جام جم آنلاین - با این‌که دوست ندارد ارزش کاری که می‌کند با قهرمانان رشته‌های مختلف دنیا مقایسه شود اما ناچار است بعضی از عبارات و عناوینی را که دیگران به او می‌دهند، بپذیرد.
همین چند وقت پیش بعد از این‌که بیشتر دیده شد و نام رضا علیپور سنگنورد ایرانی سر زبان‌ها افتاد رسانه‌های خارجی او را با یوسین بولت، دونده جامائیکایی و مرد افقی جهان مقایسه کردند و با قراردادن یوزپلنگ ایرانی درکنار او که اکنون در سنگنوردی سرعت جهان چهره شناخته‌شده‌ای دارد نوشتند: مرد عمودی جهان.
وقتی برای نخستین بار فیلمی از تمرینات رضا علیپور در 20:30 پخش شد، خیلی‌ها تازه سنگنوردی و جوان اول این ورزش را شناختند. همان روزها با چند عنوان جهانی و آسیایی به کسانی که نسبت به سرنوشت قهرمان قزوینی بی تفاوت بودند، ثابت کرد با کفش کهنه و تمرین با کمترین امکانات و در شرایط، می‌شود قهرمان جهان شد.
دو سال بعد از آن ماجرا، علیپور در نانجینگ چین با رکورد زیر 6 ثانیه خود، دانیل بودیرف اوکراینی را از بالای رده بندی جهان به زیر کشید و نامش را به عنوان رکورددار سنگنوردی سرعت جهان جاودانه کرد.
رکوردی که علیپور می‌خواهد آن را 3 ثانیه دیگر بهبود ببخشد و از 5 و 48 به رکورد استثنایی 5 ثانیه و 45 صدم ثانیه برساند.
جابه‌جایی 3 ثانیه‌ای؟
یعنی چند برابر زحماتی که تا امروز در تمرینات کشیدم، تلاش کنم.
تا کی؟
زمانش می‌رسد، عجله نباید کرد. از بچگی به لطف خدا و تلاش فراوان به موفقیت‌هایی که در ذهنم بود رسیدم. الان موفقیت‌های بزرگ‌تر را هدف گرفته‌ام.
از در و دیوار هم بالا رفتی؟
من از دوران نوجوانی قدرت بدنی‌ام خوب بود و در مدرسه همیشه در تست بارفیکس و دو اول بودم. روی میله بارفیکس آویزان می‌شدم و دوست داشتم با سرعت از ارتفاع بالا بروم.
چرا سنگنوردی؟
من اول رفتم کشتی، اما بعد پسردایی‌ام مرا برد سنگنوردی. کم‌کم به سنگنوردی علاقه‌مند شدم و حالا زندگی من به سنگنوردی وابسته است.
رویا داشتی؟
از بچگی دوست داشتم قهرمان جهان شوم. با دیدن افراد موفق ورزشکار دوست داشتم یک روز موفقیت‌های آنها را تکرار کنم. خوشبختانه این رویا به حقیقت پیوست. من از 10 سالگی سنگنوردی می‌کنم و همه آرزویم این بود که رکورددار جهان شوم و شدم.
لقب؟
یوزپلنگ! مرد عمودی هم هستم. زمانی که رکورد آسیا را شکستم فدراسیون جهانی لقب یوزپلنگ آسیا را به من داد. پس از رکوردشکنی جهان هم رسانه‌های جهان مرا سریع‌ترین مرد عمودی جهان معرفی کردند.
چند مدال داری؟
13 مدال جهانی و چهار مدال آسیایی. مدال‌های دیگر من از تورنمنت‌هایی مانند جام فجر و قهرمانی ایران به دست آمده است.
پدیده بودی؟
در رده جوانان وقتی که با سن کم توانستم مدال طلای بزرگسالان را کسب کنم واقعا خوشحال بودم. در آن دوره از مسابقات به من گفتند که پدیده سنگنوردی‌ام و این موضوع بیشتر خوشحالم کرد.
هدف؟
هدف‌های زیادی دارم. اول از همه این که رکوردی بزنم فراتر از ذهن. منظورم رکورد جهانی است تا سال‌های طولانی بر جا بماند.
