آيت الله شيخ حسين وحيد خراساني(دام ظله) به مناسبت فرارسيدن 25 شوال سالروز شهادت رييس مذهب تشيع حضرت امام جعفر صادق عليه السلام بيانيه اي را صادر کرد که م به گزارش شيعه نيوز تن اين بيانيه به شرح زير است :
غرض از آفرينش عالم و آدم ، معرفت و عبادت خداوندي است که آيات علم و قدرت و حکمت بي انتهاي او در تمام کائنات نمايان است ، و نظم حاکم بر جهان از ترکيب يک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه وحدانيّت او است وبعثت تمام انبياء براي اين است که عقل آدمي را به علم ، و اراده او را به ايمان، و روح او را به مکارم اخلاق ، و اعمال او را به خير و صلاح هدايت کنند ، و نظامي قائم به قسط و عدل با اجراي احکام خداوندي که اسمان و زمين را به عدل به پا داشته به وجود اورند ، و آن غرض از خلقت و ان هدف از بعثت به وجود کسي ميسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا ديات به بشريّت آموخت ، و افاق افکار را به انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد .
عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعاء او که دو علامت امامت است اعتراف کردند ، و اعلام علماي اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم ان تا روز قيامت محتاج است ، در کتاب اوست .
خاتم انبياء او را صادق ناميد ، و اسم او را به روايت امام زين العابدين ( عليه السلام ) نزد اهل آسمان صادق است .
خداوندي که فرموده « يا ايّها الذين آمنوا اتقو الله و کونوا مع الصّادقين » چنين صادقي را حجّت خود قرار داده است .
اول امام اهل سنت ، مالک بن انس ميگويد :« چشم من افضل از جعفربن محمّد در فضل و علم و ورع نديده است » .
و ابو حنيفه او را اعلم الناس دانسته ، و از امام مالکيه نقل شده است که بر قلب بشري افضل از اودرعلم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است .
سعادتمند مردمي که پيرو صادقي باشند که صادق آل محمّد ( صلوات الله عليهم اجمعين ) است .
ابن شهر آشوب در(مناقب) و قطب راوندي در (خرائج) از مفضل بن عمر روايت کردند که :
« با ابي عبدالله جعفربن محمّد ( عليه السلام ) مي رفتيم ، به زني برخورد کرديم که گاو مرده در مقابلش بود ، و آن زن و کودکانش گريه مي کردند .آن حضرت از سبب گريه آن زن و طفلانش پرسيد . گفت : اين حيوان وسيله معيشت من و وطفلانم بود ، و اکنون در کار خود متحّيرم که چه کنم ؟
فرمود : ميخواهي خدا او را براي تو زنده کند ؟
آن زن گفت : آيا با اين مصيبت مرا مسخره مي کني ؟ دعايي خواند و پاي خود را به آن حيوان زد ، گاو به سرعت سر پا ايستاد ، آن زن گفت : به پروردگار کعبه ، او عيسي بن مريم است .
آن حضرت به ميان مردم رفت تا کسي او را نشناسد »
کسي که از قدمش اعجاز نفس عيسي ظاهر مي شود و نفسش حيات ابد به ادميّت مي بخشد و مذهبش صراط مستقيمي است که انبياء و مرسلين و شهدا و صّديقين و عباد الله الصّالحين به ان متنعّمند ، روز شهادتش روز مصيبت اسلام و مسلمين است .
وظيفه کساني که مشرّف به شرف مذهب جعفري هستند آن است که روز شهادت آن حضرت به پا خيزند و در هيئات عزاداري به شوق زيارت آن قبر ويرانه که کنر مخفي خدا در آن ارميده ، بر سر و سينه زنند و به ناله هاي جانسوز به ياد آن امام مظلوم و پيکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعاي ان حضرت شوند که فرمود : « اللهم ارحم الصّرخة التي کانت لنا » .
خوشا به حال آن دسته هاي عزاداري که با آن ناله ها، به دعاي او رحمتي نصيبشان شود که خداي متعال فرمود:« و رحمة ربّک خير ممّا يجمعون »
« فعلي الآطائب من اهل بيت محمّد و علي ( صلي الله عليهماو الهما) فلبيک الباکون »
انا لله و انا اليه راجعون
حسين وحيد خراساني
15 شوال