عصرایران؛ احسان محمدی - ایران نخستین بازی اش را در مقدماتی جام جهانی 2-0 با گل های رضا قوچان نژاد و علیرضا جهانبخش برد و وقت جشن گرفتن است. بازی را از روی سکوهای طبقه دوم دیدم. از حوالی ساعت 5 تا یازده شب! آنچه می خوانید ده نکته از این دیدار است.
1- کارلوس کی روش مثل پادشاه قصه هانس کریستن اندرسون از چنان جایگاهی برخوردار است که اگر برهنه هم کنار زمین بیفتد خیلی ها به تن او بهترین کت و شلوار دوخته شده توسط خیاط های ممتاز دنیا را می بینند. نقد کردنش عملاً غیرممکن است بخصوص حالا که بازی را برده است. اما خیلی ها از این نمایش تیم ملی ناراضی هستند. تیم ما خوب بازی نکرد. اگر بی تعارف بنویسیم یکی از بدترین بازی های تیم ملی بود. بازیکن ها خسته و کم رمق، تیم ناتوان در فاز هجومی، تکیه بر پرتاب اوت دستی و ... اما انگار خدا کی روش را بغل کرده است. او حالا سه امتیاز دارد و این یعنی همه چیز. آیا در دیدارهای آینده با این سبک بازی می شود امتیاز گرفت؟
2- بازیکنان ایران تا دقیقه آخر جنگیدند. این شاید مهمترین چیزی است که کی روش توانسته به فوتبال ملی تزریق کند. اینکه بازیکنان ناامید نمی شوند. می جنگندند. با همه توانشان. حتی آندرانیک تیموریان که همه می دانند مثل قبل قبراق نیست مثل یک جوان دوید و پاس گل دوم را به جهانبخش داد.
3- کریشانتا پریرا داور سری لانکایی برای این دیدار کم تجربه و فاقد اعتماد به نفس کافی بود. او در چند مورد از خطاهای دو تیم گذشت. خطاهایی که جو ورزشگاه را عوض کرد. خوش شانس بود که در محوطه جریمه اتفاقی نیفتاد. در نگاه کلی تصمیمی که نتیجه بازی را عوض کند نگرفت اما چرا همیشه داور را مهمترین سد راهمان معرفی می کنیم؟ بعضی ها نوشتند که اصلاً سری لانکا کجای فوتبال آسیا قرار دارد که داوران این بازی را از آنجا انتخاب کرده اند؟ چطور وقتی علیرضا فغانی و دو کمک ایرانی برای فینال المپیک بین برزیل و آلمان انتخاب می شوند همین حرف را نمی زنید؟ فوتبال ایران نزدیک به نیم قرن است حتی به المپیک صعود نکرده پس چرا داورهای ما شایسته اند که فینال را سوت زدند؟ دست از تحقیر سرزمین های دیگر برداریم. اگر فوتبال بازی کنیم و گل بزنیم بعید است بدترین داورها هم نمی توانند سد راهمان شوند.
4- امین لکومته دروازه بان قطر در رنس فرانسه به دنیا آمده است اما یاد سوشا مکانی را زنده کرد. او یکی از بازیکنان خارجی قطر است که در رسانه های داخلی روی حضورش بسیار مانور داده شد اما نتیجه بازی را به سود ما رقم زد! وقتی در دقیقه 93 پاس به عقب مدافعشان را به شکم کریم انصاری فرد کوبید کمر قطر را شکست وگرنه بسیار بعید بود ما موفق به گلزنی شویم. گاهی بهترین ها نابوده کننده می شوند!
5- قطر تیمی بی هویت است. قطر تیم منتخب جهان است. قطر ضد فوتبال بازی می کند. قطری ها وقت تلف می کنند. همه این حرف ها درست اما چه سودی دارد؟ قطر با استفاده از ضعف ها یا فرصت هایی که فیفا در اختیارش قرار داده یک تیم جمع و جور کرده و راهی مسابقات کرده است. وقتی مقابل آنها قرار گرفته ایم یعنی این تیم را به رسمیت شناخته ایم. این داستان های عوامانه چه فایده ای دارد؟ به چه دردی می خورد؟ مگر نمی دانیم که آنها وقت را می کُشند و بازی را از ریتم می اندازند؟ مگر نمی دانیم خودشان هم منکر این سبک نیستند، تا کی می خواهیم این قصه ها دم دستی را تکرار کنیم؟ چرا روی تیم خودمان تمرکز نمی کنیم؟
6- حسن الهیدوس کاپیتان تیم ملی قطر در گفتگوی مطبوعاتی از رفتار تماشاگران و کادر فنی ایران گله کرد. طبیعتاً او از این اتفاقات و شکست در آخرین دقیقه ها خشنود نیست اما هیدوس گفت که همه چیز را در در دیدار برگشت جبران می کنند! یک جور خط و نشان کشیدن. کاربران ایرانی هم جمله مشهور جواد ظریف را تکرار کردند: هیچوقت یک ایرانی را تهدید نکن!
