اگر یک حیوان کوچک بودید برای دفاع از خود دربرابر یک
شکارچی که کمین کرده و می خواهد به طعمه خود حمله کند، چه می کردید؟ پاسخ
استتار است. درحالی که اغلب فکر می کنیم آفتاب پرست ها نمونه کامل استتار
هستند، در واقعیت همه چیز بسیار پیچیده تر است. دو نوع استتار وجود دارد،
یک نوع استتار که باعث می شود حیوانات به سختی قابل دیدن باشند و دومی
تقلید است که آن ها را به شکل دیگری درمی آورد.
کریپسیس،
رایج ترین نوع استتار در میان حیوانات است که در آن رنگ حیوانات شبیه محیط
اطرافشان می شود. بااین حال این تنها راهی نیست که حیوانات با پس زمینه
خود ترکیب می شوند. شکل های دیگر استتار شامل حیواناتی می شود که الگوها یا
نشانه هایی ظاهر می شود که عمدا درک خطوط بدن آن ها را مشکل می کند. پلنگ
ها و قورباغه ها دو نمونه از حیوانات با رنگ آمیزی مختل کننده هستند.
حیوانات دیگر مثل پروانه ها و انواع خاصی از مارمولک ها، به طول های بزرگ
می روند تا سایه خود را از بین ببرند، تکنیکی که در استتار جنگ جهانی دوم
استفاده می شد. برخی حیوانات برای استتار رفتارهای خاصی را تقلید می کنند.
برای مثال اژدهای دریایی مانند جلبک دریایی تاب می خورد تا خودش را پنهان
کند. و حیواناتی هم وجود دارند که رنگ خودشان را با محیط سازگار می کنند.
خرگوش قطبی زمستان ها به رنگ سفید و تابستان ها به رنگ قهوه ای یا خاکستری
در می آید. بااین استتارها، شکارچیان این حیوانات را با چیز دیگری اشتباه
می گیرند یا به ندرت متوجه آن ها می شوند و این به زنده ماندن آن ها کمک می
کند.