روزنامه آفرینش نوشت:
قاعدتا از فردي که خود را ملزم به انجام فرايض ، تکاليف و مناسک ديني مي داند، انتظار مي رود که اثرات نوراني و ملکوتي يک حضور و يا انعکاس معنوي آن حضور،در تمام مراحل و روند زندگي اش ديده شود.فرد دين دار، بيش و پيش از هر چيزي از سوي آيات الهي و روايات معصومين و اولياء ، به " خود شناسي " توصيه و امر شده است. " معرفت به خود" مقدمه اي است بر " معرفت الله " .
بنابر همان انتظار، فرد متدين بايد انساني باشد مزکّي و پالوده و نيز فاعلي شناسا و مسئول در برابر خود، ديگر آفريدگان و نهايتا همه ي جهان هستي. اما شور بختانه، تاثير انجام و عمل به احکام و شرايع ، و به جا آوردن فرايض و مناسک ديني ، در رفتار اجتماعي و رويارويي هاي فرهنگي و سياسي بسياري از ما ديده نمي شود. اغلب ما، از دين و انجام واجبات و مستحبات، براي خود ستر و حجاب ساخته ايم و در اين پوشش، در پي کسب منافع مادي و انباشتن امتيازهاي خاص حاصل از اين پوشش، هستيم.
روزها و شب هاي سه ماه اخيري که در پيش داريم، براي جامعه ي متدين و مقيد ما، امکان اعتکاف ، و خلوت و مناجات با ذات احديت است. ذات مقدسي که تا در درون خود و نسبت به خويش به " معرفت و شعور " نرسيده باشيم ، با " او " به هم کلامي و خلوت موثر دست نخواهيم يافت.
انسان بيگانه از خود، و مستور در پوشش دين داري ، مصداق جوي گندم نماست و نتيجه ي حضور و فعاليت اجتماعي ، سياسي ، فرهنگي علمي ، خانوادگي و تربيتي او در جامعه ، جز به خاکي زدن و به بيراهه کشاندن افراد و اهداف جامعه ، نخواهد بود. طيف وسيع تبليغات براي انجام فريضه ي اعتکاف و ارائه ي امکانات مختلفي مانند فضا و مکان مناسب، تامين خورد و خوراک لازم و نيز در اختيار گذاشتن مزايايي چون مرخصي از ادارات و غيبت موجه از دانشگاه ها و مدارس ، نشان دهنده ي اهميت اين فريضه براي احاد مختلف جامعه ي ما است و البته انتظار مي رود که علما، فضلا ، سخنرانان و گردانندگان چنين مناسکي ، معتکفان را در راه جست به سوي خودآگاهي فردي و اجتماعي در بستر ديني و عقيدتي ، رهنمون شوند و آنان را در عبور از " پوسته و سطح ، به مغز و عمق " راهنمايي کنند. چرا که بسياري از معضلات مبتلابه امروز جامعه ي ما اکتفا و قناعت دين داران به پوسته و ظواهر آيين هاي ديني و عدم تسري آن در آمال و آرمان هاي تربيتي – فرهنگي و مراودات اجتماعي است.