عصر ایران؛ جعفر محمدی - عباس سلیمی‌نمین، از چهره های مطرح جریان محافطه کار در توضیح حضور "تتلو" در اردوگاه این جریان ( از دیدار با رئیسی تا تجلیل از تتلو در همایش خبرگزاری فارس) گفته است: "باید با تتلوها وارد دیالوگ شویم".
این که محافظه کاران می خواستند در جریان انتخابات گذشته، پتانسیل چهار میلیون فالوور (دنبال کننده) تتلو در صفحه اینستاگرامش را به خدمت کاندیدای خود بگیرند یا از هم اکنون می خواهند رأی آنها را برای انتخابات آتی داشته باشند، گمان زنی قابل اعتنایی است که عجالتاً از آن می گذریم و حتی در صورت درست بودن این فرض، آن را بخشی از بازی طبیعی سیاسی می دانیم.
آنچه مورد بحث است، "لزوم گفت و گو با تتلوها"ست که سلیمی نمین بدان اشاره کرده است.
جریان محافظه گرا، سال هاست که خود را در اقتدار کامل و بی نیاز از هر گونه تعامل و گفت و گو می داند. چنین رویکردی باعث شده است این جریان روز به روز با انزوای بیشتری در سپهر عمومی مواجه شود و مدام دچار ریزش نیرو شود.
از این رو، می توان اضطراب را در اردوگاه اصولگرایان مشاهده کرد چرا که با این روند، اعضای آن ناگزیزند برای همیشه با جایگاه های "انتخابی" وداع کنند و به سمت های "انتصابی" بسنده کنند.
برای اجتناب از چنین وضعیتی، محافظه کاران ناگزیر از یارگیری جدید هستند و در اولین گام سراغ تتلو و بهنوش بختیاری رفته اند که وجه مشترک آنها، دنبال کنندگان میلیونی در اینستاگرام شان است.
با این اوصاف می توان چرایی لزوم گفت و گوی محافظه کاران با تتلوها و بهنوش بختیاری ها را دریافت.
این که محافظه کاران به این نتیجه برسند که باید با تتلوها دیالوگ کنند، اتفاقی رو به جلو است که باید از آن استقبال کرد. اگر آنها، بعد از سال ها به لزوم گفت و گو پی برده اند و سخنانی از قبیل "باید با تتلوها وارد دیالوگ شویم" صرفاً برای توجیه آنچه گذشت نباشد و ناطر به آینده باشد، باید گفت که در کنار گفت و گو با تتلوها، باب گفت و گو باید با بقیه مردم نیز گشوده شود و صدای بقیه مردم را نیز گوش کنند:
- گفت و گو با روشنفکران
- گفت و گو با روحانیون نو اندیش و منتقد
- گفت و گو با مخالفان و منتقدان سیاسی
- گفت و گو با فعالان سیاسی اصلاح طلب و مستقل
- گفت و گو با بدنه واقعی دانشجویان و استادان دانشگاه
- گفت و گو با دختران و پسران جوان
- گفت و گو با هنرمندان
- گفت و گو با اهالی رسانه
- گفت و گو با فعالان بخش خصوصی اقتصاد
- گفت و گو با ایرانیان مقیم خارج
- گفت و گو با اقلیت ها
- و ...
اگر باب گفت و گوهای "فراگیر" و البته "امن" در کشور گشوده شود، آنگاه می توان به توسعه بنیادین در کشور امیدوار بود و محافظه کاران نیز خواهند توانست به احیای مجدد خود امیدوار باشند و الّا اگر باب گفت و گو فقط به روی تتلو -و به طمع فالوورهایش- باز باشد، تنها یک کاریکاتور تک بعدی و مضحک از "گفت و گو" خواهیم دید، بی هیچ سودی حتی برای محافظه کاران.
"گفت و گوی ملی"، تنها راه مطمئن و خردمندانه پیش روی کشور است.