توانایی مشاهده رنگ ها، اشکال، و بافت های مردم و محیط اطراف تا زمانی که قدرت بینایی شما دچار مشکل نشود به طور معمول چیزی است که کمتر مورد توجه قرار می گیرد.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ایزی هلث آپشنز"، اگر بالای 40 سال سن دارید، متاسفانه این امکان وجود دارد یکی از هر شش نفری باشید که در نهایت با یک مشکل بینایی به نام آب مروارید مواجه می شوند.
زمانی که به 80 سالگی می رسید، خطر ابتلا به آب مروارید به 50 درصد افزایش می یابد. اگر به دیابت مبتلا باشید، شرایط وخیم‌تر می شود و خطر ابتلا به آب مروارید حتی در سنین کمتر نیز تا 60 درصد افزایش می یابد.
آب مروارید بیماری است که در آن لایه ای مات روی عدسی چشم شکل می گیرد. اگر دید کدر یا غبار آلود، تاری دید، بروز نقاطی در دید، نابینایی موقت به واسطه نورهای روشن یا هاله ای زرد رنگ در دید خود را تجربه می کنید، ممکن است با علائم ابتلا به آب مروارید مواجه باشید. بر همین اساس، مراجعه به چشم پزشک برای بررسی دقیق شرایط توصیه می شود.
در شرایطی که دلیل دقیق ابتلا به آب مروارید مرتبط با سن می تواند با چیزهای مختلفی مرتبط باشد، کارشناسان می دانند که افراد مبتلا به دیابت به واسطه تغییر در میزان قند خون خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این شرایط قرار دارند.
چشم با مایعی حاوی اکسیژن و مواد مغذی تغذیه می شود، که به این اندام در ارائه عملکرد درست کمک می کند. قند بالا در جریان خون بر این مایع چشمی تاثیرگذار است و آنزیم های خاصی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در نتیجه، این تغییرات روشی که پروتئین های ساختاری چشم عدسی چشم را شکل می دهند، تغییر داده و موجب به هم پیوستن آنها و بروز کدری در دید می شوند.
خوشبختانه، عمل جراحی آب مروارید در حال حاضر به راحتی انجام می شود، که در آن عدسی کدر شده با یک عدسی مصنوعی جایگزین می شود. اما در شرایطی که عمل جراحی آب مروارید یکی از شایع‌ترین جراحی هایی است که انجام می شود، اما پرهیز از بروز این شرایط همچنان گزینه بهتری محسوب می شود.
مهم‌ترین اقدام در زمینه پیشگیری از آب مروارید کنترل سطوح قند خون است، زیرا اگر بتوانید سطوح A1c را حتی به میزان یک درصد کاهش دهید، شما می توانید خطر ابتلا به آب مروارید را تا 19 درصد کاهش دهید.
همچنین، شما می توانید بر مصرف برخی مواد غذایی که محافظت بیشتری در این زمینه ارائه می کنند، متمرکز شوید.
با استفاده از عدسی چشم حیوانات، پژوهشگران آزمایش های مختلفی را انجام داده و دریافتند که برخی فلاونوئیدها می توانند محافظت در برابر برخی فرآیندها که قند محرک آنها است و به شکل گیری آب مروارید منجر می شوند، ارائه کنند.
در شرایطی که برخی از فلاونوئیدها تنها به صورت جزئی در آزمایشگاه در دسترس بوده اند، چهار فلاونوئید خاص به راحتی در طیف گسترده ای از مواد غذایی وجود دارند.
آپیجنین (Apigenin) - در جعفری، کرفس، رزماری، ارگانو، آویشن، ریحان، بابونه، میخک، بادرنجبویه، آرتیشو، اسفناج، نعناع بیابانی، و شیرین بیان یافت می شود.
بیکالین (Baicalein) - در پیازها و دو گیاه دارویی سنتی چینی به نام های بشقابی (Skullcap) و گل صد تومانی علفی (Paeonia Lactiflora) یافت می شود.
ژنیستئین (Genistein) - در محصولات سویا مانند توفو، شیر سویا، آرد سویا، پروتئین سویا، تمپه، ناتو، و میسو یافت می شود.
کریزین (Chrysin) - در گل ساعتی، بابونه، قارچ ها، و موم عسل یافت می شود.
کشف جالب توجه دیگر این بود که اگرچه مکمل های فلاونوئیدها می توانند مفید باشند، یکی از چالش های اصلی افزایش هرچه بیشتر فراهمی زیستی آنها است. جذب مکمل های فلاونوئید به اندازه فلاونوئیدهایی که به صورت مستقیم از غذا دریافت می شوند، کارآمد به نظر نمی رسد.
بر همین اساس، بهترین اقدام مصرف مواد غذایی است که پیش‌تر به برخی از آنها اشاره شد تا هرچه بیشتر فلاونوئیدهایی که با آب مروارید مقابله می کنند را از رژیم غذایی روزانه خود دریافت کنید.