بچه های این روستا مدرسه می خواهند

قلب مادران روستای اسلام آباد سویسه از لحظه خروج فرزندانشان برای رفتن مدرسه، تا زمان برگشتنشان تند می‌زد و دست‌های دعاگویشان رو به آسمان می‌ماند. تا عصر كه بچه‌ها به خانه برگردند. آن قدر با تسبیح‌شان صلوات می‌فرستند كه تعداد صلوات‌ها از دستشان در می‎رود. همین پارسال بود كه 2 نفر از دانش آموزان نه به مدرسه رسیدند و نه به خانه بازگشتند. دفتر زندگی آن دو وسط جاده اهواز- آبادان بسته شد.

به گزارش همشهری؛ روستای آنها مدرسه متوسطه نداشت و هنوز هم ندارد و آنها ناچار بودند برای رفتن به مدرسه، به روستای دیگری بروند؛ رفتند ولی هرگز نرسیدند.  روستای اسلام آباد سویسه در جنوب شهرستان تازه تاسیس كارون و در ابتدای جاده اهواز آبادان قرار دارد. 2 هزار و 337 نفر در قالب 530 خانوار در این روستا زندگی می‌كنند و به دلیل نبود آب، امكان كشاورزی برایشان فراهم نیست و ناچارند دامداری كنند. 

اهالی این روستا مانند بسیاری از دیگر روستاهای استان با مشكل تامین آب آشامیدنی مواجه و ناچارند آب مورد نیاز خود را بخرند.  تنها یك مدرسه قدیمی در مقطع ابتدایی در دو نوبت دختر و پسر در این روستا وجود دارد و دانش‌آموزان برای طی دوره‌های متوسطه اول و دوم ناچارند به روستای «ابو ناگه» در آن سوی جاده بروند. مدرسه قدیمی «شهید محمد منتظری» این روستا نیز كه قبل از انقلاب ساخته شده، تعریفی ندارد.

«عباس» از دانش‌آموزان كلاس ششم این مدرسه است و مدرسه را این گونه توصیف می‌كند: «مدرسه خرابه و قدیمیه، میز و نیمكت‌هامون همه شكسته و بعضی كولرها هم خرابن. ولی از همه مهم‌تر اینه كه ما آسفالت می‌خوایم. اینجا همش گل و خاكه و اگه بارون بیاد، حتی نمی‌تونیم بریم مدرسه. بارون كه میاد، مدرسه پر از آب می‌شه، ما جایی برای بازی نداریم و توی همین زمینای پر گل و لای فوتبال بازی می‌كنیم. »

 

«خیریه» یكی از زنان روستای اسلام آباد نیز می‌گوید: دختر بزرگم كلاس ششم است و ما در روستا تنها همین مدرسه را داریم. چون مدرسه متوسط نداریم و فرستادن دختران به مناطق دیگر برایمان ممكن نیست. خب با این مشكلات مجبور می‌شوند ترك تحصیل كنند.

 

یكی دیگر از زنان روستا درباره وضعیت مدرسه می‌گوید: اینجا چیزی هست به نام مدرسه، ولی عملا هیچ امكاناتی ندارد. ما علاوه بر 25 هزار تومان پول كتاب، 35 هزار تومان پول برای پیش دبستانی دادیم.

«عیده» می‌گوید: یك نفر را به عنوان سرایدار مدرسه گذاشته‌اند كه ما هم ماهانه به تعداد هر دانش‌آموز مبلغی را پرداخت می‌كنیم، ولی هیچ چیز در مدرسه بهتر نشده است. در كلاس‌ها كه نظافت انجام نمی‌شود و لباس‌های بچه‌های ما همیشه خاكی و كثیف است.

او ادامه می‌دهد: دختر من در مقطع پیش‌ دبستانی درس می‌خواند و چند وقت پیش به خاطر گرما دچار تهوع شد و از حال رفت. مدرسه حتی آب سالم ندارد و بچه‌ها چاره‌ای ندارند جز این‌كه با خود آب ببرند.

 

دهیار اسلام آباد سویسه درباره وضعیت رفت و آمد دانش‌آموزان روستا به همشهری می‌گوید: این روستا به شكل طولی در مسیر جاده اهواز به آبادان واقع شده و طول آن نزدیك به 3 كیلومتر است.

 «فاضل محنایی» ادامه می‌دهد: به دلیل خطرناك بودن جاده و حوادثی كه تا الان رخ داده، اهالی روستا ناچارند برای رفت و آمد كودكانشان از ابتدای روستا تا انتهای آن تاكسی كرایه كنند و به طور میانگین برای هر كودك ماهانه 35 هزار تومان بپردازند.