تلخ و شیرین سنگنوردی؟
مشکلات زیادی برای ادامه این ورزش در مسابقه‌های جهانی و سهمیه المپیک دارم که بیشترشان به اوضاع بد مالی برمی‌گردد. ورزش حرفه‌ای پرهزینه است و در ایران با شرایطی که ما داریم (بدون حامی) ورزش حرفه‌ای آینده‌ای ندارد. همیشه با کمترین امکانات نتیجه خوبی گرفتم و این لطف خدا بود.
چند ساعت و چند روز تمرین می‌کنی؟
من چهار ماه قبل از مسابقات، روزی سه جلسه تمرین می‌کنم؛ یعنی در حدود 20 جلسه تمرین در هفته که برنامه بسیار مشکل و فشرده‌ای است. خیلی‌ها به من می‌گویند که رقبای تو کمتر از تو تمرین می‌کنند و نیازی نیست تمریناتت در این حد فشرده و سنگین باشد. اما من تصور می‌کنم اینطور نیست.
چقدر خرج تمریناتت می‌شود؟
در هر دوره تمرینی اگر دور از مسابقات فصل باشم هزینه‌ام به مراتب بیشتر است و گاهی باید تا پنج میلیون برای تمریناتم هزینه کنم.
درآمدت؟
شغلی که ندارم فقط تمام هزینه‌های تمرینی‌ام را از طریق مسابقاتی که مدال‌آور بودم و پاداش‌هایی که به من تعلق گرفته است تامین کردم.
فرق تو با تفتیان چیست؟
حسن تفتیان قهرمان ارزنده دوهای سرعت ایران است و طلای آسیا دارد، اما من عادت کردم به جای 100 متر زمین صاف که تفتیان روی آن می‌دود از دیواره 15 متری بالا بروم و طلا بگیرم!
چرا به تو می‌گویند یوسین بولت؟
من احترام ویژه‌ای به همه ورزشکاران دنیا قائلم، اما من رضاعلیپور هستم و دوست دارم فقط به عنوان سنگنورد ایرانی که پرچم کشورم را به اهتزاز
در می‌آورم شناخته و معرفی شوم.
رکورد مهمتر است یا مدال؟
در سنگنوردی رکوردشکنی بالاتر از قهرمانی است. من یک‌بار روی سکو می‌روم، اما رکورد به نام من ثبت می‌شود و سال‌ها به نام ایران و من باقی می‌ماند.
الان رنکینگ تو چند است؟
در پایان مسابقات سنگنوردی قهرمانی جام‌های جهانی 2017 با 354 امتیاز، نفر دوم جهان هستم. متاسفانه بر خلاف رقبا در دو مسابقه گلاسکو اسکاتلند و ووجیانگ چین غایب بودم، اما باید برای ارتقای رنکینگم در رقابت‌های آینده شرکت کنم به شرطی که مسئولان از من
حمایت کنند.
حریفان؟
ورزشکارانی از لهستان، روسیه، ایتالیا، جمهوری چک، اوکراین، کانادا، چین و فرانسه با بهترین شرایط رقبای من در مسابقه‌های مختلف هستند.
برنامه‌های آینده؟
طلای بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا و قرار‌گرفتن در بالاترین رنکینگ کاپ جهانی برای رفتن به المپیک 2020 ژاپن.
از کسی توقع ندارم
بعد از هر مسابقه‌ای صدایم می‌زنند و می‌گویند بیا به تو پاداش بدهیم. فدراسیون برای رکورد جهانی‌ام 10 سکه به من داد. از کسی توقع ندارم و مشکلات مالی فدراسیون را هم درک می‌کنم و می‌دانم در حد توانش از من حمایت می‌کند، اما واقعا این توجه برای من که برای نخستین مرتبه به مدال طلای سرعت رسیدم، کافی است؟ این در مقایسه با قهرمانان دنیا که حمایت می‌شوند ناچیز است. در سنگنوردی ایران بر عکس همه دنیا یک اتفاق افتاد که سبب شد من مطرح شوم. باور نمی‌کنید من اول رکوردشکنی کردم و بعد از آن همه یادشان افتاد که علیپور علاوه بر این‌که مدال گرفته، رکوردشکنی هم کرده است!