آشنایی با فناوری OLED

فناوری OLED،هم اینک نه فقط در تلویزیون،بلکه در بسیاری از نمایشگرهای اطراف ما مورد استفاده قرار می گیرد.به عنوان مثال می توان به ساعت های هوشمند،گوشی های موبایل و انواع گجت ها اشاره کرد.در این مطلب قصد داریم تا شما عزیزان را به طور خلاصه با فناوری OLED و ساختار آن آشنا سازیم.با ما همراه باشید.

دیود گسیل نور ارگانیک(organic light emitting diode) به اختصار OLED، نوعی از پلیمر نورافشان است که توسط سونی در سال 2004 به وجود امد و به نمایش همه گان در آمد . این صحفه نمایش معمولا داری جسم پلیمری است که اجازه میدهد ترکیبات آلی به خوبی در آن جمع شوند، این ترکیبات در ردیف‌ها و سطرهایی بر روی یک صفحه صاف حامل طی یک فرایند انتشار ساده قرار میگیرند، این مجموعه از پیکسل‌هایی تشکیل شده که می‌تواند نورهای مختلف با رنگهای متفاوت از خود ساطع کند. این گونه سیستم می‌تواند در صفحه تلویزیون صفحه کامپیوتر و صفحه وسایل قابل حمل مانند :موبایل، pocket PC قرار گیرد در موارد تبلیغاتی همچون بیل بردهای تبلیغاتی از آن استفاده میشود.OLED همچنین می‌تواند به عنوان منبع نور در محیط‌های عمومی استفاده شود. OLED معمولاً نور کمتری نسبت به LED -که ساختار جامد در آن استفاده شده -دارد. بد نیست بدانید که LED برای تشکیل منبع نور نقطه ای درست شده است.

اما از سال 2015 به بعد،تمرکز بر روی تقویت سامانه های روشنایی OLED آغاز شد تا بدین ترتیب با حفظ عمر مفید آن،بتوان شدت روشنایی پنل را افزایش داد.این افزایش شدت روشنایی پنل،علت دیگری هم داشت؛و آن نیز پشتیبانی از فناوری HDR بود. لایه‌های تشکیل دهنده OLED به شرح زیر هستند:

لایه محافظ

کاتد: ترمینال منفی گسیل الکترون

لایه ارگانیک: دو لایه رسانا و گسیل کننده نور

آند: ترمینال مثبت گسیل الکترون

شیوه کار OLED به زبان ساده

OLED نیز مانند LED نور را تحت روندی به نام الکتروفسفرواسنس گسیل می‌کند. در این روند:ابتدا منبع برق اختلاف پتانسیلی در مدار OLED ایجاد می‌کند، جریان از کاتد به آند در لایه‌های ارگانیک شارش می‌کند، کاتد الکترون‌ها را به لایه گسیل کننده می‌دهد، آند الکترون‌هایی که به لایه رسانا می‌رسد را خارج می‌کند، در مرز بین لایه رسانا و گسیل کننده، الکترون‌ها در فضاهای فاقد الکترون قرار می‌گیرد و در نهایت رنگ نور نیز با توجه به جنس لایه‌های ارگانیک تعیین می‌شود.تولید صحیح رنگ ها خصوصا در خانواده رنگ های آبی،یکی از مشکلات پیش رو در صنعت OLED بود که امروزه تقریبا بر آن فائق آمده اند.

برتری های OLED

1-ساطع کردن نور در OLED و عدم احتیاج به BACKLIGHTING (منبع نوری پشت صفحه LCD ) مهمترین برتری آن نسبت به نمایشگر کریستال مایع (LCD) است، که باعث کاهش مصرف انرژی و همچنین ضخامت و وزن کمتر OLED شده است.

2-لایه LCD شدت نور پس زمینه را گرفته و با نشت نور به سلول های مجاور باعث کاهش کنتراست می شود. اما OLED با تولید مستقل نور توسط هر سلول، علاوه برنداشتن مشکل زاویه دید مانند LCD، تصاویری شفاف با کنتراست عالی نمایش می دهد.

3-سرعت پاسخگویی OLED بسیار بالاست و برخلاف LCD مشکل واماندگی و محو شدن تصویر در نمایش صحنه های سریع را ندارد.

4-طیف های رنگ قابل پوشش در آن بسیار زیاد بوده و به عبارت بهتر تعدد رنگ های قابل دسترسی آن بیشتر از بسیاری از تکنیک های LCD است.تنها تکنیک قابل رقابت با آن،SUHD های سامسونگ هستند که از فناوری نقاط کوانتومی بهره می برند.

AMOLED

(Passive-matrix organic light-emitting diode) دیود گسیل نور ارگانیک ماتریس منفعل، در این نوع صفحه ها نمایش لایه های آند و کاتد و لایه های آلی بصورت نوارهایی تولید شده که بصورت متقاطع (علامت "+") بر روی هم قرار گرفته‌اند که نقاط تلاقی آنها همان پیکسلهای صفحه نمایش محسوب می شوند که مدارات الکترونیکی خارجی به نوارهای آند و کاتد متصل شده‌اند. ساخت این نوع صفحات نمایش آسان است اما مصرف برق بیشتری نسبت به انواع دیگر آن دارند. اما برای نمایش متن و آیکون های کوچک و استفاده در وسایل کوچک مناسب بوده و کیفیت قابل قبول تری ارائه می دهند.

شروع به تولید انبوه تلویزیون های OLED

در ژانویه ۲۰۱۳ ، ال‌جی الکترونیکس نخستین تلویزیون تجاری بر پایه دیود گسیل نور ارگانیک (OLED) را روانه بازار کرد. صفحه تلویزیونی این نسل از نمایشگرها به نسبت تلویزیون‌های ال‌سی‌دی متداول و نمایشگرهای پلاسما بسیار نازک تر، کارآمدتر، تواناتر و واضح‌تر هستند.ال جی الکترونیک هم اکنون بزرگترین تولید کننده تلویزیون های OLED در جهان است.

منبع: سخت افزار