نیکی کریمی که در آغاز راه فیلمسازی‌اش در کنار عباس کیارستمی دست به تجارب ساخت آثار کوتاهی زد، در یادداشتی به درگذشت این کارگردان پرداخت.
کریمی در این
یادداشت که آن را اختصاصا برای ایسنا نوشته، آورده است:
«از دیشب دایم این شعر ترجیع‌بند ذهنم شده، چرا ؟
" ما هیچ
ما
نگاه ... "
حدود دو ، سه هفته پیش بود که زنگ زد و برای دیدنش به خانه‌اش رفتم ... کتمان نمی‌کنم که از دیدنش به شدت جا خوردم ... روی تختی کنار پنجره ، رو به روی باغچه خوابیده بود، سعی کردم با شوخی و خنده فضا را عوض کنم ...
به خودش اشاره کرد و گفت : " خراب کردن ..."
گفتم این حرف‌ها چیه، عمل کردی، خوب می‌شی ..."
اما نشد ... راست می‌گفت ، خراب کرده بودند ...
عملش را می‌گفت ...
و الان ...
نتیجه‌ی ناگزیر فراتر رفتن از سطح انتظار عموم، فاصله گرفتن از سطح شناخت آنان هم هست.
شاید همین است که آشفته بازار یادداشت نوشتن و تسلیت گفتن‌های رفتنت، صرفا سرشار از جمله‌سازی با نام و کارهای توست.
آن هم برای تویی که فرسنگ‌ها از ابتذال و میان‌مایگی دور بودی؟
کجا بودند این غریبه‌های دیر آشنا؟
خانه دوست کجاست؟
بیخود نیست که یاد این شعر سهراب می‌افتم که وِرد کلامت بود:
" ما هیچ، ما نگاه ... "»