عصرایران - اهمیت برنامه‌ریزی در جهت حفظ نظم و انضباط و تاکید بر ایجاد بستر سازمان دهی شده برای ارائه خدمات بهتر و ارتقای کیفی آن یکی از بارز ترین دغدغه های دبیر جشنواره فیلم فجر است. ویژگی که در دوره گذشته اگر چه دیده شد اما بعضا، با حاشیههایی به جای مانده از روند قالب های ادوار گذشته به چشم آمد.
ثبات و قوام بخشی به ساختار جشنواره، تاکید بر زمان بندی و تقویم این رویداد سینمایی، رعایت و دقت بر روند اجرایی آئین نامه های اعلام شده، تاکید بر بازه های زمانی دریافت و تحویل آثار ضمن گسترش دامنه تعامل با سینماگران و تهیه کنندگان و برنامه های ریز و درشت دیگر که از گوشه و کنار می شنویم حاکی از این دارد که بنا نیست امسال شاهد حاشیه ها و ناهماهنگی های دوره های گذشته باشیم.
مهم ترین و پرچالش ترین موضوعی که همواره پیرامون جشنواره فجر مطرح می شود نحوه سامان دهی و نظام بخشی و مهندسی مخاطبان و مشتاقان این رویداد سینمایی در برج میلاد به عنوان کاخ جشنواره است. کاخی که طی همه این سال ها به رغم برنامه ریزی های متعدد باز هم شاهد ناهماهنگی و آمد و شد افراد متفرقه بود.
بخشی از این تفرق، به غیر رسانه‌ای‌ها بر می‌گردد که قطعا، نیاز به بازنگری در شاکله میهمانان آن دارد و صرف ساماندهی اهالی رسانه و منتقدان سینمایی، این مشکل را حل نمی‌کند.
یکی از ایده‌هایی که اخیرا از طریق روابط عمومی جشنواره مطرح و پیگیری می‌شود، تمرکز در این عرصه و بازنگری و بازشناسی فعالان حوزه رسانه و نقد است. اتفاقی که باید آن را به فال نیک گرفت و حمایت و کمکش کرد.
کثرت رسانه‌ها در قالب رسانه‌های رسمی، خبرگزاری‌ها، سایت‌ها، روزنامه‌ها، هفته‌نامه و ماهنامه‌های شناسنامه‌دار از یک‌سو، در کنار ده‌ها رسانه بی‌شناسنامه و یا رسانه‌های ارگانی و نیز، بخش عظیمی از رسانه‌های فصلی و مقطعی که در این ایام همچون قارچ می‌رویند، همگی بلبشویی را رقم می‌زنند که اگر نظام‌مند نشوند، باعث از کارافتادگی رسانه‌های فعال و حفظ نشدن شأن و جایگاه آنها می‌شود. به همین نسبت، در خصوص فعالان این حوزه هم این موضوع صدق می‌کند. به کرات می‌دیدیم که در اثر به هم ریختگی، بی‌رویه بودن و بی‌نظمی فضای جشنواره، شخصیت‌های مرجع و موثر و نمایندگان رسانه‌های تأثیرگذار و جریان‌ساز به حاشیه رانده می‌شوند و افرادی از مزایا و امتیازات فجر بهره‌مند می شوند که کمترین تاثیر را در روند اطلاع رسانی و پویایی اجتماعی این رویداد سینمایی دارند.
ایراد کار اینجاست که برگزاری جشنواره در برج میلاد در کنار سایر مراکز این توقع را هم، برای همه طیف‌های مختلف ایجاد می‌کند که برای حضور در جشنواره حتما باید به برج میلاد بروند. در حالی که این مکان تعریف و چارچوب‌های خاص خودش را دارد و با قاطعیت می‌توان گفت بخش عمده‌ای از جمعیتی که همه ساله در بازه زمانی جشنواره به میلاد می‌آیند، جز ایجاد اختلال در روند سرویس دهی، ایجاد ازدحام و آشفتگی، سلب فرصت استفاده بهینه از سایرین و ایجاد مزاحمت و بروز رفتارهای ناسالم، تنزل دادن به شأن و جایگاه این جشنواره و رویداد فرهنگی تا سطح پاتوق و تفرجگاه و .... چیزی دیگری در پی ندارد.
طرح ارائه شده از سوی روابط عمومی جشنواره فیلم فجر که در راستای سیاست استانداردسازی دبیر ارائه شده، طرحی کارشناسی شده و درست است. خوشبختانه هم دبیرجشنواره و هم مدیر روابط عمومی تجربه حضور در فستیوال‌های معتبر بین‌المللی را دارند و نگاه تطبیقی و الگوبرداری درست از ظرفیت‌ها و تجارب آن فستیوال‌ها، شاید در ارائه این ایده، بی‌تأثیر نبوده باشد. به نظر می‌رسد این طرح بر اساس سیر مطالعاتی و آسیب شناسی کاخ جشنواره در دوره های مختلف ارائه شده و اجرای آن از سوی ستاد جشنواره اگر چه شهامت و جسارت می‌خواست، ولی جای قدردانی دارد.
بدون تردید اجرای موفق این طرح به نفع جشنواره و اهالی سینما و منتقدان و نویسندگان سینمایی خواهد بود و فرایند این حرکت باعث افزایش آرامش، تقویت احترام متقابل، دریافت بهتر تسهیلات و خدمات، حضور شخصیت های موثر و فعال و صیانت از شان فرهنگی جشنواره را در پی حواهد داشت.