7- چرا کارلوس کی روش این همه مشتاق ایجاد حاشیه و درگیری با داورهاست؟ عموم مردم از این بند خوششان نمی آید. آنها می گویند کی روش باتعصب است و از حق ما دفاع می کند اما او از دقیقه 20 بازی با اعتراض ها، با حمله به سوی داور چهارم، با داد و فریاد، خارج شدن از محدوده مشخص شده مربیان و ... برای تیم ایجاد حاشیه کرد.
او البته در جام ملت های آسیا هم با همین شیوه کار را به جایی رساند که همه «بن ویلیامز» داور دیدار با عراق را عامل اصلی شکست ایران در آن تورنمنت بدانند و ضعف های تاکتیکی تیم از یاد رفت. این سبک برخورد کی روش را می شود به حرفه ای گری ربط داد اما کدام حرفه ای گری؟! او قبلاً مقابل سرمربی کره هم رفتاری مشابه داشت و بعداً عذرخواهی کرد. رفتار کی روش عمدتاً توهین آمیز و از ارتفاع بالا است.
کی روش آسیا را برای خودش کوچک می داند و گاهی بدش نمی آید همه را تحقیر کند. حواشی شب گذشته پیرامون نیمکت ملی برگرفته از رفتار سرمربی موزامبیکی – پرتغالی بود. می توانید برای او کف بزنید اما این رفتار زشت است. در همه جای دنیا زشت است. اگر همین رفتار را سرمربی قطر در بازی برگشت انجام دهد به او حمله نمی کنیم که رسم مهمان نوازی را به جا نیاورد و به ما توهین کرد و کنفدراسیون فوتبال آسیا باید محرومش کند و ...! می شود با لحن سرهنگ علیفر به کی روش گفت: کجا می ری برادر؟ بایست!
همین رفتار و هیجانی کردن نیمکت سبب شد که جواد نکونام بعد از گل اول ایران یادش برود دیگر بازیکن نیست و به وسط زمین دوید و حاشیه ها به وجود آمد. راستی اگر به واسطه همین جنجال داور کم توان سری لانکایی به بهانه «ناامنی» ورزشگاه بازی را نیمه تمام رها می کرد، آن وقت هنوز هم اینقدر خوشحال بودیم؟ هنوز هم می شد اسمش را گذاشت حرفه ای گری؟
8- رضا قوچان نژاد در 28 بازی برای تیم ملی 13 گل به ثمر رسانده است. او در پنج سال اخیر زننده حساس ترین گل های فوتبال ایران بوده،کاری که سالها بود فقط از علی دایی بر می آمد. حماسه ساز اولسان بی شک بهترین تمام کننده فوتبال ماست. مردی که کشف او را مدیون کارلوس کی روش هستیم. گوچی شب گذشته با یکی از بغل پاهای مشهورش گره از کار فروبسته ما باز کرد.
9- هواداران سنگ تمام گذاشتند. آنها منظم و با تمام انرژی تا آخرین ثانیه تیم ملی را حمایت کردند. خبری از تشویق های رنگی نبود. آنها در این پیروزی سخت و پر زحمت سهم بزرگی داشتند.
10- فعلاً بر طبل شادانه بکوبیم. بازی را برده ایم و بالاتر از کره جنوبی، چین، ازبکستان، سوریه و قطر در صدر جدول ایستاده ایم. همه این اتفاقات و حاشیه ها فراموش می شود و در تاریخ فوتبال آسیا می نویسند: ایران 2- 0 قطر! خلاص!
امیدوارم همه ی ما ایرانی ها یاد بگیریم احترام بزاریم و از حواشی دوری کنیم.
جناب محمدی مثل همیشه عالی بود قلم شما
دمش گرم
دوسش دارم
مگه داریم؟
خدا همیشه با ماست.
یعنی واقعا از بی ربطی بعضی از استدلالها به نتایج میشه ده تا آزمون جی مت در آورد.
در صورتي كه همه او را پرتغالي مي دانند
کی روش خیلی مربی خوبیه اما اون جو دادنها کار درستی نیست.
ضمنا من برای اولی بار رفته بودم ورزشگاه، هیجان زیادی بود، ولی واقعا خیلی بد اخلاقیها وجود داشت و اون همه فحش به بازیکن های عرب و داور و ... مایه تاسف بود و منی که طرفدار حضور خانمها توی ورزشگاه هستم فقط میتونم بگم با اون جو چطور ادم روش میشه بگه خانمها رو به ورزشگاه راه بدید.
حالا بماند بعضی ها هم بودند داشتند با دود کردن خودشونو سرحال می آوردند و کسی هم عین خیالش نبود!!!
