سرمقاله نویس روزنامه آفرینش در شماره امروز این روزنامه نوشت:
صنعت داروسازي يكي از استراتژيك ترين فناوري‌هايي است كه اهميت جهاني دارد. به عبارتي پيشرفت و دستاوردهاي دارويي در سطح جهان به عنوان موضوعي اميدواركننده و مسرت بخش براي تمامي بشريت محسوب مي‌شود. صنعت دارو سازي به غير ازبحث مادي و توسعه علمي كه براي كشورهاي صاحب اين فن آوري به همراه دارد، خدمتي است كه موجب حفظ جان و سلامت بسياري از مردم دنيا مي‌گردد و مي‌توان از آن به عنوان "صنعت حيات بخش" نام برد.
جداي از پيشرفت‌هايي كه ايران در عصه داروسازي داشته، اما بايد قبول كرد كه ما هنوز نتوانسته‌ايم حتي نيازهاي داخلي خود را در تامين داروهاي حياتي برطرف سازيم. خودكفايي درزمينه داروهاي عمومي امرمثبتي است، هرچند درطي دوسال گذشته مشاهده شد كه حتي درتامين اين داروهاي ساده نيز ضعف‌هاي فراوان داريم. اما بايد برنامه‌اي هدفمند براي توسعه اين صنعت حياتي تنظيم كرد تا بتوان با توسعه علمي، فشارمالي را ازدوش بيماران برداريم.
متاسفانه در دوره‌هاي گذشته حركت صنعت علمي داروسازي كشوردستخوش تبليغات سياسي، و به ابزاري براي مثبت جلوه دادن عرصه بهداشت و درمان تبديل شده بود. رونمايي از دستاوردهاي متعدد دارويي با حضور مسولان عالي از رويکردهاي خاص حوزه سلامت بود كه هر از چند گاهي با تبليغات گسترده رسانه‌اي و وعده اعلام قريب الوقوع «خبري خوش» از سوي مسولان، وعده حل شدن مشكل بيماران سرطاني و صعب‌العلاج مطرح مي‌شد!.
اين درحالي بود كه هيچيك ازاين داروها مراحل كسب مجوز توليد را كسب نكرده بودند، و وعده به بازار آمدن آنها موجي از اميد را در دل بيماران به وجود مي‌آورد، اما هيچوقت خبري از اين داروها نشد و اميدها جاي خود را به نااميدي و بي اعتمادي به وعده‌هاي بهداشتي داد!.
اما اكنون روزنه‌اي به سوي صنعت داروسازي كشور گشوده شده و خبرهايي مبني بر حضور غول‌هاي جهاني اين صنعت دركشورمان شنيده مي‌شود. مشاركت و سرمايه گذاري شركت‌هاي داروسازي آمريكايي و آلماني دراين بخش مي‌تواند ازجنبه‌هاي مختلفي مايه خوشحالي باشد.
ابتدا اين فرصت را بايد به فال نيك گرفت كه تعامل ايران با اين شركت‌ها مي‌تواند به عادي سازي تعاملات تجاري دارويي با دنيا كمك شاياني كند و محدوديت‌هايي كه تاكنون براي صنعت داروسازي كشور اعمال شده از بين برود.
نكته بعدي تامين نيازهاي دارويي بيماران مي‌باشد. دسترسي آسان تر به داروهايي كه براي تامين آن بيماران بايد از شهرستان‌ها به تهران مي‌آمدند و دربازار سياه اين اقلام را با هزينه‌هاي گزاف تهيه مي كردند. آسودگي خاطر از بابت تهيه داروهاي مورد نياز، آرامش رواني براي بيمار فراهم و تحمل رنج بيماري آسان تر خواهد كرد.
درمرحله بعد بايد برضرورت همكاري‌هاي علمي و پژوهشي با اين شركت تاكيد كرد و با استفاده از تجربه‌هاي غني آنها دراين صنعت، مسيرپيشرفت و توسعه را باسرعت بيشتري طي كنيم. اغراق نيست كه مدعي شويم بستر و پتانسيل عظيمي در صنعت داروسازي كشور وجود دارد، اما مغفول مانده و يا از آن سواستفاده تبليغي شده است!. اما نكته آخر اينكه اميد و اعتماد، اكسيري است كه درهيچ آزمايشگاه و كارخانه‌اي به دست نمي‌آيد. وعده و وعيدهاي بي پشتوانه آفتي است كه اين اميد و اعتماد را نابود مي‌كند و جبران آن بسيارمشكل و زمان براست. پس مسولان اين حوزه توجه داشته باشند بيماران را نااميد و بي اعتماد به عملكرد خود نكنند.