عصرایران؛ اشکان امیدوار_از برکات شبکه های اجتماعی یکی هم شیوع خیره کننده چالش ها و کمپین هاست. در کسری از دقیقه موج آن همه گیر می شود. ایرانی جماعت هم خلاق و نکته پرداز. برای همین شاید اگر مسابقه چالش مانکن رتبه بندی و مدال داشت، حتماً یکی از بخت های ایستادن روی سکو ما بودیم!
اما چالش دمای 18 درجه چطور؟ اصلاً چقدر در مورد آن می دانیم؟ اهمیتی هم دارد؟ چیزی گیر ما می آید؟
سال گذشته معصومه ابتکار رئیس سازمان حفاظت محیط زیست
در نامه ای به معاونان ریاست جمهوری، وزرای وزارتخانه و استانداران سراسر کشور اعلام
کرد: «نظر به افزایش میزان آلودگی هوا در کلانشهرها و دیگر شهرهای کشور و لزوم کاهش
میزان مصرف انرژی که تاثیر بسیار زیادی در تولید آلودگی در بخش‌های مختلف صنعتی، خدماتی
و اداری دارد و در راستای اجرای مفاد بخشنامه معاون اول رئیس‌جمهور و ماده ۱۵۰ قانون
برنامه پنجم خواهشمند است دستور فرمایید در فصل زمستان ضمن انجام معاینه فنی موتورخانه‌‌ها
دمای فضاهای بسته ساختمان‌های تابعه در کل کشور طی ساعات کاری در اتاق‌ها از ۲۱ درجه
و در راهروها و فضاهای سرپوشیده از ۱۸ درجه سانتی گراد بیشتر نبوده و از روشن بودن
دستگاه‌های گرمایشی و مصرف کننده سوخت در روزهای تعطیل جدا خودداری شود.»
او تصاویری را در کانال تلگرامی و اینستاگرام خودش منتشر کرد که علاوه بر نامه های رسمی و مکاتبات در این مورد، خودش هم در حال تنظیم دمای منزل روی 18 درجه سانتی گراد بود. شهیندخت مولاوردی؛ معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده، محمود واعظی؛ وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، بیژن نامدار زنگنه؛ وزیر نفت و محمد جواد ظریف؛ وزیر امور خارجه، از کسانی بودند که این چالش را جدی گرفتند و به آن پیوستند اما به نظر می رسد بازخوردش اصلاً قابل قیاس با چالش مانکن و سطل آب یخ و ... نیست. چرا؟
آلمانی ها می گویند ما هوای خوب یا بد نداریم، لباس پوشیدن خوب یا بد داریم. اشاره به این نکته است که هوا کار خودش را می کند و این وسط واکنش ما به آن اهمیت دارد. اینکه چطور لباس بپوشیم. بسیاری از ما در زمستان فضای داخل خانه را به سونا تبدیل می کنیم. آنقدر که اکسیژن کم می آید و تنگی نفس می گیریم. بعد پنجره را باز می کنیم تا هوای تازه داخل بیاید و می گوییم: آخیش! داشتیم خفه می شدیم از گرما!
با سرد شدن هوا به صورت طبیعی میزان مصرف گاز در سطح کشور افزایش پیدا می کند اما هستند کسانی که بی اعتنا به این قضیه با همان تئوری همیشگی «کار خودشونه!» به توصیه های مصرف کمتر گاز گوش نمی دهند و می گویند ما روی بزرگترین مخازن گازی دنیا ایستاده ایم و چرا باید نگران باشیم. اصلاً مصرف می کنیم، پولش را می دهیم!
اما مطالعات نشان می دهد که وقتی فضای داخل خانه را بی اندازه گرم می کنیم، مقاومت بدن را در مقابل سرما کاهش می دهیم و به محض بیرون آمدن از آن فضای حمام گونه، شانس ابتلا به سرماخوردگی و آنفلوآنزا را هم به ویژه برای بچه ها افزایش می دهیم. این تنها یکی از مزایای متعادل کردن دمای خانه و پیوستن به چالش 18درجه است.
جدی گرفتن برخی چالش ها مانند دمای 18 درجه سانتیگراد قطعاً بیش از چالش مانکن و سطل آب یخ به سود خودمان و منابع حیاتی کشورمان است.
قانونی تصویب شود که شرکت هایی تخصصی زیر نظر سازمان مهندسی ساختمان، کار بهینه سازی انرژی ساختمان ها را (برای مثال 5 سال یکبار) انجام دهند و بودجه ای نیز برای آن در نظر گرفته شود.
ولی به نظر من ابن نوع کارها با اینکه خوب و مثبته ولی کافی نیست. برای اینکه یه موضوعی در جامعه جا بیفته احتباج به قانون و از اون مهمتر پیگیری و برخورد با قانون شکنان هست.
برای من سواله که چرا در مورد مصرف آب و گاز و برق قوانین سختگیرانه ای وجود نداره. مثلا میشه یه طرح پلکانی تهیه کرد که بر فرض کسی که از یه مقدار مشخصی آب یا گاز بیشتر مصرف کرد به ازای هر مترمکعب 100 هزارتومن جریمه بشه. توی این شرایط افراد مسولانه تر مصرف میکنند بعد از چند سال هم میتونیم امیدوار باشیم که این موضوع به فرهنگ تبدیل بشه. نسلهای بعد هم که توی این محیط بزرگ میشن الگوی بهینه مصرف توشون از ابتدا نهادینه میشه.
فکر میکنم هنوز این موضوع علی رغم اهمیتش دغدغه مسئولین نیست متاسفانه وگرنه درست کردنش کاری نداره