نهمین شماره فصلنامه تخصصی «سینماحقیقت» با مروری بر کارنامه فیلمسازی عباس کیارستمی منتشر شد.
به گزارش مهر، نهمین شماره فصلنامه تخصصی «سینماحقیقت» ویژه تابستان ۹۵ با مروری بر کارنامه فیلمسازی عباس کیارستمی در ۲۰۰ صفحه منتشر شد.
این فصلنامه شامل «فیلم مستند چیست: مباحثی در باب ژانر» روبرتا ساپینو، «فیلم مستند در دوران تحول رسانه‌ها» توماس وبر، «مستند خلاقانه» ویلما دوجونگ، «فیلمسازی اول‌شخص» لارا راسکارولی، «مروری بر فیلم‌های مستند عباس کیارستمی»، «سینمای مستند عباس کیارستمی»، «ده روز با عباس کیارستمی» مارتین سنایدر، «کیارستمیِ مستندساز»، «پدیده کیارستمی در آینه سینمای مستند»، کتابشناسی، گفتگو با حمید جعفری درباره مستند «بَرد»، نگاهی به بهترین مستندهای جهان در سالی که گذشت، ۵۰ مستندی که باید ببینید، نگاهی به فیلم مستند «پرواز ایران»، معرفی یک آرشیو، فیلمخانه ملی ایران، گفتگو با مهدی عباسی آرشیویست، محافظت از آرشیوهای شخصی، آیینی در یک دقیقه و هفت ثانیه و ... است.
در بخش «فیلم مستند در دوران تحول رسانه ها» آمده است: «امروزه با انواع بی شمار فیلم مستند در سینما، تلویزیون یا حتی در شبکه اینترنت روبه رو هستیم. دریایی از مطالب و اطلاعات که تعریف رایج از فیلم مستند را زیر سئوال می برد. از دهه ۹۰ به طور مشخص شاهد رواج بی سابقه تولید فیلم های مستند، گزارش ها و برنامه های ویژه خبری، مجله های تلویزیونی، داکیوسوپ، رئالیتی شو یا شبه مستند بوده ایم. غیر از این موارد باید گونه های خاصی چون فیلمسازی صنعتی، مستندهای علمی و پزشکی و ضبط اظهارات شهود در بازجویی ها را نیز در میان این فهرست گنجاند. علاوه بر این پایگاه های اینترنتی مانند یوتیوب لبریز از مطالب و اطلاعات روزافزون مستند شده اند اما روی هم رفته یافتن وجه مشترکی میان تمام این اشکال متفاوت بیان مستند به نسبت کار دشواری است. این گستردگی نسبی باعث ایجاد تحولی در درک ابتدایی ما نسبت به شکل گیری یک فیلم مستند خواهد بود. آیا فیلم مستند، یک گونه است، یک دسته بندی و گروه است، یا بیشتر یک روش یا شیوه بیانی است. آیا می بایست آثار استنادی را بر اساس نوع جهت گیری شان تعریف کنیم و یا بر پایه ساختارهای معین و اصلی؟»
در بخش «مروری بر فیلم های مستند عباس کیارستمی» با عنوان «در جستجوی معنایی واقعی، واقعی تر از واقعی» آمده است: «کیارستمی می گوید واقعیت به خودی خود و هم این طوری به صرف اینکه واقعیت است، بی اعتبار است و ارزشی ندارد. این در واقع پاسخ او به منتقدانی است که گفته اند فیلم های کیارستمی در ذات خود ارزشمند نیستند و در واقعیت چیزی نیست که هنر او را توجیه کند. از لحاظ پاره ای از منتقدان، کیارستمی در فیلم های خود عطش مخاطبش را نسبت به تخیل سرکوب می کند. از این لحاظ این پرسش نیز درباره فیلم های مستند او مطرح است که آیا قرار است چیزی را به واقعیت بیافزاید یا چیزی از آن را آشکار کند؟ راست این است که بازسازی واقعیت در سینما عینی و بی واسطه نیست و حتی در وفادارانه ترین فیلم های مستند نیز آن چه به نمایش در می آید حاصل ادراک دوربین است و متاثر از میزانسن و ریتم تدوین.»
از نکات جالب این فصلنامه این است که علاوه بر بیان زندگینامه و روند فیلمسازی باربارا کاپل فیلمساز آمریکایی که موفق به کسب ۲ جایزه اسکار برای ۲ مستندش با عنوان «هارلن کانتی، آمریکا» و «رویای آمریکایی» شده، گفتگویی هم با او صورت گرفته است. او در این گفتگو با اشاره به دلیل انتخاب مستندسازی گفته است: «داستان از اینجا شروع شد که فردریک وایز من فیلمی ساخته بود به نام «دیوانگی های تیتی کات» که توقیف شد و از نمایش آن به طور گسترده ممانعت به عمل امد، اما در سالن کوچکی در نیویورک قرار بود فیلم را نمایش دهند، به همین دلیل من از بوستون به مقصد نیویورک بلیت هواپیما گرفتم تا بروم فیلم را ببینم. پس از دیدن فیلم به این فکر کردم که چقدر فوق العاده است که بتوانی از زندگی مردم فیلم بگیری. آن زمان که جوان هستید نمی دانید دقیقا می خواهید چه کاره شوید.»
البته این فصلنامه از گفتگو با مستندسازان ایرانی هم غافل نمانده و به سراغ حمید جعفری که در هشتمین جشن سینمای مستند موفق به کسب جایزه ویژه هیات داوران در بخش بهترین تهیه کنندگی مستند کوتاه شده رفته است. او در این گفتگو اشاره کرده است که: «هر اتفاق خوبی که در فیلم می افتد حاصل جمع یک همکاری خوب است یعنی اینطور نیست که فقط کارگردان تعیین کننده باشد.»
مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی صاحب امتیاز این فصلنامه تخصصی، سیّد محمدمهدی طباطبایی‌نژاد مدیر مسئول و علیرضا قاسم‌خان سردبیر ارشد آن است، امیرحسین ثنایی هم سردبیری این فصلنامه را برعهده دارد.