برترین ها - «جی وینستین» در دسامبر 2013 به یک سفر عکاسی در بیابان های راجستان در هند رفت. در نزدیکی ایستگاه قطار مردی را دید که می خواست از او عکس بگیرد اما دو دل بود. نگاه سخت و عبوس مرد او را می ترساند. بالاخره جی منصرف شد و و از چیزهای دیگر عکس گرفت تا اینکه صدای شاد و خوشحال او را شنید که می گفت از من هم عکس بگیر!
موقعی که می خواست از مرد عکس بگیرد چهره اش تغییر کرد، صورتش گرم شد، چشم هایش می درخشید و حتی ژست او هم تغییر کرد. از همین جا بود که پروژه جدید جی شروع شد، او می خواست تاثیر لبخند روی چهره غریبه ها را ثبت کند. او روزها، ماه ها و سال ها از مردم به صورت اتفاقی می خواست تا یک عکس بدون لبخند و یک عکس با لبخند از آن ها بگیرد.
هدف این پروژه این بود که طرز فکرمان را نسبت به ظاهری که از غریبه ها می بینیم تغییر دهیم و بدانیم که خیلی از پیش فرض های ما با وجود خنده روی چهره آن ها متحول خواهد شد. در این پروژه نه از نام، نه شغل، نه دین، نه قومیت، نه درس زندگی و نه هیچ چیز دیگری از افراد نیست که طرز فکر ما را نسبت به آن ها تغییر دهد، فقط و فقط یک لبخند!