در یازدهمین مطلب آموزشی الفبای بازار سهام ( کار مشترک عصر ایران و بورس 24) به این سوال پاسخ داده شده که چرا بهتر است سرمایه مازاد خود را در بورس سرمایه گذاری کنیم:
سرمایه گذاری در بازارهای مختلف همواره مورد مناقشه بوده است. مثلا اگر قصد سرمایه گذاری در ملک یا شراکت در پروژه خاصی را داشته باشید باید مبلغ قابل توجهی سرمایه گذاری کنید.
فرض کنید شما بخواهید بخشی از سرمایه گذاری در پروژه بزرگ ملی در صنعت فولاد، پتروشیمی یا حتی تولید کنندگان محصولات غذایی و دارویی شوید. این موضوع خارج از بازار سرمایه حتی به شرط داشتن سرمایه قابل توجه، به راحتی میسر نخواهد بود.
اما فرض کنید فردی که وارد بازار سرمایه می شود می تواند با حداقل سرمایه، سهام شرکت مربوطه را خریداری کند و خود را در سود طرح های بزرگ و پروژه های ملی شریک کند. با این روش شما می توانید با حداقل مبلغ سرمایه گذاری کنید و اندازه مبلغ مربوطه از سود حاصل از سرمایه گذاری منتفع شوید. این مبلغ می تواند آن قدر افزایش یابد که شما به عنوان سهامدار حتی مالک بخش بزرگی از شرکت شده و وارد هیات مدیره آن شوید.
واحد شمارش دارایی های هر فرد، تعداد سهام از کل سهام منتشر شده شرکت است و به همین دلیل اگر شرکتی مثلا 100 میلیون سهم دارد، سهامدار 1 درصدی شرکت قاعدتا 1 میلیون برگه سهم آن را خواهد داشت و به همان نسبت در طرح ها سهیم خواهد شد و از سود آن استفاده خواهد کرد. کوچکترین واحد برای سرمایه گذاری سهام ، معادل 1 سهم است ، برای اوراق صندوق ها و سایر ابزار نیز حداقل مقدار خرید یا فروش می تواند متفاوت باشد. در حقیقت کوچک کردن واحد های سرمایه گذاری (سهم) در کنار عدم وجود محدودیت در مبلغ و زمان سرمایه گذاری در سهام شرکت های فعال در بازار سرمایه، این بازار را به گزینه مناسبی برای طیف گوناگونی از سرمایه گذاران تبدیل کرده است.
بسیاری از افراد با تجربه بورس ترجیح می دهند در سهام شرکت های بزرگ و معتبر با دید بلند مدت سرمایه گذاری کنند چراکه در بلند مدت و با اضافه کردن سهام خود در آن شرکت، به نوعی هم دارایی خود را افزایش می دهند، هم سود نقدی دریافت می کنند و هم در طرح های توسعه و اتفاقات مثبت شریک خواهند شد که موجب رونق و توسعه اقتصادی در کشور خواهد شد و این در حالی است که سرمایه گذاری مرحله ای و پلکانی در هیچ دارایی به این شکل امکان پذیر نخواهد بود.