال تحت تاثیر قرار گرفتن بینایی نیز وجود دارد.
ظهور زخمی دردناک در امتداد پلک چشم می تواند موجب نگرانی فرد تحت تاثیر قرار گرفته و افراد نزدیک به وی، مانند والدین یا همسر، شود. ظهور گل مژه و شالازیا می تواند بیمار را در ترک محیط راحت و امن خانه دچار تردید کند. همچنین، این شرایط می تواند منجر به صحبت با پزشک برای اطلاع از روش درمان شود. اما در شرایطی که صحبت با پزشک می تواند کمک کند، صبر اغلب تنها روش درمان برای گل مژه و شالازیا است. گل مژه یا شالازیا اغلب طی چند روز ادامه دارند. بیمار اغلب متوجه تغییری جز کاهش تورم و بازگشت به شرایط عادی نمی شود.
درمان برای گل مژه ممکن است شامل هیچ چیزی جز اندکی صبر برای کاهش اندازه توده دردناک و بازگشت به شرایط عادی نشود. اگرچه اغلب دردناک و تحریک پذیر است، اما گل مژه به ندرت بیش از یک هفته ادامه می یابد، از این رو پزشک اغلب نیازی به تجویز دارو احساس نمی کند.
شالازیون می تواند سناریویی متفاوت باشد، زیرا داخل پلک چشم شکل می گیرد و مدت زمان بیشتری طول می کشد تا به اندازه کامل خود برسد، که به طور معمول بزرگتر از گل مژه است. همچنین، یک شالازیون احتمال بیشتری دارد بینایی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، اگرچه احتمال احساس درد کمتر است. برای درمان شالازیون، پزشک اغلب دارو تجویز نمی کند، و در عوض شستشوی منظم چشم با استفاده از یک پارچه تمیز و آب گرم را به بیمار توصیه می کند. این می تواند به تمیز نگه داشتن شالازیون و تسریع بهبودی کمک کند. بهبود کامل شالازیون ممکن است چند هفته یا حتی چند ماه طول بکشد. در صورت نیاز به استفاده از روش های درمانی تهاجمی‌تر، پزشک ممکن است استفاده از پمادها، محلول ها یا پدهای دارویی که برای کمک به پاکسازی چشم و تسریع روند بهبودی عفونت در دسترس هستند را توصیه کند. در صورت تداوم رشد گل مژه یا شالازیون به رغم تمامی این اقدامات، پزشک ممکن است در نهایت مجبور به تجویز آنتی بیوتیک شود.
ظهور توده ای دردناک و تحریک کننده در پلک چشم که بسیار شبیه یک جوش چرکین به نظر می رسد، ممکن است افراد بسیاری را به استفاده از دست های خود برای بهبود شرایط وسوسه کند. این می تواند به معنای تلاش برای ترکاندن گل مژه یا شالازیون از طریق اعمال فشار بر آن یا استفاده از سوزن حرارت دیده برای سوراخ کردن و انجام تخلیه باشد.
اما آنها ایده های بدی هستند. گل مژه و شالازیون در حقیقت جوش های چرکین نیستند و در برابر فشار به روشی مشابه با آکنه واکنش نشان نمی دهند. افزون بر این، استفاده از سوزن ممکن است خطرناک باشد، زیرا امکان ورود آن به کره چشم وجود دارد. همچنین، این کار می تواند موجب شکل گیری یک زخم رو یا اطراف شالازیا یا گل مژه شود، که امکان عفونی شدن آن و تشدید درد و ناراحتی وجود دارد. در صورت نیاز به استفاده از سوزن این کار باید توسط پزشک یا پرستاری که در این زمینه آموزش دیده است، انجام شود.
ایجاد سد دفاعی کامل در برابر گل مژه یا شالازیا دشوار است. حتی افرادی که به طور مرتب نظافت و بهداشت شخصی را رعایت می کنند ممکن است در برهه ای از زندگی خود با این مشکل مواجه شوند. برخی افراد به واسطه تولید چربی بیشتر توسط پوست و افزایش احتمال انسداد غدد چربی، احتمال بیشتری دارد از گل مژه و شالازیا رنج ببرند.
چند اقدام ساده را می توانید برای کاهش احتمال ابتلا به گل مژه یا شالازیا مد نظر قرار دهید. ابتدا، از لمس مکرر چشم ها، به ویژه هنگام حضور در مکانی عمومی که میکروب ها می توانند به سرعت پخش شوند، پرهیز کنید. از مالش مکرر چشم ها پرهیز کنید. دوم، هنگام انجام کارهای خانه، زمانی که چشم ها ممکن است در معرض اشیا خارجی مانند چمن یا گرد و غبار قرار بگیرند، از عینک های محافظ استفاده کنید. در نهایت، اگر به طور مکرر با گل مژه و شالازیا مواجه می شوید، پلک های خود را با یک محلول پاک کننده یا حتی با استفاده از آب گرم و یک پارچه تمیز پاکسازی کنید.