عصر ایران- با معرفی رضا اردکانیان به عنوان وزیر پیشنهادی نیرو دیدگاه های متنوعی در همین فاصله عرضه یا به عصر ایران واصل شده است.
مقاله حاضر که با نگاه حمایت وخرسندی از این معرفی نوشته شده معرفی وزیر پیشنهادی نیرو را فرصتی برای گفت و گو و مفاهمه می داند. «عصر ایران» این مقاله را به منظور فتح باب گفت و گو در این زمینه منتشر می کند:
با اعلام وصول نامه رییس جمهوری از طرف مجلس، گزینههای پیشنهادی برای دو وزارتخانه بدون وزیر علوم و نیرو به صورت رسمی معرفی شد و اکنون نوبت نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی است که با در نظر گرفتن واقعیتهای موجود در مسایل مرتبط با این دو وزارتخانه و پایبندی به سوگندی که در ابتدای مسئولیت نمایندگی در صحن مجلس به عمل به آن متعهد شدهاند، رای اعتماد یا عدم اعتماد خود را به هر یک از دو گزینه پیشنهادی اعلام کنند.
در بخشی از این سوگندنامه، نمایندگان مجلس متعهد شدهاند "ودیعهای را که ملت به آنان سپرده است به عنوان امینی عادل پاسداری و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوا را رعایت کنند و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشند، از قانون اساسی اطاعت کنند و در گفتهها و نوشتهها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تامین مصالح آنان را مدنظر داشته باشند".
همان گونه که نمایندگان مجلس برای ایفای کامل وظایف نمایندگی سوگند یاد میکنند، هر یک از اعضای هیات دولت نیز به خداوند قادر و متعال سوگند میخورند که همواره در دوران مسئولیت خود به احکام اسلام، مبانی جمهوری اسلامی، منافع ملی، آرای مردم و منشور اخلاقی دولت متبوع متعهد باشند و همه توان خود را در راه ایفای وظیفه به کار گیرند.
آزادی بیان یکی از حقوق اساسی جوامع بشری است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به صورت ضمنی به آن اشاره شده است. امروزه به برکت گسترش فضای رسانهای و پدید آمدن رسانههای جدید با قابلیت کاربری عمومی، فرصت کمنظیری برای بیان دیدگاهها، اندیشهها و عقاید افراد فراهم شده است.
تا کمتر از یک دهه پیش، جریان اطلاعرسانی و فرصت بیان دیدگاهها و نظرات افراد یک جریان نابرابر و یکسویه بود و مخاطب، گزینه چندانی برای برقراری ارتباط دوسویه نداشت و ناگزیر بود متکلم وحده را تحمل کند مگر آنکه چشم و گوش بر دنیای پیرامونی خود ببندد.
اکنون اما این جریان به طور کلی دستخوش تحول بنیادین شده است و هر فردی به شرط دسترسی به ابزارهای جدید، میتواند به مثابه یک رسانه عمل کند و دیدگاهها و عقاید شخصی خود را در هر موضوع صواب یا ناصوابی با امکان دسترسی همگانی به اشتراک بگذارد.
معرفی وزیر پیشنهادی نیرو به مجلس نیز این فرصت را برای افراد و گروههای مختلف فراهم کرده است تا با بهرهگیری از ابزارهای مختلف رسانهای، دیدگاه خود را چه با نظر مثبت و چه با رویکردی منفی در این زمینه بیان کنند.
البته با شناخت ویژگیهای شخصیتی و بررسی رفتار و گفتار وزیر پیشنهادی نیرو، میتوان این اطمینان را به مخالفان داد که نقدهای آنان مورد توجه قرار خواهد گرفت به شرطی که نقدها در چارچوب تفاوت دیدگاهها مطرح شوند نه اینکه برگرفته از عقدهها یا منافع شخصی و گروهی باشند.
با پرهیز از هرگونه پیش داوری و با رعایت جوانب انصاف، مطالعه پیشینه حرفهای و علمی وزیر پیشنهادی نیرو در سطح ملی و فراتر از آن در سطح جهانی، حتی احترام مخالفان را نیز برمیانگیزد پس با این حساب، چنانچه نقد و یا حتی اعتراضی نیز به معرفی ایشان به عنوان وزیر پیشنهادی نیرو وجود داشته باشد، باید به شکل محترمانه و در فضایی منطقی طرح شود نه آنکه مسئلهتراشیهای منطقهای یا منافع شخصی و گروهی، دستاویز مخالفتهای احساسی شود.
اینکه به بهانه یک پروژه محلی و یا به نام دفاع از منافع منطقهای، اصول اخلاقی زیرپا گذاشته شده و هتک حرمت افراد و توهین به اشخاصی روا داشته شود که نه در داخل کشور بلکه در مجامع بینالمللی نیز دارای اعتبار و جایگاه قابل احترامی هستند، با هیچ معیار اخلاقی پذیرفته نیست.
خوشبختانه وزیر پیشنهادی نیرو با پذیرش وجود مشکلات فراوان و با آگاهی از ظرفیتهای پرشمار و دستاوردهای فراوانی که پشتیبان ایجاد تغییرات سازنده در مدیریت منابع آب، خاک، انرژی و پسماند کشور هستند، با نگاهی امیدوار از همگان دعوت کرده است در فضای علمی و متکی بر بررسی و نقد منصفانه، با بهرهگیری از همه شایستگان و تجربههای گذشته، با اتکا بر شفافیت و گفتوگوی اجتماعی با محوریت دادههای شفاف و ملاحظههای فنی، اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی، توسعه پایدار در ایران را تضمین و تحکیم کنیم.
همان گونه که وزیر پیشنهادی نیرو نیز معتقد است مدیریت همبسته آب، خاک، انرژی و پسماند بدون اجماع سیاسی، کارآمدی اقتصادی، همبستگی اجتماعی، تعامل سازمانی، به اشتراک گذاشتن دادهها و اطلاعات، و پذیرش هزینههای تغییر رویکرد به سمت توسعه پایدار ناممکن است.
وزیر پیشنهادی نیرو، در این زمینه همه را به همکاری دعوت کرده است پس این گوی و این میدان. گفتوگو و مفاهمه خوب است به شرط آنکه با عمل همراه شود.