حميدرضا عسگري در روزنامه آفرینش نوشت: درلابه لاي فرهنگ‌هاي لغت و ارائه تعاريف از واژه "نقد و انتقاد" همواره بيان نقاط ضعف درعملكرد و كردار ديگران با رويكردي سازنده از سوي منتقد، موجب تسريع درموفقيت و پيروزي فاعل شده است. اما بايد به اين امر اقرار كنيم كه فرهنگ "نقد و انتقاد" در كشور ما هنوز نتوانسته جاي خود را بيابد و به عنوان امري مثبت تلقي گردد.
دركشورما هردو سوي قضيه يعني ناقد و نقد شونده هيچ يك بر اساس اصول اين فرهنگ عمل نمي كنند و يا يكي از طرفين اين مهم را بر نمي تابد و به تقابل با طرف مقابل برمي آيد. براساس آنچه امروز ما درعرصه سياسي كشور مشاهده مي كنيم، ناقد طرز بيان نقد را بلد نيست و يا ازآن به عنوان ابزاري براي تخريب فاعل استفاده مي كند، به طوري كه طرح نقد به ميداني براي تسويه حساب هاي شخصي و جنجال هاي سياسي مبدل مي شود.
متاسفانه انتقاد در كشورما به فرهنگ "مچ گيري" تبديل شده است و به جاي اينكه طرح اشكالات درجهت رشد و رفع نواقص عملكرد فاعل صورت گيرد، به سمت تخريب وي و جايگاهش سوق داده مي‌شود.
درسوي ديگر ماجرا، نقد شونده نيز تاب تحمل شنيدن ايرادات وارد برعملكرد خويش را ندارد و همه معتقدند كه كردارشان صحيح بوده و كسي اجازه تعرض به نظرات آنها را ندارد. درواكاوي رويكرد دو طرف، ايرادات بيشتري بر طرف نقد شونده وارد است.
چون معمولا بسيارند كساني كه از سر دلسوزي براي نظام و مردم به انتقاد ازعملكرد ديگر مسولان مي پردازند، اما طرف نقد شونده به هيچ وجه اين دلسوزي ها را برنمي‌تابد و آن را به عنوان تخريب تلقي كرده و آن را به عنوان توطئه عليه ساختار و تشكيلات سياسي خويش معرفي مي كند.
اگر انتقادهاي سازنده و به جا در دستوركار قرار نگيرد موجب مي شود تا عملكرد اشتباه برخي افراد و گروه‌ها به فرصتي براي تخلف هاي كلان درعرصه هاي سياسي واقتصادي تبديل شود.
امروز نيز ما به عنوان بخشي از جامعه مطبوعات كشور و بخشي از دل اجتماع از سياسيون كشور اجازه مي خواهيم تا چند كلام انتقاد مارا به دور از تخريب هاي سياسي به گوش جان بشنوند و الحق كه اين سطور حرف دل جامعه است...
امروز در برهه‌اي از تاريخ سرنوشت‌ساز انقلاب هستيم كه پيچي خطير پيش روي ماست، لذا توجه داشته باشيد اين رويه اختلاف افكني ميان مسولان و سياسيون نظام، آثارمنفي بر افكارعمومي جامعه خواهد داشت. سياسيون كشور به اين امر توجه داشته باشند كه اين مسوليت فعلي امانتي از سوي مردم در دستان آنهاست، لذا جامعه انتظار دارد تا خدمتگزارانشان درجهت رشد و ارتقاي جايگاه نظام اسلامي وحدت را سرلوحه كار خود قرار دهند و آرامش كشور و ملت به سبب اختلافات سياسي و بعضاً شخصي، به فرصتي براي دشمنان نظام اسلامي مبدل نگردد.