باران که بند بیاید
تازه خاطره ها شروع می کنند به چکیدن
_______________________________
تو را در تمامی لحظاتم دارم
باران که میبارد
خیالم خیس از یاد تو می شود
چه حس خوبیست داشتن تو
_______________________________
کاش باران بگیرد
کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند
و من همه ی دلتنگی هایم را رویش "ها” کنم
و با گوشه ی آستینم همه را یکباره پاک کنم
_______________________________
کاش باران بودم
و غم پنجره را میشستم
و به هر کس که پس پنجره غمگین مانده
از سر عشق ندا میدادم
پاک کن پنجره از دلتنگی که هوا دلخواه است
گوش کن باران را که پیامی دارد
دست از غم بردار زندگی کوتاه است
باز کن پنجره را روز نو در راه است
_______________________________
دریای منی مرا به طوفان بسپار
دستور بده بگو به من جان بسپار
بر دوش تو گر جنازه ام سنگین بود
تابوت مرا به باد و باران بسپار
_______________________________
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟
چه بگویم با تو ؟ دلم از سنگ که نیست
گریه در خلوت دل ننگ که نیست
چه بگویم با تو ؟
که سحرگه دل من
باز از دست تو ای رفته ز دست
سخت در سینه به تنگ آمده بود
_______________________________
عاشقی را دیدم زیر باران
با چمدانی خیس
بی خداحافظی
راهی سفر بود
او به من گفت :
عشق بارانی ست
که یک روز به تو هم می رسد
نمی دانست که من خودم بارانم
_______________________________
می روم
به کجا؟
نمی دانم
حس بدی ست بی مقصدی !
کاش نه باران بند می آمد نه خیابان به انتها می رسید
_______________________________
از این پس تنها ادامه خواهم داد
حتی در زیر باران
به درخواست چتر هم پاسخ رد میدهم
میخواهم تنهایی ام را به رخ این هوای دو نفره بکشم
باران نبار
من نه چتر دارم نه یار
_______________________________
انقدر دوستت دارم که پروانه ها گیج میشوند
گل ها تعجب می کنند
و باران دلش اب می افتد
_______________________________
ساکت که می شوی
چشمانت پر از بوسه می شود
و لب هایت در التهاب یک گل سرخ زیر باران می تپد
تو را در رنگین کمان آغوشم قاب می گیرم
و چونان پرنده ای در مشت رها می شوم
_______________________________
باران همیشه حادثه ای شاعرانه نیست
از آنهایی که سقفشان شده است آسمان
بپرس
_______________________________
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار
زندگی نیست بجز دیدن یار
_______________________________
ماه من غصه چرا ؟
دل به غم دادن و از یأس سخن گفتن
کار آنهایی نیست که خدا را دارند
ماه من
غم و اندوه اگر هم روزی مثل باران بارید
یا دل شیشه ای تو
از لب پنجره ی عشق زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا چتر شادی باز کن و بگو با دل خود که
خدا هست هنوز …
_______________________________
باران که می بارد
تمام کوچه های شهر پر از فریاد من است
که می گویم : من تنها نیستم ، تنها منتظرم
_______________________________
باران را دوست ندارم
اگر بوی وجود تو در تک تک قطرات آن نباشد