بیماری دیابت به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل خطرساز در بیماری‌های لثه‌ای به‌شمار می‌رود. البته در افراد دارای دیابت کنترل شده، شیوع و شدت بیماری لثه‌ای، مشابه افراد غیر‌دیابتی است؛ اما متاسفانه در افراد دارای دیابت کنترل نشده احتمال عدم ترمیم زخم و بروز عفونت پس از درمان بالاتر است که این مساله در افراد سیگاری با شدت بیشتری دیده می‌شود.
همچنین کاهش بزاق دهان در افراد دیابتی منجر به افزایش پوسیدگی دندان‌ها می‌شود .
مشکلات مربوط به بیماران دیابتی را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:
پوسیدگی دندان‌ها: با رعایت بهداشت مناسب دهان و کنترل قند خون و استفاده از تحریک‌کننده‌های بزاق و دهانشویه‌های ضد‌پوسیدگی فلوراید‌دار قابل کنترل است و نکته مهم و خوب، استفاده کمتر این افراد از غذا‌ها و میان وعده‌های شیرین است .
برفک: یک عفونت با منشأ قارچ است که در افراد دیابتی بیشتر شایع است. البته کنترل خوب دیابت، عدم مصرف سیگار و تمیز نگهداشتن دندان‌های مصنوعی می‌تواند از بروز این بیماری جلوگیری کند.
دهان خشک: منجر به زخم‌های دهانی، عفونت و پوسیدگی دندان‌ها می‌شود. همچنین غیر از خود دیابت بسیاری از داروها هم منجر به این مشکل می‌شوند .
با استفاده از تحریک‌کننده‌های بزاقی و داروهای تحریک‌کننده ترشح بزاق و استفاده از آدامس‌های بدون قند می‌توان این مشکل را تا حدودی برطرف کرد.
علائم بیماری عفونت دندان در افراد دیابتی شامل خونریزی، زخم لثه، عفونت‌های مکرر و بوی بد دهان است که با مراقبت صحیح از لثه‌ها و دندان‌هایشان میزان عفونت به حد اقل می‌رسد.
افراد دیابتی باید حداقل هر شش ماه یکبار جلسات کنترل دندانپزشکی داشته باشند و همیشه بعد از غذا مسواک بزنند و نخ دندان بکشند، میزان قند خون خود را با رژیم مناسب غذایی و دارویی کنترل و سیگار را ترک کنند و به یاد داشته باشند درمان بیماری لثه این افراد مشکل‌تر است .
در نهایت پیشگیری و کنترل بیماری لثه بسیار اهمیت دارد و بهترین دفاع علیه مشکلات بیماری دیابت در کنار مسواک زدن و نخ‌دندان، جلسات کنترل منظم دندانپزشکی، کنترل قند خون و ترک سیگار است.
منبع: روزنامه جام جم