برخی افراد هنگام هجوم آدرنالین در بدن خود افزایش قدرت چشمگیر را تجربه می کنند که توانایی انجام کارهایی شگفت انگیز مانند بلند کردن اجسام سنگین در موقعیت های خطرناک را به آنها می دهد. ترشح قابل توجه آدرنالین را می توان به سادگی در باشگاه ورزشی نیز تجربه کرد که به ناگاه در می یابید توانایی بلند کردن وزنه هایی سنگین‌تر از گذشته را دارید. اما در شرایطی که ممکن است برخی از این نشانه ها را در یک رویداد ورزشی مهم یا جلسه کاری بزرگ و یا هنگام مواجهه با خطر تجربه کنید، آیا به واقع می دانید هجوم آدرنالین چیست؟
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ریدرز دایجست"، به گفته دکتر مارلا دیبلر، بنیانگذار و مدیر مرکز سلامت عاطفی فیلادلفیا، هجوم آدرنالین در حقیقت فعال سازی شدید سیستم عصبی در نتیجه ترشح هورمون آدرنالین از غدد آدرنال است. یک تهدید واقعی یا فرضی محرک هجوم های آدرنالین می شود. البته همواره نباید با موقعیتی ترسناک مواجه باشیم تا هجوم آدرنالین را تجربه کنیم و موضوعی استرس‌زا، هیجان انگیز، شگفت انگیز یا موارد دیگر نیز می توانند محرک آن باشند.
هنگامی که با یک عامل استرس‌زا مواجه می شویم، مغز ما موقعیت را ارزیابی می کند. اگر مغز عامل استرس‌زا را به عنوان یک تهدید شناسایی کند، سیستم عصبی سمپاتیک را فعال می سازد. به عنوان مثال، اگر هنگام پیاده روی در خیابان به ناگاه صدای واق واق بلند یک سگ به گوش ما برسد، هیپوتالاموس، ناحیه ای کوچک در پایه مغز، زنگ هشداری را برای بدن به صدا در می آورد. این زنگ هشدار غدد آدرنال که در بالای کلیه ها قرار دارند را تحریک می کند تا ترشح مجموعه ای از هورمون ها مانند آدرنالین (به نام اپی نفرین نیز شناخته می شود)، نورآدرنالین (به نام نوراپی نفرین نیز شناخته می شود) و کورتیزول را آغاز کند. این هورمون ها شکل گیری آثاری در سراسر بدن از جمله مغز را موجب می شوند. به این شرایط واکنش جنگ یا گریز گفته می شود که اساسا ذهن و بدن ما را برای مبارزه با خطر یا گریز از آن آماده می کند.
همچنین، با ترشح مقدار زیاد آدرنالین ممکن است کاهش درد موضعی را تجربه کنید. به عنوان مثال، اگر استخوانی در بدن شما شکسته است، پیامدهای آن را بلافاصله احساس نمی کنید، چرا که بدن به واسطه هجوم آدرنالین از شما در برابر درد محافظت می کند. ارتقا حواس نیز یک نشانه بزرگ از هجوم آدرنالین است که به واسطه تقویت ناگهانی انرژی شکل می گیرد. ترشح گلوکز و قند به صورت مستقیم در جریان خون توسط بدن موجب افزایش ناگهانی سطوح انرژی می شود.
هنگامی که تهدید از بین می رود، بدن به عملکرد طبیعی خود باز می گردد. واکنش جنگ یا گریز به انجام کار خود برای محافظت از ما ادامه خواهد داد، حتی اگر تهدیدی واقعی امنیت ما را در معرض خطر قرار نداده باشد و تنها این گونه فرض شده باشد.
به دلیل این که ذهن و بدن ما به هم پیوسته هستند، روشی که ذهن به ارزیابی و تفسیر موقعیت ها می پردازد نه تنها بر افکار ما تاثیرگذار است، بلکه احساسات، رفتار و تجربیات جسمانی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، تمام تجربیاتی که داریم هم بر بدن و هم بر ذهن ما تاثیرگذار هستند.