صدمات بافت نرم شامل آسیب دیدگی پوست، عضله، تاندون، یا رباط در بدن می شوند. این موارد نه شکستگی هستند، که آسیب دیدگی بافت سخت (استخوان) را شامل می شود، و نه آسیب دیدگی اندام های درونی (مغز، قلب، معده، روده ها، و غیره) هستند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وری ول"، مکانیسم آسیب (MOI) می تواند آسیبی حاد (نیروی خارجی بر بدن اعمال می شود) یا یک آسیب ناشی از استفاده بیش از حد باشد، که می تواند از یک فعالیت جسمانی، مانند حضور در یک تیم ورزشی یا فعالیت صنعتی، ناشی شود.
آسیب حاد همواره به ناگاه شکل می گیرد، اما آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد در نتیجه بکارگیری مکرر رخ می دهند.
شایع‌ترین صدمات بافت نرم ناشی از آسیب حاد شامل پارگی ها، جداشدگی ها، خراشیدگی ها و کوفتگی ها می شوند. پارگی ها، جداشدگی ها، و خراشیدگی ها اشکالی از صدمات بافت نرم باز هستند، که در آنها بافت جدا شده و به از دست رفتن خون و زخم های باز، که می توانند عفونی شوند، منجر می شود. خونریزی می تواند به اندازه شدید باشد که به شوک منجر شود. پارگی ها و جداشدگی ها اغلب نیازمند بخیه برای بهبودی درست هستند.
از طرف دیگر، کوفتگی ها دارای زخم های باز نیستند. در صورتی که خونریزی وجود داشته باشد، در بافت ها گرفتار شده و می تواند به شکل گیری تورم و همچنین ایجاد فشار روی رگ های خونی دیگر منجر شود، که جربان خون به بافت های اطراف محل آسیب دیدگی را کاهش می دهد.
رگ به رگ شدن شکلی از آسیب حاد است که به واسطه پیچ خوردگی بافت و نه یک ضربه ناگهانی رخ می دهد. رگ به رگ شدن یک آسیب محسوب می شود، اما با پارگی یا کوفتگی متفاوت است.
رگ به رگ شدن و التهاب تاندون (تاندونیت) از صدمات شایع استفاده بیش از حد محسوب می شوند. در این میان، یک حادثه منحصر به فرد برای شکل گیری صدمه وجود ندارد.
صدمات ناشی از استفاده بیش از حد به واسطه تنش و استرس بیش از اندازه در عضله یا دیگر بافت های همبند رخ می دهد، که عملکرد آنها را کاهش داده و پیش از این که بافت بار دیگر با تمام ظرفیت خود قابل استفاده باشد، نیازمند بهبودی، با یا بدون نیاز به درمان، است.
پارگی ها دارای لبه هایی دندانه دار و ناهموار هستند و زخم تا لایه های بافت نرم زیر سطح پوست باز است. زخم های باز راحت‌ترین صدمات برای تشخیص هستند.
خراشیدگی ها تنها لایه های پوست را تحت تاثیر قرار می دهند و همانند سوختگی ها هستند. درجه یک تنها بر اپیدرم تاثیرگذار است. درجه دو اپیدرم و درم را تحت تاثیر قرار می دهد. و درجه سه تمام سه لایه پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. خراشیدگی ها به عنوان سوختگی ها اصطکاکی نیز شناخته می شوند.
جداشدگی ها بر پوست و به طور بالقوه عضله تاثیرگذار هستند. برای درک بهتر جداشدگی ها می توانید تکه ای از پوست که تنها از یک سمت به بدن متصل شده است را در ذهن خود تصور کنید.
کوفتگی ها آشکار هستند، زیرا با تغییر رنگ (کبودی) و اغلب با تورم همراه هستند.
رگ به رگ شدن در مفاصل (مچ های پا، مچ های دست، آرنج ها، شانه ها، غیره) رخ می دهند و با وجود کبودی و تورم شبیه به کوفتگی ها به نظر می رسند. برخلاف کوفتگی ها، یک آسیب نیروی مستقیم وجود ندارد. در عوض، نوعی پیچ خوردگی موجب بروز استرس بیش از حد بافت همبند (رباط ها و تاندون ها) مفصل می شود.
پیچ خوردگی مچ پا یکی از شایع‌ترین انواع رگ به رگ شدگی ها است. در برخی موارد، درد شاخص اصلی آسیب ناشی از رگ به رگ شدن است.
نمونه های مختلفی برای صدمات استفاده بیش از حد وجود دارند. بیشتر آنها تحریک شدگی های مربوط به تاندونیت (التهاب تاندون)، بورسیت (التهاب بورسا، کیسه های پر شده از مایع در مفاصل) اپی‌کندیلیت (تحریک اپی‌کندیل، که بخش های مدور استخوان ها در یک مفصل را احاطه می کند)، کشیدگی های عضلانی، یا پارگی های عضلانی را شامل می شوند. آرنج تنیس‌بازان یکی از نمونه های شناخته شده صدمات ناشی از استفاده بیش از حد است.
صدمات استفاده بیش از حد می توانند در تمام نقاط بدن رخ دهند و تعیین یک مجموعه مشخص از نشانه ها و علائم برای آنها دشوار است.
از موارد شاخص می توان به نمونه های زیر اشاره کرد:
- درد
- دامنه حرکت محدود شده
- احساس پرش یا گسیسختگی
- تورم
- کبودی