دلم را پیش خود پابند کردی
ولی گفتی تو یک دنیای دردی
غرورم را شکستی بی تفاوت
برو فکر کن همیشه خیلی مردی
_______________________________________
قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار
چه بی دووم بود قول ما جدا شدیم آخر کار
گل مغرور قشنگم من فراموشت نکردم
بی تو اینجا رو نمی خوام می رم و برنمی گردم
_______________________________________
گناهی که پشیمانی بیاورد
بهتر از عبادتی است که غرور بیاورد
_______________________________________
گرچه ای دوست غرور دلت احساس مرا درک نکرد
آفرین بر غم عشقت که مرا ترک نکرد
_______________________________________
بمیــــرم من
فهمیدم نمی مانی . . دیدم می روی . . رفتی
باز هم ایستاده ام نگاه می کنم
آخرم می کشد مرا این غرور لعنتی . . .
_______________________________________
دیـگـــر نه اشـک هایم را خــواهـی دیــد نه التـــمـاس هـــایم را
و نه احســـاســاتِ ایــن دلِ لـعـنـتـی را
به جـــایِ آن احســـاسی که کُـــشـتـی
درخـتـی از غــــرور کـاشـتم
_______________________________________
من عاشقانه هایم را روی همین دیوار مجازی می نویسم
از لج تو . . . از لج خودم . . .
که حاضر نبودیم یک بار این ها را واقعی به هم بگوییم
_______________________________________
لعنتی ســـلام مــــرا بــــــه غـــرورت برســــــان
و بـــه او بگــــو
بـهـــای قــــــامــت بــلنــــدش تــنــهــایـیـســـــت
_______________________________________
همه ی بغض من تقدیم غرور نازنینت باد
غروری که لذت دریا را به چشمانت حرام کرد
_______________________________________
جـــانبــــازٍ چند درصـــد است ؟
او که در حادثه ی عـــشـــق
قــــــلب و غــــرور خود را از دست داده است ؟
_______________________________________
من مــــن کردن های من و تو بود کــه
هیچ وقت مـــــــا نشدیـــم