دکتر مسعود سپهوندی، دکتری ادبیات فارسی و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد خرم‌آباد، با تاکید بر حفظ زبان‌های قومی و محلی و عدم محدودیت قانونی در این زمینه، از بین رفتن زبان یک قوم را «مساوی با نابودی» آن قوم دانست.
دکتر سپهوندی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این‌که «رمز هویت هر قوم و قبیله زبان آن است.»، خاطرنشان کرد: زبان بومی منعکس‌کننده فرهنگ و اقلیم خاص با ویژگی‌های منحصر به فرد است. در دل هر زبان ملی چند زبان بومی وجود دارد؛ تکثر زبان‌های محلی وجه تمایز آنها با زبان رسمی کشور است.
این مدرس دانشگاه درباره وضعیت کنونی زبان‌های مادری در کشور، تصریح کرد: متأسفانه باسرعت هر چه تمام‌تر شاهد نابودی و نیستی زبان‌های بومی و محلی در ایران هستیم. برخی زبان‌ها در کشور ما در حال احتضار و برخی مرده‌اند و متکلم ندارند. برخی‌ها صحبت کردن به زبان مادری را نوعی بی‌کلاسی تلقی می‌کنند و به‌خاطر پرستیژ فارسی به این زبان صحبت می‌کنند.
وی با اشاره به اهمیت و ضرورت حفظ زبان‌های مادری در کنار زبان رسمی هر کشور، اضافه کرد: زبان هویت یک شخص یا جامعه و نماد هویت هر قوم است. اگر زبان یک قوم و ملت از بین برود تمام فرهنگ و آثار فرهنگی آن قوم و ملت دچار تزلزل می‌شود.
این مدرس دانشگاه افزود: درست است که زبان فارسی در کشور ما معیار است، اما اگر بخشی از آموزش‌ها در مدارس به زبان محلی صورت گیرد، به حفظ زبان‌های بومی و محلی کمک می‌شود.
وی با اشاره به اصل 15 قانون اساسی گفت: اگر تاکنون در کشور ما زبان‌های بومی در مدارس تدریس نمی‌شوند ناشی از کوتاهی مسئولین ماست وگرنه قانون اساسی این قضیه را محدود نکرده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد خرم‌آباد «آموزش» را بهترین راه حفظ زبان مادری برشمرد و گفت: آموزش زبان‌های بومی در سطوح مختلف یکی از عمده راهکارهای حفظ آن است. در وهله اول خانواده و به‌خصوص مادر نقش اساسی در حفظ زبان‌های محلی دارند.
وی یادآور شد: اگر مادران بدون درنظر گرفتن حواشی، زبان مادری را به فرزندان خود بیاموزند نه‌تنها توانایی ذهنی فرزند تقویت می‌شود و آنان به چند زبان مسلط خواهند شد بلکه زبان بومی و محلی نیز حفظ می‌شود.
سپهوندی اظهار کرد: یکی دیگر از راه‌های حفظ زبان مادری، رسانهها به‌خصوص رادیو و تلویزیون هستند. پخش فیلم و سریال، جُنگ‌های شادی و… با زبان بومی مؤدبانه و به دور از طنز و تمسخر در ترویج زبان‌های محلی مؤثر است.