او می‌گوید این جریان به اندازه کافی نیرو دارد درست مانند انتخابات شورای شهر که این جریان با تورم نیرو مواجه بود.
آنگونه که از شواهد پیداست جریان اصلاحات به این باور رسیده که دیگر برای حضور در فضای سیاسی کشور به ویژه بعد از حوادث سال 88 و اتفاقات بعد از آن، دست به زانوی خود بگذارد.
حوادث سال 88 باعث شد بسیاری از چهره‌های شناخته
شده جریان اصلاحات نتوانند در صحنه سیاسی کشور حضور پیدا کنند به خاطر همین زعمای
اصلاحات به این نتیجه رسیدند که برای احیای مجدد جریان سیاسی خود دست دوستی به سمت
اصول‌گرایانی دراز کنند که از تندروی جریان راست دلخور هستند و نمی‌توانند با آنها
دور یک میز بنشینند.
حاصل این استراتژی فتح دولت و حذف نیروهای رادیکال اصولگرا از مجلس دهم بود.
اصلاح طلبان بعد از این دو انتخابات توانستند نیروهای جدیدی را وارد فضای سیاسی کشور کنند. نیروهایی که جایگزین چهره‌های شناخته شده اصلاحات شده‌اند.
فتح شورای شهر تهران به صورت کامل و پیروزی قاطع در بسیاری از شهرهای کشور اصلاح‌طلبان را به این نتیجه رساند که می‌توانند جدا از چهره‌های معتدل اصول‌گرایی به حیات سیاسی خود ادامه دهند.
شاید این نگاه بعد از انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر اردیبهشت 96 نگاه درستی باشد. بالاخره آنها توانستند بعد از دوران عزلت به فتح الفتوح‌های بزرگی برسند. پس نباید به آنها ایراد گرفت که به دنبال استقلال کامل سیاسی باشند.
در این میان نکته‌ای قابل توجه است که به نظر می‌رسد برخی اصلاح طلبان به سادگی در حال گذر از کنار آن هستند. آنها به زحمت توانسته‌اند بزرگانی از جریان اصولگرا مانند ناطق نوری، علی لاریجانی و حتی حسن روحانی را به خود نزدیک کنند. کسانی که در سال‌های نه چندان دور در جبهه مقابل اصلاحات فعالیت میکردند.
این حرکت اصلاح طلبان باعث می‌شود این یارگیری بزرگ به پایان خود برسد و افرادی مانند ناطق نوری و لاریجانی با خود فکر کنند حالا که اصلاح‌طلبان به اهداف خود رسیده‌اند دیگر با آنها کاری ندارند.
نباید اجازه داد که ائتلاف اعتدال در کشور به نقطه پایان خود برسد. اعتدال باید در کشور به یک گفتمان اساسی تبدیل شود. اصلاح‌طلبان باید به این نتیجه برسند که امروز فضای سیاسی ایران مانند دهه 70 نیست که رقابت میان راست و چپ باشد. امروز رقابت بین دو تفکر اعتدال و رادیکال‌گرایی است.
برخی رفتارها در حالی که عقلانی به نظر می‌رسد اما می‌تواند شکاف بزرگی در جریان اعتدال ایجاد کند. این شکاف می‌تواند فضا را برای دلسردی مردم و بازگشت رادیکال‌ها به فضای سیاسی کشور باز کند.
به نظر می‌رسد حالا زمان مناسبی برای خط‌کشی‌های سیاسی نیست و بهتر است اصلاح‌طلبان و اصولگرایان معتدل همچنان به همکاری سیاسی خود ادامه دهند تا تفکر اعتدال بعد از انتخابات 1400 هم در کشور حاکم باشد.
فعلا داریم نه به معنای واقعی..حزب بادیسم
علاج درد جامعه ایرانی فقط مشی اصلاح طلبی است
دوستان میان خودشون رو می چسبونن به اصلاح طلب ها و رای میارن بعد کلا یادشون میره قول و قرارشون