به گزارش شرق: پس از سخنان مقام معظم رهبري مبني بر آموزش زبان هاي ديگر در کنار زبان انگليسي، به نظر مي رسد آموزش وپرورش نيز به تکاپو افتاده است. در ماه گذشته، رهبري در ديدار با معلمان اظهار کردند: «زبان علم نبايد فقط انگليسي باشد. اگر علم فقط به زبان انگليسي باشد، در آن صورت به زبان هاي ديگر ضربه وارد مي شود. زبان هاي ديگر مانند اسپانيولي، فرانسه، آلماني و کشورهاي شرقي هم زبان علم اند. کشورهاي ديگر جلوي نفوذ زبان بيگانه را مي گيرند. نمي گويم از فردا آموزش انگليسي را تعطيل کنيم، اما بايد بدانيم چه مي کنيم. هويت مستقل اولين چيزي است که بايد در جوان پرورش دهيم، بعد از آن نوبت اقتصاد مقاومتي است.
من بارها به مسئولان تذکر داده ام، اما الگوي مصرفي اصلاح نشده است. جامعه معلم کشور کار دشواري را با درآمد اندک برعهده گرفته اند. تربيت نوجوان کار کوچکي نيست. بخشي از انگيزه معلمان، عشق و محبت و احساس مسئوليت است. از جامعه معلم کشور سپاسگزاري مي کنم. مسئولان از مشکلات مادي معلمان غافل نمانند».
در همان روزها بود که احمد عابديني، معاون شوراي عالي آموزش وپرورش، اعلام کرد درحال حاضر مدارس کشور آماده آموزش پنج زبان آلماني، فرانسوي، انگليسي، ايتاليايي و اسپانيايي هستند و اين امکان از ١٥ سال پيش در مدارس وجود داشته، اما استقبالي از آن نمي شده است. بر اساس صحبت هاي روز گذشته وزير آموزش وپرورش، براساس سند تحول بنيادين آموزش و پرورش و برنامه درسي ملي شاهد تحولاتي در زمينه آموزش زبان هاي خارجي هستيم که اين تحول شامل تغيير در منابع آموزشي و تبديل کتب به بسته هاي متنوع آموزشي است.
دکتر علي اصغر فاني با بيان اين مطلب افزود: تجربه نشان داده پايين آمدن سن آموزش زبان خارجي و افزايش ساعات تدريس به نحو مشهودي مي تواند به موفقيت يادگيري زبان هاي خارجي کمک کند.
وي در پاسخ به اين پرسش که آموزش زبان هاي خارجي چقدر در انتقال ارزش هاي فرهنگي کشور صاحب زبان موثر است، گفت: البته آموزش زبان خارجي مي تواند به انتقال فرهنگ آن کشور کمک کند؛ اما وزارت آموزش وپرورش با اتخاذ تدابيري، از جمله تاليف کتب حاوي مباحث متناسب با فرهنگ اسلامي ايراني توانسته اين موضوع را مديريت کند.
وزير آموزش وپرورش با اشاره به بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي «مدظله العالي»، گفت: شوراي عالي آموزش و پرورش در دو مصوبه خود موضوع «تنوع بخشي به آموزش زبان هاي خارجي» را مورد توجه قرار داده و در سند «برنامه درسي ملي» هم به دانش آموز در اين زمينه حق انتخاب داده شده است.
وي افزود: اما در عرصه عمل براي ساير زبان ها چندان استقبالي مشاهده نشد و براي مثال در سال ١٣٩١ تعداد دانش آموزان متقاضي ساير زبان ها در کل کشور از ٣٠٠ دانش آموز کمتر بود. مسئله بعدي در اين زمينه ادامه تحصيل دانش آموز در دانشگاه هاست که در دانشگاه ها هم چندان آموزش به ساير زبان ها جا نيفتاده است.
براساس گزارش مرکز خبر شوراي عالي انقلاب فرهنگي، اين عضو شوراي عالي انقلاب فرهنگي در پايان نيز گفت: مشکل مديريتي هم در اين زمينه به چشم مي خورد و به عبارت ديگر دايرکردن کلاس آموزشي به ساير زبان ها، با توجه به پراکندگي دانش آموزان متقاضي آموزش، مشکل است. پيش از اين مسئولان آموزش وپرورش دليل برگزارنشدن کلاس هاي زبان هاي خارجي در مدارس را نبود استقبال دانش آموزان عنوان کرده بودند که پراکندگي دانش آموزان هم مي تواند به اين مسئله مربوط باشد. البته مطالبه ديگري هم اقوام از آموزش وپرورش داشتند، آنها مي خواستند آموزش زبان هاي مادري شان در مدارس نهادينه شود، اتفاقي که امروز حداقل به طور چشمگير نيفتاده است. اين در حالي است که حالادر دانشگاه ها مطابق وعده انتخاباتي رياست جمهوري، زبان هاي ترکي و کردي به علاقه مندان تدريس مي شود. درست زماني که حسن روحاني در شعارهاي انتخاباتي از حقوق شهروندي و همچنين بحث توجه به فرهنگ هاي قومي در مدارس صحبت کرد، بهانه اي تازه اي براي ورود به يک بحث قديمي به دست کارشناسان مسائل آموزشي آمد. مسئله اي که همواره روي ميز نهادهاي آموزشي، به ويژه وزيران آموزش وپرورش قرار دارد و آنها را با اين پرسش روبه رو کرده است که بالاخره آيا بايد زبان مادري اقوام مختلف در مدارس آموزش داده شود يا خير؟ در جمع آذري زبان ها بود که روحاني اعلام کرد: «رسيدن به مطالبات قوميت ها را يک حق مي دانيم و برخي کج فهمي ها و کج سليقگي ها را نبايد به حساب نظام بگذاريم». آموزش زبان هاي قومي در کنار زبان ملي همواره مخالفان و موافقان زيادي داشته و دارد. عده اي معتقدند آموزش گويش هاي مختلف شروع خط کشي هاي قومي و قبيله اي و شکننده شدن وحدت ملي است و برخي ديگر معتقدند آموزش اين زبان در مدارس روحيه اقوام را تقويت و موجب انسجام ملي مي شود.
محمود مهرمحمدي، رئيس دانشگاه فرهنگيان و يکي از نويسندگان سند تحول، دراين باره مي گويد: اولااز اصل ١٥ قانون اساسي، تدريس به زبان قوميت ها استنباط نمي شود. دوم اينکه تمام تلاش ها در دوره اصلاحات منجر به اين شد که در مناطق قومي دو واحد درس زبان و ادبيات قومي را به عنوان واحد اختياري به دانش آموزان مقطع دبيرستان ارائه کنند و همين هم در شوراي عالي انقلاب فرهنگي متوقف شد و به اجرا درنيامد. طبق اصل ١٥ قانون اساسي «زبان و خط رسمي و مشترک مردم ايران فارسي است. اسناد و مکاتبات و متون رسمي و کتب درسي بايد با اين زبان و خط باشد، ولي استفاده از زبان هاي محلي و قومي در مطبوعات و رسانه هاي گروهي و تدريس ادبيات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسي آزاد است».