جام‌جم آنلاین - جزیره مخوف هارت (Hart) نیویورک بزرگترین گورستان آمریکا به شمار می‌رود که از سال ۱۸۶۸ بیش از یک میلیون جسد در آن دفن شده است.
جزیره هارت در بخش شرقی برونکس (Bronx) و در نزدیکی ساحل غربی لانگ آیلند سوند (Long Island Sound) قرار گرفته و بخشی از شهر نیویورک محسوب می‌شود. برای آشنایی بیشتر با این جزیره با ماه همراه باشید.
جزیره ترسناک، غیرمسکونی و بی‌آب و علف هارت در نزدیکی آسمان‌خراش‌های منهتن قرار گرفته است، هر چند که فاصله کمی با شهر نیویورک دارد، ولی خبری از زرق و برق و جنب و جوش نیویورک در این جزیره نیست.
نقشه‌کش‌های بریتانیایی این جزیره را با توجه شکل آن، هارت یا همان قلب نامگذاری کردند. این جزیره مساحتی بالغ بر ۵۳۰ هزار متر مربع، حدود یک کیلومتر طول و ۲۵۰ متر عرض دارد و دوره‌های مختلفی از موسسه روانپزشکی و بیمارستان برای بیماری سل گرفته تا اردوگاه زندانیان جنگ داخلی آمریکا را به خود دیده است.
به هر حال شاید جالب‌ترین میراث این جزیره، عملکرد آن به عنوان بزرگترین گورستان آمریکا باشد که بیش از یک میلیون جسد ناشناس از سال ۱۸۶۸ در آن دفن شده است، یعنی از زمانی که این جزیره توسط شهر نیویورک خریداری شد.
طبق گزارش‌ها اولین دفن در سال ۱۸۸۱ انجام شد و حدود نیمی از افراد مدفون در آن کودکانی بودند که کمتر از پنج سال سن داشتند و در بیمارستان‌های شهر از دنیا رفته بودند. از دهه ۱۹۵۰ به بعد هیچ مراسم تدفینی در این جزیره برگزار نشده و فقط کودکانی که به دلیل ابتلا به بیماری ایدز در شهر نیویورک جان خود را از دست داده بودند، در محلی جداگانه دفن شده‌اند. در ضمن جزیره هارت مکانی برای دفن اعضای قطع شده بدن است که در جعبه‌هایی با نام اعضای بدن نگهداری می‌شود.
افراد مدفون در این گورستان صرفا بی‌خانمان‌ها یا بدون خانواده نبودند، بلکه افراد فقیری را نیز شامل می‌شد که بودجه مراسم تدفین را نداشتند یا در طول مدت یک ماه پس از مرگ‌شان هیچ قوم و خویشی به سراغ آن‌ها نمی‌آمد. از این میان می‌توان به هنرپیشه خردسالی به نام بابی دریسکال (Bobby Driscoll) اشاره کرد که بعد از آن که جسدش را کسی شناسایی نکرد، در سال ۱۹۶۸ در اینجا مدفون شد.
این جزیره هنوز هم به عنوان محل تدفین مردگان استفاده می‌شود. اجساد مردگان هر روز صبح از بیمارستان بلوو (Bellevue) در منهتن با قایق به این جزیره منتقل می‌شود که حدودا سالی ۱۵۰۰ جسد است، البته جسد زندانیان برونکس نیز در این محل دفن می‌شود.
با وجودی که اکثر اجساد شناسایی شده‌اند، اما این جزیره تاریخی همچنان در هاله‌ای رمز و راز باقی مانده است. تاریخ دفن برخی از اجساد به واسطه آتش‌سوزی سال ۱۹۷۷ از بین رفته و از آنجا که هیچ اطلاعات دیگری در دست نیست و امکان شناسایی آن‌ها وجود ندارد.
اداره اصلاحات شهر که مسئولیت مدیریت این گورستان را بر عهده دارد، تاریخ موجود از دفن اجساد را روی یک دیتابیس آنلاین قرار داده است. این جزیره برای بازدید عموم باز است، ولی ورود به گورستان فقط به اعضای خانواده اموات اختصاص دارد. بازدید دسته جمعی افراد غریبه صرفا به آلاچیق‌های طراحی شده در جزیره محدود می‌شود. هر دو بازدید فقط یک بار در طی ماه انجام می‌شود و تمامی بازدیدکنندگان باید قبل از ورود درخواست خود را در اداره اصلاحات ثبت کنند.
تلاش‌ها برای دسترسی آسان‌تر عموم مردم به جزیره به واسطه پروژه آیلند هارت تسهیل شده است. این پروژه با همکاری معماران منظر بریتانیایی انجام شده و به منظور تبدیل گورستان اجساد به یک پارک عمومی بوده است.
معاون ریاست اتاق بازرگانی جزیره در شهر برونکس اذعان کرد: از سال ۲۰۱۴ رایزنی‌هایی برای انتقال مدیریت این مجموعه به اداره پارک‌ها و سرگرمی‌ها صورت گرفته تا با احداث یک پارک عمومی، شهروندان علاوه بر بازدید از گورستان بتوانند از مناظر زیبای جزیره نیز استفاده کنند.
برای این که فضای کافی برای تدفین بیشتر وجود داشته باشد، ساختمان‌های تاریخی جزیره تخریب می‌شود. در صورتی که با پیشنهاد پارک برای گورستان موافقت شود، این پارک نیز در زمره پارک‌هایی نظیر پارک بریانت (Bryant)، پارک میدان مدیسون (Madison Square) و پارک میدان واشنگتن قرار می‌گیرد که سابقا گورستان بوده‌اند.
پروژه آیلند هارت قرار است با برپایی موزه تراولینگ کلود (Travelling Cloud Museum)، تاریخ و سرگذشت اجسادی که هویت‌شان نابود شده را حفظ کرده و به ارواح گمشده مردگان جزیره ادای احترام کند. در نقشه آنلاین جزیره از طریق شماره هر قبر و مدت زمان دفن می‌توان محل دفن افرادی که از سال ۱۹۸۰ در جزیره به خاک سپرده شده‌اند را مشاهده کرد.
مسئولان پروژه می‌گویند:
با توجه به آرشیو بزرگ این مجموعه قصد داریم هویت مردگان بی‌نام و نشان را مشخص کنیم، به همین دلیل از مردم خواسته‌ایم چنانچه داستانی درباره افرادی که نام‌شان در نقشه سایت آمده، می‌دانند یا تصویر، نوشته، صدا یا ویدیویی دارند، به ما ارائه کنند تا به این ترتیب نام هیچ کس از تاریخ حذف نشود.