نتایج مطالعه ای جدید نشان داده است که تمرینات ورزشی با شدت بالا ممکن است به افراد مسن در معکوس ساختن برخی جنبه های روند پیری سلولی کمک کنند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "هلث دی"، تردیدی وجود ندارد که ورزش منظم هم برای جوانان و هم برای افراد مسن مفید است. اما یافته های جدید پژوهشگران به برخی فواید ویژه تمرینات تناوبی (اینتروال) شدت بالا برای افراد مسن اشاره دارند.
تمرینات تناوبی شدت بالا ترکیبی از تمرینات ورزشی شدید با دوره های فعالیت شدت متوسط هستند. به عنوان مثال، یک فرد می تواند برای چند دقیقه با نهایت قدرت روی دوچرخه ثابت رکاب بزند، سپس چند دقیقه به آرامی فعالیت خود را ادامه دهد و پس از آن دوباره برای چند دقیقه با شدت بالا به رکاب زدن ادامه دهد.
در مطالعه جدید افراد مسن که تمرینات تناوبی شدت بالا انجام داده بودند، نسبت به افرادی که فعالیت ورزشی با شدت متوسط داشتند تغییرات چشمگیرتر در سطح سلولی را نشان دادند. به طور ویژه، تمرینات تناوبی عملکرد میتوکندری در عضله را هر چه بیشتر تقویت کردند. میتوکندری ها نیروگاه هایی در سلول های بدن انسان هستند که مواد مغذی را به انرژی قابل استفاده تجزیه می کنند.
همچنین، تمرینات تناوبی فعالیت هرچه بیشتر در ژن های مرتبط با عملکرد متیوکندری و رشد عضله را موجب شدند.
به گفته دکتر سریموماران نایر، پژوهشگر ارشد حاضر در مطالعه و متخصص غدد در کلینیک مایو، یافته های مطالعه اخیر نشان می دهند که تمرینات اینتروال می توانند زمان را به شیوه ای به عقب بازگردانند که تمرینات ایروبیک و تمرینات قدرتی با شدت متوسط قادر به انجام آن نیستند. اما این به معنای آن نیست که افراد مسن باید یک رژیم تمرینات ورزشی شدت بالای سخت را دنبال کنند.
اگر فردی کم تحرک هستید، پیش از آغاز تمرینات اینتروال باید با پزشک خود مشورت کنید. شما می توانید فعالیت خود را با پیاده‌روی آغاز کنید و با آهنگ سریع پیاده‌روی خود را سازگار کنید.
برای افراد مسن که قصد دارند رژیم ورزشی با شدت بیشتر را دنبال کنند، بهترین گزینه آغاز فعالیت های ورزشی زیر نظر یک فرد متخصص است. این در شرایطی است که ورزش شدید یک باید محسوب نمی شود. بدون تردید، هر فعالیت ورزشی منظمی فواید سلامت خود را به همراه خواهد داشت.
این مطالعه با حضور 72 شرکت کننده جوان و مسن که افرادی کم تحرک بودند، انجام شد. تیم دکتر نایر به صورت تصادفی این افراد را به سه گروه ورزشی تقسیم کردند.
یک گروه سه روز در هفته تمرینات تناوبی شدت بالا انجام می داد. همچنین، آنها فعالیت هایی متعادل‌تر مانند پیاده‌روی و استفاده از تردمیل را دو بار در هفته انجام می دادند.
گروه دوم پنج روز در هفته و به مدت 30 دقیقه تمرینات ورزشی ایروبیک با شدت متوسط را انجام می داد. همچنین، آنها چهار روز در هفته تمرینات قدرتی سبک انجام می دادند.
گروه سوم نیز تنها دو روز در هفته تمرینات قدرتی انجام می داد.
پس از 12 هفته، تمامی گروه ها تغییرات مثبتی را نشان دادند. افرادی که تمرینات ایروبیک انجام داده بودند تقویت سطوح آمادگی جسمانی - توانایی بدن در تامین خون و اکسیژن برای کار عضلات - خود را تجربه کردند. بهبود حاصل شده برای افراد مسن چشمگیرتر بود، که به طور کلی با سطوح آمادگی جسمانی پایین‌تر نسبت به افراد جوان‌تر کار خود را آغاز کرده بودند.
افرادی که تمرینات قدرتی انجام داده بودند - به تنهایی یا همراه با تمرینات ایروبیک - افزایش قدرت عضلانی خود را تجربه کردند.
گروهی که تمرینات اینتروال انجام داده بودند تنها اندکی افزایش در قدرت را نشان دادند، اما عملکرد میتوکندری در عضلات، به ویژه در میان افراد مسن‌تر، افزایش قابل توجهی را نشان داد.
این می تواند شاهدی دیگر بر این مساله باشد که تمرینات تناوبی شدت بالا احتمالا بهترین شکل از ورزش هستند. زمانی که موضوع بهبود آمادگی جسمانی و ساختار و عملکرد قلب مطرح می شود، مطالعات بسیاری نشان داده اند که تمرینات تناوبی بر تمرینات ایروبیک با شدت متوسط غلبه می کنند.