منوهای مختلف غذایی، از بین رفتن مرزهای اطلاعاتی بین ملت ها ، تنوع طلبی ما انسان ها و... باعث شده است تمایل پیدا کنیم تا از غذاهای کشورهای دیگر هم استفاده کنیم اما آیا این شیوه مناسب است؟
می توانیم از مواد غذایی یا شیوه ای که به عنوان مثال در کشور اسپانیا ، آمریکا یا کشورهای شرق آسیا برای پخت غذا استفاده می شود، به میزان زیاد استفاده کنیم؟دکتر سید سعید اسماعیلی پزشک ومحقق طب اسلامی می گوید: در پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه کرد. این که بر اساس حکمت خداوند مواد غذایی مورد نیاز اجتماع مردم هر منطقه در همان محل جغرافیایی رویش پیدا می کند و مردم با مصرف همان مواد غذایی محلی می توانند نیاز خود را برطرف کنند. از نظر طب سنتی با توجه به آب وهوای مختلف، گیاهان متفاوتی می روید به عنوان مثال در یک منطقه برنج ودر جایی دیگر گندم و در منطقه ای جو رویش پیدا می کند. در مورد میوه ها نیز چنین تنوعی به چشم می خورد. در جایی رویش خرما ودر جایی دیگر میوه ای دیگر یافت می شود؛ به طور معمول گیاهان با توجه به مواد مغذی خاک منطقه ، نیازهای بدن فرد را تامین می کند.
موضوع دیگر عادت افراد است . یعنی با مصرف مواد غذایی منطقه محل زیست، بدنمان به این مواد عادت پیدا می کند ونسبت به این مواد واکنش منفی نشان نمی دهد. اگر این قاعده طبیعی را به هم بزنیم و مواد غذایی از مناطق مختلف را به رژیم غذایی مان منتقل کنیم طوری که قوت غالب افراد تغییر پیدا کند، دچار مشکل می شویم( برای مثال بروز حساسیت که امروزه بسیار دیده می شود ). به عنوان نمونه اگر ما در شمال کشور به همان میزان افرادی که در جنوب خرما مصرف می کنند از این میوه استفاده کنیم، دچار مشکل می شویم اما مقدار کم و هر از گاهی آن مشکلی ایجاد نمی کند، چون بدن ما به مقدار زیاد این ماده عادت ندارد. فضولات ناشی از این مواد غذایی به راحتی از بدن خارج نمی شود و مشکلات متفاوتی ایجاد می کند از جمله خارش پوست ، بثورات پوستی و... . یا مصرف کم ادویه که بومی منطقه زندگی ما نیست. به عنوان مثال زنجبیل مشکلی ایجاد نمی کند اما مصرف زیاد آن واکنش های حساسیت زا ایجاد می کند. در درمان با گیاهان هم باید به همین نکته توجه کرد چنان که توصیه شده است بیماری هایتان را با گیاهان منطقه خودتان درمان کنید.
به طورمعمول بعضی از بیماری ها در بعضی از مناطق بیشتر دیده می شود وداروی بیماری هم در گیاهان دارویی منطقه موجود است ونیازی به مصرف دارو از منطقه دیگر نیست. دو موضوع مواد غذایی و دارویی در سیاست های کلان مورد توجه قرار می گیرد والبته باید گفت که استثناهای فراوانی دارد .
در این زمینه می توان به دارویی اشاره کرد که از هند آورده می شود ودر کشور ما مورداستفاده قرار می گیرد یا بالعکس. این موضوع در زمینه استقلال اقتصادی هر کشور باید مورد توجه قرار بگیرد. اگر مردم هر منطقه از مواد غذایی همان جا استفاده کنند وتوسعه آن را پیگیری کنند، در زمینه استقلال اقتصادی گام بزرگی برداشته می شود وحائز اهمیت است اما در موارد استثنا ممکن است از مواد غذایی وداروهای مناطق دیگر هم استفاده کنیم ودر زمینه صادرات مواد غذایی وگیاهان دارویی فعالیت داشته باشیم.
ما با رژیم غذایی منطقه خودمان سازگار شده ایم وتغییر دادن آن حتما مشکل ایجاد می کند. ممکن است فردی به کشوری سفر کرده باشد واز غذایی در منوی رستورانی خوشش آمده باشد، مصرف هرازگاهی این غذاها مشکلی ایجاد نمی کند اما نبایدهر روز وبه صورت مرتب از آن استفاده کرد .به عنوان مثال در بعضی از کشورهای اروپایی و آمریکایی گوشت گاو زیاد مصرف می شود. در حالی که به ما توصیه شده است از گوشت گوسفند استفاده کنیم.یا در کشورهای آسیای جنوب شرقی وهند از ادویه زیاد استفاده می کنند که اگر مردم کشور ما از این ادویه ها زیاد استفاده کنند دچار مشکلاتی از عصبی گرفته تا پوستی می شوند .بنابراین باید قاعده کلی را رعایت کرد. قوت غالب ما غذاهایی است که به طور سنتی استفاده کرده ایم و به هم زدن آن برایمان مشکلات متعددی ایجاد می کند.
منبع: روزنامه خراسان