او اضافه می‌كند: اگرچه اهالی روستا سعی كرده‌اند با كاشت نخل، برای روستا محدوده‌ای امن ایجاد كنند، ولی سال گذشته 2 دانش‌آموز در حین عبور از جاده جان خود را از دست دادند.

دهیار می‌گوید: كل اعتبار این روستا مبلغی بین 50 تا 70 میلیون تومان در سال است و با این مبلغ عملا هیچ كاری برای روستا نمی‌توان انجام داد. فقط توانسته‌ایم چند كلاس مدرسه را سفیدكاری و رنگ‌ كنیم. همین الان برای ایزوگام سقف مدرسه باید 2 میلیون تومان هزینه كنیم.

محنایی می‌افزاید: اداره آموزش و پرورش تنها كاری كه می‌كند، فرستادن معلم است.

 

محنایی ادامه می‌دهد: تابلو، چراغ راهنمایی، خط كشی، پل عابر پیاده، گارد ریل و هر چیز دیگری كه از جان دانش‌آموزان و عابران پیاده محافظت كند یا حداقل به رانندگان هشدار دهد، در محدوده روستای ما وجود ندارد.

دهیار اسلام آباد سویسه می‌گوید: برای نصب یك تابلوی «از سرعت خود بكاهید» و «به مدرسه نزدیك می‌شوید» به راه و شهرسازی شهرستان كارون نامه نوشتیم، ولی آنها در جواب گفتند كارون، یك شهرستان نوپاست و هر زمان كه اعتبارات این اداره تخصیص داده شد، تابلوها را نصب خواهیم كرد.

رئیس آموزش و پرورش شهرستان كارون درباره مشكلات مدرسه روستای اسلام آباد سویسه و دیگر مدارس شهرستان كارون به همشهری می‌گوید: شهرستان كارون 2 سال پیش از ناحیه 3 اهواز مستقل شد. قبل از جدا شدن مسئولان وقت، مشكلات مدارس این منطقه را حل نكرده و اهالی هم پیگیری نكرده‌اند. حالا كه كارون از اهواز جدا شده، همه انتظار دارند مشكلات رفع شود. در حالی كه این موضوع طی دو سال مقدور و شدنی نبود.

«عزیز مزرعه» ساخت مدارس را وظیفه اداره آموزش و پرورش نمی‌داند و می‌گوید: ساخت و ساز بر عهده آموزش و پروش نیست. اداره مستقلی به نام اداره نوسازی و بازسازی مدارس مسئول این كار است. البته اداره آموزش و پرورش می‌تواند در طول سال، یك پروژه به این اداره پیشنهاد دهد. ضمن این كه اداره آموزش و پرورش كارون در 2 سال گذشته به كمك اداره نوسازی، سپاه پاسداران و خیران مدرسه‌ساز 12 باب مدرسه در این شهرستان ساخته است.

 

رئیس آموزش و پرورش كارون در ادامه می‌گوید: ما در هر منطقه حتی اگر 10 دانش‌آموز داشته باشند، یك مدرسه ابتدایی می‌سازیم و اگر توان ساخت ساختمان نداشته باشیم، كانتینر می‌فرستیم و معلم اعزام می‌كنیم. ولی برای دوره‌های متوسطه اول و دوم باید حداقل 60 دانش‌آموز برای هر مقطع وجود داشته باشد تا سامانه آموزش و پرورش اجازه اعزام معلم و مدیر را بدهد.

ما در شهرستان 35 روستا داریم و حتی در خود شهر هم این طور نیست كه هر خیابان، یك دبیرستان داشته باشد.

 

با همه مشكلات، دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان همچنان امیدوارند. آنها امید دارند كه روزی روستای آنها صاحب مدرسه شود؛ مدرسه‌ای تمیز و بزرگ كه آب سالم داشته باشد و دانش‌آموزان مجبور نباشند همراه خود آب آشامیدنی بیاورند. تازه مگر آب خانه‌ها چقدر سالم تر است؟آنها امیدوارند كه اعتبار كافی به راه و شهرسازی شهرستان كارون اختصاص یابد تا روستایشان صاحب چند تابلوی هشداردهنده شود. آنها امیدوارند رانندگان قبل از رسیدن به روستا، سرعت‌شان را كم كنند، مبادا، دفتر زندگی دانش‌آموز دیگری وسط جاده به آخر برسد.