در یادداشتی درباره نذری های محرم، پیشنهاد جالبی را مطرح کرده است که می خوانید:
محرم، در کنار همه ویژگی های منحصر بفردی که دارد، از منظر اقتصادی نیز ماه رونق و رکودشکنی است. اقتصاد محرم، بخش بزرگی از بازار را مشغول خود می کند، از شال و لباس و سیستم های صوتی گرفته تا سنج و اغذیه و خدمات انسانی.
برخی برآورها حاکی از آن است هزینه ای که ایرانیان برای غذای نذری در ایام محرم می پردازند، بالغ بر 2 هزار میلیارد تومان است که رقم قابل توجهی در اقتصاد ایران به شمار می رود.
برخی افراد می گویند که بهتر است به جای این همه هزینه برای غذا دادن به مردم در ایام محرم، کارهایی مانند کمک به فقرا صورت گیرد.
این سخن، هر چند قابل تأمل است ولی واقعیت این است که دادن نذری، بخشی از مناسک این ایام است که از نظر معنایی، بسیار فراتر از ابعاد مادی قضیه است. وانگهی اینگونه نیست که اگر امروز نذری ها را حذف کنیم، این مبالغ، صرف امور ماندگار دیگری می شوند.
بنابراین، پیشنهاد نوشتار حاضر، راهی میانه است که در آن، هم سنت زیبای نذری دادن حفظ شود و هم ارقامی از این بودجه مردمی، صرف کارهای زیربنایی تر شود.
بدین شکل که اندک اندک این فرهنگ رواج یابد که هر کسی نیمی از هزینه ای که می خواهد صرف نذری غذا کند را صرف یک امر عام المنفعه ماندگار نماید.
مثلاً اگر می خواهد 10 میلیون تومان را صرف شام کند، 5 میلیون آن را به این امر اختصاص دهد و 5 میلیون بقیه را به نام مقدس امام حسین(ع) یا هر کدام از شهدای کربلا و ائمه معصومین (ع) ، به امر دیگری مانند کمک به احداث یک درمانگاه، درمان یک بیمار، کمک هزینه تحصیل چند دانش آموز فقیر، تأمین بخشی از جهیزیه یک نوعروس مستمند، تعمیر خانه یک خانواده نیازمند، اهدای کتاب به کودکان کار، آموزش خانواده ها، کمک به ترک اعتیاد و صدها امر خیر دیگر اختصاص دهد.
به این منظور، پیشنهاد می شود، نهادها و خیریه های مردمی به تحت عنوان نذر عاشورا یا هر اسم با مسمای دیگری در محله ها ، مساجد یا هیات ها شکل گیرد که کارشان اختصاصاً ساماندهی نذرهای ماندگار محرم باشد.
این خیریه ها می توانند با یکدیگر تشکیل یک شبکه مردمی دهند و به کمک هم با نذورات تجمیع شده، کارهای ماندگار ملی نیز انجام دهند.
هر چند نظارت حاکمیتی بر این جریان مردمی لازم خواهد بود ولی ورود و تصدی گری حکومتی در تضاد با ذات این حرکت مردمی است و بدان آسیب جدی می رساند.
تصور کنید که چنین حرکتی آرام آرام شکل گیرد. در چنان وضعی، نذر محرم، به چند روز سال ختم نمی شود و هر روز، خبرهای خوشایندی از حل مشکلات جامعه به نام مبارک امام حسین(ع) و عاشورا در جامعه می پیچد و محرم، آثاری به وسعت همه سال و همه شؤون جامعه خواهد داشت.
یا عملی شدن چنین پیشنهادی، هم رونق نذری های محرم با حذف برخی اسرافکاری ها حفظ می شود و هم نذر محرم، از محدوده ایام عزا و چند مصداق خاص مانند شام و ناهار و چای و خرما خارج می شود و به وسعت تمام جامعه جریان می یابد.
من دو سالي است كه اين كار را انجام ميدهم بدين صورت كه حدود نصف بودجه اي كه در نظر مي گيرم را به هيات ها مي دهم و نصف ديگر را همراه پول هاي جمع شده در قلك فرزندان را به خيريه ي محك مي دهم.
ولی متاسفانه تو جامعه ما عده ای برای خودنمایی نذری می دهند و جالب تر اینکه آنهایی که برای نذری گرفتن سر و دست میشکنند هم اکثرا دارا هستند
بنابراین مقوله نیاز دارد که فرهنگ نذری دهنده و نذری گیرنده هردو همزمان اصلاح شود
شاید رسم بر این است که دادن نذری، بخشی از مناسک این ایام است که از نظر معنایی، بسیار فراتر از ابعاد مادی قضیه است که با درک شرایط روز به وضوح میتوان به این حقیقت رسید که تا امروز اشتباه کرده ایم مثل خیلی از مسایل که امروزه خلاف آن ثابت شده است . تو رو به جان عزیزتان از فکر این دکان بیرون بییایید که ریالی دست شما و قرانی دست آن مستحق نخواهد رسید و بگذارید حالا که مردم به این سطح شعور رسیده اند خودشان تصمیم بگیرند و از دنیا و آخدت نترسانیدشان که صلاح کار خویش خسروان دانند
در ایام سوگواری محرم تقریبا همه مردم حداقل یک پرس غذای نذری میگیرن که اکثر انها دستشون به دهنشون میرسه و واقعا مثل فقیرا نیاز ندارن حالا اگر هر پرس غذا 10 هزار تومان هزینه شود
70 میلیون نفر *10 هزار تومن میشود:
700 میلیارد تومن در محرم یکسال!!
که با این 700 میلیار تومن واقعا میشه برای بی سر پرستان و فقیران سر پناه تهیه کرد نه غذای یک وعده برای همه...
اجرکم عنداله..
لیست اقدامات و برنماه ها برای خیرین و نذر کنندگان منتشر شود و از خیرین دعوت شود در صورت تمایل یکی از برنامه های اعلام شده را نذر کنند