انفجار ستاره ای که صدها سال نوری از زمین فاصله دارد در شکل گیری انقراض نسلی که ۲.۵۹ میلیون سال پیش روی داد نقش داشته است. این احتمالی است که دانشمندان مطرح می کنند.
دانشمندان مدتهاست که نور و پرتوهای ناشی از ستارگان منفجر شده نه چندان دور را مدلسازی می کنند. به این نوع ستاره ها در اصلاح «ابرنواختر» گفته می شود. تأثیراتی که این پدیده ها بر زمین و شکل گیری آن می گذارد دانشمندان را در دستیابی به درک بهتر از اتفاقاتی که در دوره های مختلف زمین شناسی روی داده یاری می کند.
اکنون مشخص شده که یکی از این ابرنواخترها در انقراض نسل ۲.۵۹ میلیون سال پیش و آغاز دوره «پلیستوسن» یا همان دوره چهارم زمین شناسی نقش مهمی داشته است.
تحقیقات زیادی انجام شده که نشان می دهند ستارگان زیادی در فاصله ۳۰۰ سال نوری از زمین در طی چند میلیون سال گذشته به ابرنواختر تبدیل شده اند.
کشف اخیر دانشمندان با توجه به بررسی آهن ۶۰ که فرم رادیواکتیویته ای از آهن محسوب می شود به دست آمده است. در واقع آهن ۶۰ به واسطه عملکرد ابرنواخترها یا بادهای ناشی از ستارگان غول پیکر در عالم رها می شوند و از روی آنها می توان پی به زمان انفجار ستارگان مجاور برد.
در همین خصوص دو انفجار ستاره ای تشخیص داده شده که یکی بین ۱.۵ تا ۳.۲ میلیون سال پیش و دیگری ۶.۵ تا ۸.۷ میلیون سال پیش روی داده است.
اکنون دانشمندان این احتمال را مطرح می کنند که یکی از این دو انفجار به رغم آنکه فاصله زیادی با زمین داشته است اما بر شکل گیری انقراض نسل ۲.۵۹ میلیون سال پیش این سیاره تأثیر داشته است.
منبع: مهر