عصر ایران - به احتمال زیاد، روز 12 شهریور شهردار تهران انتخاب خواهد شد و آن طور که تا این لحظه اعلام شده، شهردار بعدی یکی از این افراد خواهد بود: محمد علی نجفی، محسن مهرعلیزاده، حسین مرعشی، الهه کولایی و محمدعلی افشانی.
خبرهای رسیده از درون شورای شهر و احزاب اصلاح طلب حاکی از آن است که رقابت درون گروهی شدیدی در اردوگاه اصلاحات به وجود آمده و هر کدام از طیف های این جریان در صدد هستند گزینه نزدیک به خود را راهی خیابان بهشت کنند و کلید تهران را به یک "خیلی خودی" بدهند.
آنچه در این میان نگران کننده است این که نهایت این لابیگری ها، به انتخاب شهرداری بینجامد که نتواند تهران بحران زده کنونی را به خوبی مدیریت کند.
نتیجه چنین اتفاقی، هم سخت تر شدن معیشت مردم خواهد بود و هم فاجعه ای بزرگ برای گفتمان اصلاح طلبی رقم خواهد زد. به بیان واضح تر، اگر شهردار بعدی تهران مدیر خوبی برای تهران نباشد، در انتخابات سال 1400، نه تنها محافظه کاران، شورای شهر تهران را فتح خواهند کرد، بلکه آثار مخرب این عملکرد، دامن انتخابات ریاست جمهوری را هم خواهد گرفت.
اصلاح طلبان فراموش نکنند که رأی مردم به آنها، به معنای ارائه چک سفید امضا نیست و بی هیچ تعارفی، امکان این که 4 سال بعد، اصلاح طلبان سخت ترین شکست خود را تجربه کنند، وجود دارد.
از این رو، عملکرد شورای شهر منتخب در انتخاب شهردار، فقط برگزیدن یک شهردار برای 4 سال نیست بلکه تعیین سرنوشت سیاسی اصلاحات در میان مدت در دستان اعضای شورای شهر جدید است.
لذا اگر به جای توجه به دو عنصر "کارنامه و برنامه" در انتخاب شهردار، سیاسی کاری و یارکشی حزبی صورت گیرد، نام 21 عضو منتخب شورای شهر، به عنوان متهمان ابدی شکست گفتمان اصلاحات در تاریخ ثبت خواهد شد.
تهران در 4 سال آینده نه فقط به مدیریت شهری، که به مدیریت بحران نیز محتاج خواهد بود. 60 هزار میلیارد تومان بدهی ( 4 برابر کل بودجه عمرانی تمام ایران)، تأمین سالانه 6 هزار میلیارد تومان برای امور جاری و حقوق پرسنل، تکمیل پروژه های نیمه تمام، اجرای طرح های عمرانی، ساماندهی اجتماعی شهر و ... در حالی باید توسط شهردار بعدی مدیریت شود که اصلی ترین منبع درآمدی شهر، یعنی فروش تراکم عملاً به پایان راه خود رسیده است و شهرداری باید در اندیشه راه های جایگزین برای درآمد زایی باثبات باشد، بی آن که شهر فروشی کند یا بر مردم فشار بیاورد؛ این ، نه کاری است که از عهده هر کسی برآید.
بنابراین، فردی باید شهردار شود که با برنامه، بودجه، اقتصاد، داد و ستد و ثروت آفرینی آشنایی علمی، عملی و تجربی داشته باشد.
نکته دیگر آن که شهردار ، قرار است کار اجرایی و عملیاتی کند؛ تبدیل شهرداری به باشگاهی برای سیاسی کاری، نه تنها کارآمدی این نهاد را از دورن مضمحل می کند بلکه از بیرون نیز توان تخریب رقیب را متوجه شهرداری می نماید. لذا گماردن افرادی که صبغه سیاسی آنها بر توان کاری شان غلبه دارد، شلیک تیری بر پیکره شهرداری و به تبع آن بر گفتمان اصلاحات خواهد بود.
هر چند مردم در انتخابات 29 اردیبهشت، کار انتخاب شهردار را به شورای شهر منتخب خود سپرده اند ولی این حق برای مردم محفوظ است که همواره بر عملکرد منتخبان خود نظارت کنند و از جمله باید درباره انتخاب شهردار متقاعد شوند.
از این رو، عصر ایران به عنوان رسانه ای که می کوشد تریبون مردم باشد، از کاندیداهای اصلی شهرداری تهران می خواهد "کارنامه و تجربیات کاری خود در گذشته و نیز برنامه کاربردی شان برای آینده" را اعلام عمومی کنند تا مردم بدانند که شورای شهر، فارغ از نام ها به چه کارنامه و برنامه ای رأی داده است. عصر ایران نیز حاضر است عیناً برنامه های آنان را برای قضاوت مردم منتشر نماید.
انتخاب شهردار، نباید پشت درهای بسته و با زد و بندهای سیاسی و حزبی صورت گیرد.
وقتی عصر ایران اینو میگه، دیگه ببین بین اصلاح طلب ها چه خبره! واسه جنگ و گرو کشی و انحلال شورا الگو و تجربه موفق شورای اول هم رو دارید
موفق باشید!
چون انتظارات رو بالا برده
و اگه رقیب سیاسی حزب قالیباف نتونه کارنامه ایی مثل قالیباف داشته باشه کلا میره زیر سوال
حرف اصلی عصر ایران همینه ولی به خاطر تفکر قبیله ایی نمیتونه اصل مطلب رو بیان کنه
بازی سیاسی ممنوع ما شهردار مقتدر کار بلد میخواهیم که بخشی از مشکلات حل نماید....
راه اندازی منطقه آزاد کیش
راه اندازی ایرلاین کیش
استانداری خراسان
رئیس سازمان تربیت بدنی در دولت اصلاحات
رئیس موسسات و بنگاه های مالی متعدد
و ....
روشم حساسیت امنیتی ندارن و مانع کارش نمیشن