باعث شد بجای تصویر یک نویسنده بیطرف تصویر یک نویسنده خودرگیر توی ذهنم جا بیافته
کلا سایت شما نکته دان شده. 10 نکته هم بابت پاچه خواری این جماعت بنویسید لطفا!
بازی را تیمی برد که کی روش سرمربی اش بود. پس حق ندارید فعلا درباره رفتارهاش نظر بدهید. تازه اگر شما جای او بودید شاید تازه بدتر از او هم می کردید. و تنش های آخر بازی مربوط به نکونام بود . چون تازه مربی گری را شروع کرده نمی داند که برای شادی پس از گل وارد زمین شود.یکی از کارشناس ها حرف خوبی زد گفت که انتقاد ها را بگذارید پس از اتمام مسابقات.
تازه دوست عزیز فوتبال ایران و سریلانکا را با هم مقایسه نکن. سریلانکا هم خیلی سال است به المپیک نرفته. پس موضوع داور رو به فوتبال این کشور ربط نده. برزیل هم کشتی قوی ای ندارد اما تصویر برداری هایشان خوب بود. بعدش هم خود فردوسی پور گفت که استایل داور به بازی نمی خورد.
بازی قطر و بازی ایران رو آنالیز کنید و ببینید آیا جایی برای زیبا بازی کردن بود؟
تعداد متوقف شدن و سرنگون شدن بازیکنان ایران در زمان حمله به سوی دروازه قطر که داور هیچ کدام رو خطا تشخیص نداد! رو برشمارید؛ عملا نبض بازی رو از ما گرفتن و جز کثیف بازی و وقت تلف کردن چیز دیگری پیدا بود؟
در پاراگراف اول می گویید که بازیکنان رمق نداشتند در پاراگراف بعدی از بازیکنان افسانه می سازید که جنگجویانی هستند تا پای جان مخصوصا تیموریان! بالاخره رمق نداشتند یا داشتند؟
وقتی سخن از انتقاد میشه همواره ساده ترین و دم دستی ترین و کم هزینه ترین رو انتخاب میکنیم... مثل سر مربی !
اما چرا هیچ وقت مسوولین رو بخاطر زیرساخت ضعیف؛ عدم نگاه حرفه ای به فوتبال مورد انتقاد قرار نمی دید؟
در همین زمینه خودمون رو با قطر مقایسه کنید ...
یکی نیس بگه بابا اصلا تیم قطر بین المللی که هیچی بین کهکهشانی هست و از فضا بازیکن اورده،به هر حال الان تیم قطرن.شما تو زمین بازی اگه جنم داری جواب بدی
نه اینکه با نفرت پراکنی و دعوا و پریدن وسط زمین.واقعا اگه رسیدن ب میمکت تیم ملی انقدر سهل و راحت نبود برای آقای نکونام به خودش اجازه میداد اینطوری با ابروی ایران بازی کنه بعد اسمشو بزاره تعصب.
یادمون نره دوره قبل هم باهمین بد بازی کردنا و خوب نتیجه گرفتنا رفتیم جام جهانی اما اخرش چی شد؟! ب کجا رسیدیم؟!
شاید توی زمین فوتبال در جریان باشه اما سرمربی در حال بازی کردن شطرنجه
و کیروش قطعا شطرنج باز قهاری هست
جاي بازي حرفه اي در الترافورد است نه آزادي و دوحه و سئول .
در فرهنگ كشور ما و متاسفانه رقبايمان نجابت نشانه ضعف است ، اگر سر داور و حريف فرياد نزني ، مجوز سواستفاده را به انها مي دهي
کی روش خیلی وقت است که خیلی ازحدوحدودخودخارج شده واین شایدناشی ازبردهای بسیاراتفاقی و100%شانسی بوده باشد!!(بازی باقطرکه این چنین بود!!)
اگرداورضعیف نبودبایدهمان اوائل بازی کی روش رااخراج میکرد!!حرکات کی روش بسیارهیستریک وعصبی وبدورازمتانت وادب واخلاق بودویادآورحرکات هموطنش درتیم تراکتوربود!!!
تصمیمات اشتباه داورهیچگونه تاثیری درنتیجه بازی نداشت وکلا"درمیانه میدان بودونیازی به این میمون بازیهانبودمگربخاطرخودنمایی؟!؟!
رفتارناپسنددیگرکی روش حمله به سرمربی قرمزهاست که اصلا"عاقلانه ودوراندیشانه نیست!!
پرسپولیس هواداران عظیمی داردومیتوانندبرروندحرکت تیم ملی کی روش!اثرمنفی بگذارندواگراین چنین شود,عاملش شخص نادان واحساساتی کی روش بوده وبس!!!
کی روش ازحدواندازه ی خودخیلی وقت است که خارج شده است وبایداورامتوجه ومتذکرنمودوالابه زیان تیم ملی وخودش منجرخواهدشد!!
این خط واین نشان!!!
نه قرمزنه آبی !!فقط زردطلائی!!!برزیلته!!